Działoszyn (województwo dolnośląskie)
| Artykuł |
50°58′42.68″N 14°57′1.1″E |
|---|---|
| - błąd |
0 m |
| WD |
50°58'46.60"N, 14°57'1.33"E |
| - błąd |
0 m |
| Odległość |
128 m |
| wieś | |
 Zabudowa Działoszyna | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
290-350[1] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
597[2] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-915[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DZG |
| SIMC |
0188802 |
Położenie na mapie gminy Bogatynia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego  | |
 50°58′42,68″N 14°57′01,10″E/50,978522 14,950306
| |
Działoszyn (niem. Königshain) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Bogatynia.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Działoszyn to duża wieś łańcuchowa o długości około 2,3 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, w kotlinowatym obniżeniu Wyniosłości Działoszyńskiej, u południowego wylotu Obniżenia Żytawsko-Zgorzeleckiego, na wysokości około 290–350 m n.p.m.[1]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1945–1954 siedziba gminy Działoszyn. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczył 597 mieszkańców[2]. Jest czwartą co do wielkości miejscowością gminy Bogatynia.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Bezpośrednio po II wojnie światowej miejscowość nosiła nazwę Królewszczyzna[1].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[4]:
- zespół kościoła parafialnego
- kościół pw. św. Bartłomieja, z XVI w., XVIII w. jest siedzibą parafii w strukturze kościoła rzymskokatolickiego; parafia należy do metropolii wrocławskiej, diecezji legnickiej, w dekanacie Bogatynia
- cmentarz parafialny przy kościele
- kostnica, z pierwszej połowy XIX w.
- dom grabarza, z pierwszej połowy XIX w.
- kaplica, z pierwszej połowy XIX w.
- ogrodzenie, mur kamienny
- plebania, z lat 1818-1821
- budynek wozowni, szachulcowy, z bramą, w zagrodzie nr 17, z 1838 r.
- dom, szachulcowy, nr 163, z trzeciej ćwierci XIX w., początek XX w.
- kuźnia, przy drodze z Bratkowa do Bogatyni, z pierwszej połowy XIX w.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie (A-Ł). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 188-192. ISBN 83-85773-60-6.
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 242 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 255. [dostęp 2012-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (A-Ł). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-60-6.
| Miasto | |
|---|---|
| Sołectwa | |
| Miejscowości niesołeckie | |
| Części miasta | |
| Miejscowości opuszczone |
