Dworek „Zacisze” w Miechowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dworek „Zacisze”
Symbol zabytku nr rej. V-115/9/55 z 24.12.1955 oraz 980 z 3.07.1978[1]
Ilustracja
Widok od strony ogrodu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Miechów

Adres

ul. Polna 1

Typ budynku

dwór mieszczański

Ukończenie budowy

1784

Ważniejsze przebudowy

XX w

Odbudowano

1891 (gruntowna konserwacja)

Położenie na mapie Miechowa
Mapa konturowa Miechowa, blisko centrum na prawo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dworek „Zacisze””
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dworek „Zacisze””
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dworek „Zacisze””
Położenie na mapie powiatu miechowskiego
Mapa konturowa powiatu miechowskiego, blisko centrum na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dworek „Zacisze””
Położenie na mapie gminy Miechów
Mapa konturowa gminy Miechów, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dworek „Zacisze””
Ziemia50°21′18,544″N 20°02′15,565″E/50,355151 20,037657

Dworek „Zacisze” – zabytkowy dworek znajdujący się w Miechowie, zbudowany w 1784 roku.

Dworek był remontowany w XX i XXI wieku. Obecnie znajduje się pod opieką Biura Wystaw Artystycznych „U Jaksy” w Miechowie.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Dworek Zacisze jest parterowym budynkiem o konstrukcji zrębowej zbudowany na planie prostokąta. Wejścia znajdują się w elewacji frontowej i tylnej, a przy nich znajdują się ganki z facjatami opartymi na profilowanych słupach. Wnętrze dworku wykonane zostało w układzie dwutraktowym z czterema pomieszczeniami rozdzielonymi przechodnią sienią. Budynek jest przykładem rezydencji mieszczańskiej, posiada charakterystyczne elementy staropolskiego dworu.

Dworek „Zacisze” znajduje się na Szlaku architektury drewnianej w województwie małopolskim.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 989 [dostęp 2011-06-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]