Dywizja Grenadierów Pancernych Feldherrnhalle
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
Generalleutnant Otto Kohlermann |
| Ostatni |
Generalmajor Günther Pape |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
piechota zmechanizowana |
| Skład |
patrz tekst |
Dywizja Grenadierów Pancernych Feldherrnhalle (niem. Panzer-Grenadier-Division Feldherrnhalle) – niemiecka dywizja grenadierów pancernych z okresu II wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dywizja powstała 27 maja 1943 r. w południowej Francji z odbudowywanej drugiej 60 Dywizji Piechoty, która zastąpiła jednostkę utraconą pod Stalingradem. Jesienią 1943 r. dywizja znalazła się na froncie wschodnim, gdzie walczyła do lata 1944 r. (Narwa, Witebsk, Orsza). Pod Mińskiem poniosła ciężkie straty i jej niedobitki zostały przerzucone na Węgry w celu odbudowania. Drugą Dywizję Grenadierów Pancernych Feldherrnhalle utworzono 1 września 1944 r. na bazie 109 Brygady Pancernej. 27 listopada jednostkę przemianowano na Dywizję Pancerną Feldherrnhalle.
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
- Generalleutnant Otto Kohlermann (od 17 lutego 1943)
- Oberst Albert Henze (od 13 lutego 1944)
- Generalmajor Friedrich-Carl von Steinkeller (od 3 kwietnia 1944 do 8 lipca 1944, gdy dostał się do niewoli pod Mohylewem)
- Generalmajor Günther Pape (od 1 września 1944)
Skład dywizji (1944)[edytuj | edytuj kod]
- 160 batalion pancerny
- 120 pułk grenadierów pancernych Feldherrnhalle
- 271 pułk fizylierów Feldherrnhalle
- 160 zmotoryzowany pułk artylerii
- 160 pancerny batalion rozpoznawczy
- 160 batalion niszczycieli czołgów
- 160 zmotoryzowany batalion inżynieryjny
- 160 zmotoryzowany batalion łączności
- 160 dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11735-9.