Drozdoń pstry
| ||
| Zoothera dauma[1] | ||
| (Latham, 1790) | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Nadrząd | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | wróblowe | |
| Podrząd | śpiewające | |
| Rodzina | drozdowate | |
| Rodzaj | Zoothera | |
| Gatunek | drozdoń pstry | |
| Synonimy | ||
| ||
| Podgatunki | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 | ||
Drozdoń pstry[4] (Zoothera dauma) – gatunek średniego ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Drozdonie pstre żywią się bezkręgowcami – dżdżownicami, owadami, ślimakami, do tego zjadają jagody i inne owoce. Gniazdo ma kształt dużej czarki, ulokowane jest w rozwidleniu gałęzi drzewa albo krzewu, zazwyczaj od 1 do 6 m nad ziemią[5].
Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Drozdoń pstry występuje w zależności od podgatunku[6][4]:
- drozdoń pstry (Z. d. dauma) – wędrowne. Gniazdują w zachodnich Himalajach (w tym w Pakistanie) na wschód po Assam, południowo-centralne Chiny, północną Mjanmę, północną i zachodnią Tajlandię i północne Indochiny. Poza sezonem lęgowym przebywają głównie w południowej i południowo-wschodniej Azji[2]
- drozdoń sundajski (Z. d. horsfieldi) – Sumatra, Jawa, Bali, Lombok i Sumbawa
- Z. d. iriomotensis – Iriomote (południowe wyspy Riukiu)
- drozdoń tygrysi (Z. d. neilgherriensis) – południowo-zachodnie Indie
- drozdoń cejloński (Z. d. imbricata) – Sri Lanka
Liczba podgatunków i ich odrębność pozostaje kwestią sporną. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny uznaje drozdonie: tygrysiego i cejlońskiego za osobne gatunki[6]. Do drozdonia pstrego bywał włączany również drozdoń tajgowy (Zoothera aurea), jednak drozdonie te znacznie różnią się głosem od drozdoni pstrych[2]. W Polsce do 2015 włącznie stwierdzono drozdonie pstre 9 razy, ostatnio w grudniu 2001 pod Wieliczką[5] (uwaga: autorzy nie uznawali drozdonia tajgowego za odrębny gatunek).
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 24–30 cm[2], rozpiętość skrzydeł 45–46 cm[7], masa ciała 88–103 g[2]. Bardzo duży drozd, upstrzony ciemnym łuskowaniem na żółtobrązowym tle. Przypomina młodego paszkota, ale znacznie mocniej zbudowany i ma bardziej wyrazisty rysunek. Nie występuje dymorfizm płciowy w upierzeniu. U dorosłych wierzch ciała i pierś ochrowe; spód ciała biały. Wszystkie partie upierzenia, oprócz skrzydeł i sterówek pokryte są plamkami w kształcie półksiężyców. Skrzydła szarobrązowe z jasnymi brzegami piór, lotki o ciemnej nasadzie i ciemnych końcach. Osobniki młodociane przypominają dorosłe. We wszystkich szatach ciemny dziób z jasnobeżową nasadą żuchwy. Pod skrzydłami widoczne wyraźne czarno-białe pasy pod skrzydłami[7]. Nogi różowawe. Tęczówka czarna, występuje jasna obrączka oczna[5].
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zoothera dauma, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e Collar, N.: Common Scaly Thrush (Zoothera dauma). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2016.
- ↑ BirdLife International 2017, Zoothera dauma [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017 [online], wersja 2019-2 [dostęp 2019-09-10] (ang.).
- ↑ a b P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Turdinae Rafinesque, 1815 - drozdy (wersja: 2016-01-25). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2016-04-25].
- ↑ a b c Dominik Marchowski: Ptaki Polski. Kompletna lista 450 stwierdzonych gatunków. Wyd. 1. Warszawa: SBM, 2015, s. 414. ISBN 978-83-7845-983-5.
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker: Thrushes (ang.). IOC World Bird List: Version 6.3, 20 lipca 2016. [dostęp 23 października 2016].
- ↑ a b Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik. Warszawa: Świat Książki, 2007. ISBN 978-83-247-0818-5.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183)
