Drzewnicowate
| Burramyidae[1] | |
| Broom, 1898[2] | |
 Przedstawiciel rodziny – pałaneczka cynamonowa (Cercartetus concinnus) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina |
drzewnicowate |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Burramys parvus Broom, 1896 | |
| Rodzaje | |
|
zobacz opis w tekście | |
Drzewnicowate[3] (Burramyidae) – rodzina małych ssaków nadrzewnych, torbaczy z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia).
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Osiągają długość ciała od 10 do 25 cm[4]. Ważą od 6 do 80 g[5].
Ciało pokrywa futro opisywane jako miękkie, grube, wełniste[5].
Oczy drzewnicowatych są duże. Uszy mają zaokrąglone, krótkie. Występują po 3–4 bunodontyczne trzonowce w każdym łuku zębowym. Na tułowiu występuje marsupium, czyli torba lęgowa. Otwiera się ona do przodu. Kończyny tylne zaopatrzone są w przeciwstawne paluchy[5]. Jako dwuprzodozębowce mają zrośnięte 2 i 3 palec stopy (syndaktylia), co nie dotyczy odrębnych pazurów[6]. Ciało kończy ogon znacznej długości, chwytny i smukły[5].
| Wzór zębowy | I | C | P | M | |
|---|---|---|---|---|---|
| 34-40 | = | 3 | 1 | 2-3 | 3-4 |
| 2 | 0 | 3 | 3-4 | ||
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Do rodziny należą następujące rodzaje[7][3]:
- Burramys Broom, 1896 – drzewnica – jedynym żyjącym przedstawicielem jest Burramys parvus Broom, 1896 – drzewnica górska,
- Cercartetus Gloger, 1841 – pałaneczka[3], obejmuje 4 gatunki[8].
W przeszłości do drzewnicowatych zaliczano akrobatkę[9], obecnie umieszczaną w odrębnej rodzinie akrobatkowatych w tym samym podrzędzie pałankokształtnych[10].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzina obejmuje gatunki występujące w Australii i na Nowej Gwinei[4][11][5].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Prowadzą nocny tryb życia. Przeważnie owadożerne, zjadają też nektar, inne części roślin, a niektóre nawet jaszczurki[4]. Żyją na drzewach. U drzewnicy górskiej obserwuje się długo trwające okresy hibernacji, niespotykane u innych torbaczy[5], aczkolwiek okresowy torpor opisywano też u pałaneczki[12], choć raczej krótki. Pałaneczka odgrywa rolę w zapylaniu roślin[8].
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Po zapłodnieniu zygota przechodzi w diapauzę, zatrzymując swój rozwój. Młode po porodzie rozwijają się w torbie lęgowej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Burramyidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ R. Broom. On the affinities and habits of Thylacoleo. „Proceedings of the Linnean Society of New South Wales”. 23, s. 63, 1898 (ang.).
- ↑ a b c Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 11. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.)
- ↑ a b c S. Jackson: Family Burramyidae (Pygmy Possums). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 436. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.)
- ↑ a b c d e f g Błaszak, Skoracki i Gliwicz 2020 ↓, s. 83.
- ↑ Błaszak, Skoracki i Gliwicz 2020 ↓, s. 81.
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 76. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.)
- ↑ a b Jamie M. Harris, Cercartetus concinnus (Diprotodontia: Burramyidae), „Mammalian Species”, 831, 2009, s. 1–11 (ang.).
- ↑ MR Fleming, The Thermal Physiology of the Feathertail Glider, Acrobates Pygmaeus (Marsupialia:Burramyidae), „Australian Journal of Zoology”, 33 (5), 1985, s. 667–681 (ang.).
- ↑ Błaszak, Skoracki i Gliwicz 2020 ↓, s. 86.
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Family Burramyidae. W: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-24].
- ↑ Fritz Geiser, Hibernation in the Eastern Pygmy Possum, Cercartetus nanus (Marsupialia: Burramyidae), „Australian Journal of Zoology”, 41 (1), 1993, s. 67–75 [zarchiwizowane z adresu 2021-08-15] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czesłąw Błaszak, Maciej Skoracki, Joanna Gliwicz, Infragromada: ssaki żyworodne niższe – Metatheria; torbacze – Marsupialia, [w:] Czesław Błaszak, Zoologia, t. Tom 3, część 3. Ssaki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, ISBN 978-83-01-17337-1 (pol.).