Duna Górna
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Potok | |
| Długość | 13,5 km |
| Źródło | |
| Miejsce | między Kamienną Górą i Wietrznikiem |
| Wysokość |
707 |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Nysa Kłodzka |
| Miejsce | |
| Wysokość |
300 |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Duna Górna (niem.: Vordere Duhne, Die Duhne, Steinbergwasser; bezpośrednio po II wojnie światowej: Topolica, Duna[1]) – potok stanowiący lewy dopływ Nysy Kłodzkiej[2]. Jego źródła znajdują się między Kamienną Górą i Wietrznikiem w Górach Bystrzyckich[3]. Wypływa powyżej Kostery na wysokości około 707 m n.p.m. w pobliżu Zielonej Drogi, a jego ujście znajduje się w Krosnowicach na wysokości 300 m n.p.m.[2] Długość Duny Górnej to w przybliżeniu 13,5 km[2].
Duna Górna odwadnia północno-wschodni kraniec Gór Bystrzyckich oraz część Wysoczyzny Łomnicy w Rowie Górnej Nysy[2]. Przepływa przez Kosterę, Starkówek i Topolice, gdzie jej koryto aż do ujścia rozdwaja się[2]. Czasami mylnie Duna Górna nazywana bywa Topolicą[2]. Nazwa ta może odnosić się do jej wschodniego koryta na tym odcinku[2]. Górna część doliny Duny Górnej jest osłonięta od północy stromym i zalesionym Kamiennym Grzbietem, a niżej płynie przez rozległe użytki rolne na osadach plejstoceńskich. Jej dolina jest tu lekko zagłębiona. Na brzegach ciągną się łąki oraz niewielkie zagajniki. Duna Górna posiada szereg dopływów przeważnie bezimiennych[2]. Największym dopływem potoku jest Duna Dolna[2]. Czasami od jej ujścia potok nosi nazwę Duna[3].
W rejonie źródeł Duny Górnej przechodzi 
szlak turystyczny z Polanicy-Zdroju do Zieleńca, a powyżej Kostery przecina ją 
szlak z Polanicy-Zdroju przez Hutę do Bystrzycy Kłodzkiej[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ S. Rospond, Słownik nazw geograficznych Polski zachodniej i północnej, t. 1 i 2, Wrocław 1951.
- ↑ a b c d e f g h i Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 67. ISBN 83-7005-340-8.
- ↑ a b Kotlina Kłodzka. Mapa turystyczna, 1:100 000, Eko-Graf, Wrocław 2012.
- ↑ Mapa szlaków turystycznych. [dostęp 2018-03-06].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-340-8.