Przejdź do zawartości

Duniłowicze (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Duniłowicze
gmina wiejska
1921–1939[1]
Państwo

 Polska

Województwo

(1919–20: okręg wileński)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921–22: nowogródzkie
(1922–26: Ziemia Wileńska)
1926–39: wileńskie

Powiat

do 1920: wilejski
1920-25: duniłowicki
1926–39: postawski

Siedziba

Duniłowicze

Populacja (1921)
• liczba ludności


5291[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

54

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Duniłowicze”
55°04′12,0000″N 27°14′24,0000″E/55,070000 27,240000

Duniłowicze (pocz. Daniłowicze) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy było miasteczko Duniłowicze (1386 mieszk. w 1921 roku[2]), które również – nie posiadając praw miejskich – było siedzibą powiatu[3].

Początkowo gmina należała do powiatu wilejskiego. 7 listopada 1920 r. została przyłączona do nowo utworzonego powiatu duniłowickiego pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych[4]. 19 lutego 1921 r. wraz z całym powiatem weszła w skład nowo utworzonego województwa nowogródzkiego. 13 kwietnia 1922 roku gmina wraz z całym powiatem duniłowickim została przyłączona do objętej władzą polską Ziemi Wileńskiej[5], przekształconej 20 stycznia 1926 roku w województwo wileńskie. 1 stycznia 1926 roku nazwę powiatu duniłowickiego zmieniono na powiat postawski[6]. 1 kwietnia 1927 roku do gminy Duniłowicze przyłączono części obszaru gmin Łuczaj i Norzyca, natomiast części obszaru gminy Duniłowicze włączono do gminy Norzyca[7].

Po wojnie obszar gminy Duniłowicze wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 5 291 osób, 3 834 było wyznania rzymskokatolickiego, 750 prawosławnego, 5 ewangelickiego, 2 staroobrzędowego, 685 mojżeszowego, 14 mahometańskiego. Jednocześnie 3 264 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 1 315 białoruską, 1 niemiecką, 13 rosyjską, 7 litewską i 6 tatarską. Było tu 863 budynków mieszkalnych[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  3. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  4. Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 3, poz. 24
  5. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213 – Art. 8.
  6. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  7. Dz.U. z 1927 r. nr 13, poz. 102
  8. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 7, część 2, 1924, s. 22.