Dunaliella salina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dunaliella salina
Ilustracja
D. salina w jeziorze Tyrrel
Systematyka
Domena

eukarionty

Supergrupa

Archaeplastida

Gromada

zielenice

Klasa

Chlorophyceae

Rząd

Chlamydomonadales

Rodzina

Dunaliellaceae

Rodzaj

Dunaliella

Gatunek

Dunaliella salina

Nazwa systematyczna
Dunaliella salina Teodor.
Teodoresco, 1905
Dunaliella salina zabarwiająca na różowo jezioro na Krymie

Dunaliella salina – gatunek halofilnego jednokomórkowego glona z gromady zielenic[1]. Odpowiada za charakterystyczny różowy kolor silnie zasolonych jezior takich jak Lac Retba w Senegalu[2], czy Hillier w Australii[3].

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Występuje w formie monadalnej. Posiada dwie nagie wici zbliżonej długości. Zawiera jeden duży, kubkowaty chloroplast. Zwykle ma stigmę, pirenoid i jedno jądro, znajdujące się zazwyczaj na przednim końcu[1].

Metabolizm[edytuj | edytuj kod]

Organizm samożywny, posiada chlorofil, a i b, dlatego ma chloroplast koloru zielonego.

W odpowiedzi na czynniki stresowe takie jak niedobór azotu, siarki, fosforu lub ostre światło produkuje duże ilości karotenoidów, głównie β-karotenu[4], który akumuluje w przestrzeni międzytylakoidowej, aby chronić aparat fotosyntetyzujący przed promieniowaniem UV-A i światłem niebieskim[5].

Zawiera w komórce duże ilości gliceryny w celu wyrównania ciśnienia osmotycznego w bardzo zasolonych wodach[6].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Odpowiada za większość produkcji pierwotnej w bardzo silnie zasolonych wodach[7]. O ile dobrze znane są jej właściwości w warunkach hodowlanych, o tyle stosunkowo niewiele wiadomo o zachowaniu D. salina w warunkach naturalnych. W Wielkim Jeziorze Słonym jest głównym, jeśli nie jedynym producentem. Nie występuje w Morzu Martwym, ze względu na zbyt duże stężenie jonów Mg2+ i Ca2+. Niektóre gatunki z rodzaju Dunaliella znaleziono na pajęczych sieciach[8].

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Bezpłciowo rozmnażają się przez podział podłużny. Płciowo poprzez izogamię, stymulowaną spadkiem zasolenia[9].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na dużą zawartość (nawet ponad 10% suchej masy) glon jest wykorzystywany do produkcji β-karotenu, który znajduje zastosowanie w przemyśle kosmetycznym jako barwnik, oraz jako suplement diety (chociaż badania mówią zarówno o korzystnym, jak i niekorzystnym wpływie β-karotenu na zdrowie). β-karoten jest pro-witaminą A[5].

Odpowiada za różową barwę wody w jeziorach takich jak Lac Retba, co stanowi atrakcję turystyczną[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Algaebase :: Listing the World’s Algae [online], www.algaebase.org [dostęp 2022-05-05].
  2. List of lakes | World Lake Database – ILEC [online], wldb.ilec.or.jp [dostęp 2022-05-05].
  3. Cheyenne Macdonald, Strange pink colour of Lake Hillier is caused by salt-loving microbes [online], Mail Online, 21 marca 2016 [dostęp 2022-05-05].
  4. Hexin Lv i inni, Analysis of the Physiological and Molecular Responses of Dunaliella salina to Macronutrient Deprivation, „PLoS One”, 11 (3), 2016, e0152226, DOI10.1371/journal.pone.0152226, ISSN 1932-6203, PMID27023397, PMCIDPMC4811551 [dostęp 2022-05-05].
  5. a b Packo P. Lamers i inni, Exploring and exploiting carotenoid accumulation in Dunaliella salina for cell-factory applications, „Trends in Biotechnology”, 26 (11), 2008, s. 631–638, DOI10.1016/j.tibtech.2008.07.002, ISSN 0167-7799 [dostęp 2022-05-05] (ang.).
  6. Hui Chen, Jian-Guo Jiang, Osmotic responses of Dunaliella to the changes of salinity, „Journal of Cellular Physiology”, 219 (2), 2009, s. 251–258, DOI10.1002/jcp.21715 [dostęp 2022-05-05] (ang.).
  7. Aharon Oren, A hundred years of Dunaliella research: 1905–2005, „Saline Systems”, 1 (1), 2005, s. 2, DOI10.1186/1746-1448-1-2, ISSN 1746-1448 [dostęp 2022-05-05] (ang.).
  8. Aharon Oren, The ecology of Dunaliella in high-salt environments, „Journal of Biological Research (Thessalonike, Greece)”, 21 (1), 2014, s. 23, DOI10.1186/s40709-014-0023-y, ISSN 1790-045X, PMID25984505, PMCIDPMC4389652 [dostęp 2022-05-05].
  9. Jorge Olmos Soto, Dunaliella Identification Using DNA Fingerprinting Intron-Sizing Method and Species-Specific Oligonucleotides, Elsevier, 2015, s. 559–568, DOI10.1016/B978-0-12-800776-1.00038-8 [dostęp 2022-05-05] (ang.).
  10. Olivia Yasukawa CNN, Senegal’s ‘Dead Sea’: Salt harvesting in the strawberry-pink lake [online], CNN [dostęp 2022-05-05] (ang.).