Durham (Nowa Szkocja)

Durham

Community
Plan Durham z 1879
Państwo	Kanada
Prowincja	Nowa Szkocja
Populacja (1956) • liczba ludności	176
Położenie na mapie Nowej Szkocji Durham
Położenie na mapie Kanady Durham
45°37′08″N 62°48′37″W

Plan Durham i jego główni mieszkańcy i punkty usługowe w 1864

Garbarnia Johna D. McDonalda w Durham (widok z 1879)

Durham (do 1838 West River) – miejscowość (community) położona niedaleko ujścia rzeki West River of Pictou w Kanadzie, w północnej części kanadyjskiej prowincji Nowa Szkocja, założona w 1775. W drugiej ćwierci XIX w. ważny ośrodek handlu drewnem, w latach 1848–1858 mieściło się tutaj prezbiteriańskie seminarium duchowne West River Seminary. W 1956 liczyła 176 mieszkańców.

Nazewnictwo

Miejscowość pierwotnie nosiła nazwę West River, jednak na wniosek tamtejszego kupca Williama Grahama została ona w 1838 zmieniona na zwołanym w tym celu publicznym lokalnym zebraniu, aby uhonorować przybyłego w tym roku do Kanady (w celu zaprowadzenia spokoju w związku z tamtejszą rebelią) gubernatora brytyjskiej Ameryki Północnej Johna George’a Lambtona, hrabiego Durham; nazwa urzędowo zatwierdzona 8 listopada 1948.

Położenie

Miejscowość (community – od września 2005) jest położona niedaleko ujścia rzeki West River of Pictou (dawniej West River), w hrabstwie Pictou, około 15 km od stolicy hrabstwa Pictou, na północny zachód od New Glasgow (45°37′08″N, 62°48′37″W), w kanadyjskiej prowincji Nowa Szkocja.

Historia

Miejscowość (jako jedną z najstarszych na obszarze obecnego hrabstwa) w końcowym biegu West River tworzyło najpierw siedem gospodarstw rolnych założonych w latach 1775–1783 przez szkockich (pochodzących z regionu Galloway) przesiedleńców z Wyspy Księcia Edwarda, którzy osiedli na obu brzegach rzeki (na prawym – Charles Blaikie, na lewym – William Clark, Anthony MacLellan, John McLean, Joseph Richards, William Smith – właściciel młyna i David Stewart). Po zakończenia wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych poświadczone jest istnienie w Durham jednego z dziesięciu w hrabstwie regimentów milicji: trzeciego regimentu pod dowództwem Davida Mathesona. W 1784 w miejscowości powstał na prawym brzegu rzeki cmentarz (nadal użytkowany; z najstarszym, z 1786, Anthony’ego MacLellana – fundatora nekropolii, oznaczonym grobem w granicach współczesnego hrabstwa), rok później w nieodległym Loch Broom zbudowano jeden z najstarszych kościołów w obecnym hrabstwie Pictou (posługę sprawował do 1801 pastor James Drummond MacGregor), w 1812 założono tutaj (w Lower End) szkołę (nauczycielem został Duncan MacDonald), w 1813 zbudowano już w samej miejscowości, na prawym brzegu rzeki, kościół prezbiteriański (stał się świątynią obejmującej dolinę West River parafii, której pastorem był od 1801 Duncan Ross). Z inicjatywy pastora powstały w miejscowości towarzystwa: biblijne (16 kwietnia 1813; drugie w Nowej Szkocji), rolnicze (1 stycznia 1817; pierwsze na terenach wiejskich Nowej Szkocji) i wstrzemięźliwości (październik 1827; jedno z pierwszych w całej brytyjskiej Ameryce Północnej).

