Dajakolot
| Dyacopterus | |||
| K. Andersen, 1912[1] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
dajakolot | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Cynopterus spadiceus O. Thomas, 1890 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Dajakolot[4] (Dyacopterus) – rodzaj ssaków z podrodziny Cynopterinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowo-wschodniej Azji[5][6][7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 106–144 mm, długość ogona 16–29 mm, długość ucha 18–25 mm, długość tylnej stopy 15–25 mm, długość przedramienia 74–96,4 mm; masa ciała 70–148 g[6][8].
U samców D. spadiceus obserwowano laktację[9].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1912 roku duński chiropterolog Knud Andersen w publikacji na temat nietoperzy znajdujących się w zbiorach Muzeum Historii Naturalnej w Londynie[1]. Na gatunek typowy wyznaczył (oznaczenie monotypowe) dajakolota sundajskiego (D. spadiceus).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Dyacopterus (Diacopterus, Dycopterus): Dayak, rdzenna ludność z Borneo; gr. πτερον pteron ‘skrzydło’[1].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[10][8][5][4]:
- Dyacopterus brooksi O. Thomas, 1920 – dajakolot sumatrzański
- Dyacopterus spadiceus (O. Thomas, 1890) – dajakolot sundajski
- Dyacopterus rickarti K.M. Helgen, Kock, Gomez & Ingle, 2007 – dajakolot filipiński
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c K. Anderson: Catalogue of the Chiroptera in the collection of the British Museum. Wyd. 2. Cz. 1: Megachiroptera. London: The Trustees, 1912, s. 651. (ang.).
- ↑ A. Fain. Nouveaux acariens parasites de la superfamille Listrophoroidea (Astigmates). „Acta Zoologica et Pathologica Antverpiensia”. 64, s. 37–67, 1976. (ang.).
- ↑ M.T. Abdullah & L.S. Hall. Abundance and distribution of fruit bats and other mammals in the tropical forest canopy in Borneo. „Sarawak Museum Journal”. 72, s. 66, 1997. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 79. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 90. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b N. Giannini, C. Burgin, V. Van Cakenberghe, S. Tsang, S. Hintsche, T. Lavery, F. Bonaccorso, F. Almeida & B. O’Toole: Family Pteropodidae (Old World Fruit Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 71–72. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Dyacopterus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-14].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 449. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ K. Sokołowska, Piersi – zagadka ewolucji [online], www.wiz.pl, 2020 [dostęp 2021-08-08] (pol.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-27]. (ang.).