Dyspersja spektrometru

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dyspersja spektrometru – zdolność przyrządu spektrometrycznego do rozdzielania przestrzennego lub czasowego wiązki umożliwiającego uzyskanie widma[1]

Dyspersję określa się dla spektrometrów fal elektromagnetycznych, jak i spektrometrów masy.

Dla dyspersji przestrzennej, określa się dyspersję liniową i kątową.

W zależności od potrzeb dyspersja liniowa spektrometru jest definiowana w różny sposób:

  • jako wielkość określająca odległość dwóch linii widmowych w urządzeniu rejestrującym do różnicy długości fal tworzących te linie[1]:
  • jako wielkość określająca odległość dwóch linii widmowych w urządzeniu rejestrującym do różnicy częstości fal bądź liczb falowych tworzących te linie[1]:

Dyspersję kątową określa różnica kątów rozchodzenia się wiązek do różnicy długości fal lub liczb falowych wiązek.

W spektrometrach masy, dyspersję spektrometru określa stosunek odległości wiązek do różnicy ich mas

Im dokładniejszy spektrometr, tym jego dyspersja jest większa.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c „Encyklopedia fizyki” praca zbiorowa, PWN 1973, t. 1, s. 439.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]