Rozwój miejscowości nastąpił począwszy od końca lat 20. XIX w., stała się ośrodkiem handlu drewnem: w 1822 osiedlił się tutaj szewc John Henderson, a w 1830 kowal Alexander MacDonald, osiem lat później założono stację dyliżansu (trasa Truro–Pictou), a w 1847 urząd pocztowy (w dwa lata później będący w piątce najważniejszych w prowincji); w tym czasie w miejscowości były również cztery zajazdy (w tym Temperance Inn zarządzany przez Johna MacCoula i jego żonę; trzy z nich były zarejestrowane), sklep z artykułami metalowymi i kilka sklepów wielobranżowych. W 1848 utworzono w Durham prezbiteriańskie seminarium duchowne – West River Seminary (budynek szkolny oddano do użytku w 1850), na którego czele stanął pastor James Ross, tym samym miejscowość na przeciąg dekady stała się głównym prezbiteriańskim centrum oświatowym i kościelnym Nowej Szkocji (w 1858 seminarium przeniesiono do Truro). Rozwój Durham został zahamowany w połowie lat 50. XIX w., kiedy załamał się handel drewnem W Durham 16 października 1860 odbyła się doroczna wystawa rolnicza pod patronatem Pictou Agricultural Society, w tym samym roku przez miasto przejechał następca tronu brytyjskiego Edward (późniejszy Edward VII). W latach 70. i 80. XIX w. w Durham działała garbarnia prowadzona przez Johna McDonalda. W 1899 powstała w miejscowości grupa wspierająca organizację regionalną (działającą na poziomie hrabstwa) Ladies’ Auxiliary to the Aberdeen Hospital.

W związku z secesją 22 lipca 1856 części wiernych (z powodu sporów pomiędzy dawnym – Jamesem Rossem i teraźniejszym pastorem – Jamesem Watsonem), wzniesiony został w 1858 na lewym brzegu rzeki, drugi kościół (tzw. Central Church), który spłonął 25 lutego 1871, ale po odbudowie od lutego następnego roku nadal pełnił swoją funkcję. Podział społeczności na dwie parafie utrzymało się za czasów kolejnych dwóch pastorów: Jamesa Thompsona (Central Church) i George’a Roddicka (tzw. stary kościół), aż do 1879, choć dopiero pożar ze 22 stycznia 1883, który strawił kościół położony na prawym brzegu (oraz pobliskie zabudowania budynku szkolnego, odbudowane pół roku później), spowodował rzeczywistą unifikację wspólnoty.

W 1898 w miejscowości funkcjonowały trzy sklepy i hotel, w 1919 pozostał jeden sklep, była też wówczas podłączona do sieci telefonicznej; poświadczona w tych latach najbliższa stacja kolejowa znajdowała się w odległym o około 5 km Sylvester.

Demografia

W 1876/1877 miejscowość zamieszkiwało 180 osób, w 1883 – 200 osób, w 1892 – 150 osób, w 1898 – 150 osób, w 1919 – 150 osób, a w 1956 – 176 osób.

Kultura

W miejscowości znajduje się Community Hall, zarządzany przez Durham Community Club; w miejscowości działa też Durham Heritage Society.

Polityka

W wyniku reformy z 1970 miejscowość należała do okręgu wyborczego (do rady hrabstwa) nr 7 (Durham and Middle River). Współcześnie należy do okręgu wyborczego (do rady hrabstwa) nr 6.

Religia

W miejscowości znajduje się kościół prezbiteriański należący do wspólnoty West River, w którym pastor prowadzi posługę w ostatnim miesiącu każdego kwartału.

