Dym (nowela)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dym
Ilustracja
Strona tytułowa (wyd. 1909 r.)
Autor

Maria Konopnicka

Typ utworu

nowela

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Zabór rosyjski

Język

polski

Data wydania

1890

Dymnowela Marii Konopnickiej opublikowana została po raz pierwszy w 1890 roku na łamach czasopisma „Kurier Codzienny”. W 1893 roku[1]. Wydano ją ponownie w zbiorze Na drodze. Tłem do napisania noweli stała się huta "Bankowa" w Dąbrowie Górniczej, w której pracował zięć Marii Konopnickiej[2].

Treść[edytuj | edytuj kod]

W noweli ukazana została wzajemna, bezinteresowna miłość matki i syna. Oboje wiodą skromne życie w mieście. Syn, Marcyś, pracuje jako kotłowy w fabryce, z komina której wydobywa się tytułowy dym. Matka spędza całe dnie, wyczekując powrotu syna z pracy. Marcyś jest dla niej całym światem, bez niego byłaby całkowicie samotna. Bardzo troszczy się o chłopca, odstępując mu nieraz swoją porcję obiadu. Syn darzy ją szacunkiem i jest jej wdzięczny. Pewnego dnia w fabryce dochodzi do wybuchu, w wyniku którego Marcyś ginie.

Długie jeszcze potem lata siadywała przy tym samym okienku, patrząc osowiałym, mętnym wzrokiem na fabryczny komin, z którego biły w górę sine słupy dymu.

Dym ten wszakże nie przybierał już teraz dawnych rozlicznych kształtów, tylko zawsze zamienił się w mglistą postać jej drogiego chłopca.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]