Bibliografia

• Thomas J.T.J. Brown Thomas J.T.J., Place-Names of the Province of Nova Scotia, [b.m.]: [b.w.], 1922 .
• James M.J.M. Cameron James M.J.M., More about New Glasgow, [b.m.]: [b.w.], 1974 .
• James M.J.M. Cameron James M.J.M., Pictou county’s history, [b.m.]: Pictou County Historical Society, 1972 .
• James M.J.M. Cameron James M.J.M., Yesteryears of Pictou county, wyd. 2, [b.m.]: Pictou County Historical Society, 1995 .
• Ernest J.E.J. Dick Ernest J.E.J., From temperance to prohibition in 19th century Nova Scotia, „Dalhousie Review”, 61 (3), 1981, s. 530–552 .
• Durham [online], Natural Resources Canada / Ressources naturelles Canada – nrcan.gc.ca [dostęp 2021-04-04] .
• Durham [online], Nova Scotia GeoNAMES Explorer – nsgi.novascotia.ca/geonames/ [dostęp 2022-03-05] .
• Durham Community Club, „Rural News & Views. Municipality of Pictou County” (May 2017), s. 25 .
• Durham Community Hall, „Rural News & Views. Municipality of Pictou County” (May 2018), s. 10 .
• The gazetteer and guide to the Lower provinces, for 1876-7. Containing routes for summer travel through the coast and inland towns of Nova Scotia, New Brunswick, Cape Breton, and P.E. Island. Sketches of scenery on river, lake and seashore, time tables od reilroads, steamboats and other conveyances, hotels, hacks, livery stables, shopping &c. &c., Charles D.Ch.D. McAlpine (wyd.), Halifax, N.S.: Herald Printing and Publishing Co., 1876 .
• J. StanleyJ.S. Graham J. StanleyJ.S., Ministers of the Durham Presbyterian Church, West River, Pictou County, Nova Scotia, 1801 – 1998, [b.m.]: [b.w.], [b.r.] .
• McAlpines' Gazetteer and Guide of the Maritime provinces, Nova Scotia, New Brunswick and Prince Edward Island, containing general information from official and other sources of the latest date, an historical sketch of each county and the principal cities, with all towns, villages, settlements, railway stations, harbors, lighthouses and post offices, showing the county in which each is located, distance from one place to another and the business capacity of each place, also routes of steamers and railways, DavidD. McAlpine (wyd.), St. John, N.B.: Daily Evening News Steam Job Print, 1883 .
• McAlpine's Gazetteer and Guide of the Maritime provinces, Nova Scotia, New Brunswick & Prince Edward Island. Containing: general information of the latest date, an historical sketch of each town and the principal cities. With all towns, villages, settlements, railway stations, post offices, harbor lighthouses, money order offices, banks, express offices, telephone and telegraph offices. Showing the county that each is located, distance from one place to another, with the railway fares, and the business capacity of each place. Also, routes of steamers, railways. &c., D. McAlpine's sons (wyd.), Saint John, N.B.: [b.w.], 1892 .
• McAlpine's Gazetteer of Nova Scotia, New Brunswick, Prince Edward Island and New Foundland. Geographical and historical data of provinces and cities – location of towns, villiges and hamlets, barristers – hotels – customs tariff and abstract of collection laws for each province, Halifax, Canada: Royal Print & Litho Limited, 1919 .
• McAlpine's Maritime and Newfoundland gazetteer for Nova Scotia, New Brunswick, Prince Edward Island and the island of Newfoundland, Saint John, N.B.: McAlpine Directory Co., 1898 .
• R. SheldonR.S. MacKenzie R. SheldonR.S., The West River Seminary 1848 – 1858 [online], The Canadian Society of Presbyterian History – csph.ca [dostęp 2021-04-04] .
• J.P.J.P. MacPhie J.P.J.P., Pictonians at home and abroad. Sketches of professional men and women of Pictou county – its history and institutions, Boston, Massachusetts: Pinkham Press, 1914 .
• Municipality of Pictou county 2016 municipal districts, „Rural News & Views. Municipality of Pictou County” (November 2016), s. 16–17 .
• GeorgeG. Patterson GeorgeG., A history of the county of Pictou, Nova Scotia, Montreal–Pictou, N.S.–Halifax, N.S.–St. John, N.B.–Toronto: Dawson Brothers–James McLean & Co.–A. & W. McKinlay–J. & A. McMillan–James Campbell & Son, 1877 .
• Place-Names and places of Nova Scotia, Belleville, Ontario: Mika Publishing Company, 1974 .
• West River [online], Natural Resources Canada / Ressources naturelles Canada – nrcan.gc.ca [dostęp 2021-04-07] .
• West River of Pictou [online], Natural Resources Canada / Ressources naturelles Canada – nrcan.gc.ca [dostęp 2021-04-07] .
• West River Pastoral Charge [online], West River Pastoral Charge – westrivercharge.ca [dostęp 2021-04-04] .strona główna serwisu