Dziennik Bałtycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Dziennik Bałtycki
Ilustracja
b. siedziba przy Targu Drzewnym 9-11
Częstotliwość dziennik
Państwo  Polska
Adres ul. Połęże 3, Gdańsk
Wydawca Polska Press Oddział w Gdańsku
Tematyka informacyjna
Pierwszy numer 19 maja 1945
Redaktor naczelny Artur Kiełbasiński
Średni nakład (grudzień 2020) 14 909 egz.
Średnia sprzedaż (grudzień 2020) 9 707[1] egz.
Format 350 x 289
Liczba stron od 24 do 48
ISSN 1898-3103
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
B. siedziba Dziennika Bałtyckiego w Domu Prasy przy Targu Drzewnym (1951-1998)

Dziennik Bałtycki – dziennik informacyjno-publicystyczny ukazujący się na Pomorzu Gdańskim od 19 maja 1945[2][3].

W 1990 po likwidacji RSW Prasa-Książka-Ruch „Dziennik Bałtycki” przejęty został przez należące do francuskiego potentata prasowego Roberta Hersanta wydawnictwo Socpresse[2]. 15 października 2007 Dziennik Bałtycki, wraz z częścią innych regionalnych dzienników należących do spółki Polska Press, został wcielony do nowej gazety ogólnopolskiej „Polska”, przygotowywanej we współpracy z angielskim dziennikiem „The Times”. Zmienił wtedy nazwę na Polska Dziennik Bałtycki. Mimo iż szata graficzna dziennika oraz część dodatków do niego uległy zmianie, Polska Dziennik Bałtycki nawiązywał do tytułu, który ukazywał się od 1945 roku. W 2015, po rezygnacji Polska Press z wydawania gazety ogólnopolskiej, wrócił do dawnego tytułu Dziennik Bałtycki.

Gazeta ukazuje się przez 6 dni w tygodniu, od poniedziałku do soboty. Co piątek dołączanych jest 16 tygodników lokalnych i dodatek z programem telewizyjnym[4].

W grudniu 2020 Polski Koncern Naftowy Orlen rozpoczął przejmowanie całości udziałów w Grupie Polska Press, będącej właścicielem Dziennika Bałtyckiego[5][6][7][8].

Od 2001 redakcja dziennika przyznaje tytuł Człowiek Roku „Dziennika Bałtyckiego”[9]. Znaczna część numerów archiwalnych została poddana digitalizacji. Gazety dostępne są w Bałtyckiej Bibliotece Cyfrowej w formatach graficznych PDF i DjVU[10].

Redakcje[edytuj | edytuj kod]

Dziennik utrzymuje szereg lokalnych redakcji w miastach Pomorza Gdańskiego, np. w Gdyni, Bytowie, Człuchowie, Elblągu, Kartuzach, Kościerzynie, Pruszczu Gdańskim, Kwidzynie, Lęborku, Malborku, Nowym Dworze Gdańskim, Pucku, Starogardzie Gdańskim, Sztumie, Tczewie i Wejherowie.

Lokalne tygodniki[edytuj | edytuj kod]

  • Dziennik Człuchowski
  • Dziennik Kociewski
  • Dziennik Malborski
  • Dziennik Miastecki
  • Dziennik Sławieński
  • Dziennik Powiatu Bytowskiego
  • Dziennik Tczewski
  • Echo Pruszcza
  • Echo Ziemi Lęborskiej
  • Echo Ziemi Puckiej
  • Goniec Rumski
  • Gryf Wejherowski
  • Gryf Kościerski
  • Kurier Powiatu Kwidzyńskiego
  • Powiśle Sztum i Dzierzgoń
  • Tygodnik Kartuzy
  • Tygodnik Elbląski
  • Żuławy i Mierzeja
  • Mutacja Chojnicko-Słupska – powstała w miejsce zlikwidowanych dzienników: słupskiego i chojnickiego. Ukazuje się w tych dwóch miastach, różni je tylko strona tytułowa. Łącznie oba miasta dzielą między siebie około 8 stron.

Skład gazety[edytuj | edytuj kod]

Gdański tramwaj typu Moderus Beta – Dziennik Bałtycki

Główny grzbiet gazety liczy codziennie od 40 do 56 stron. Aktualny układ gazety jest następujący:

  • Fakty 24 – przegląd najnowszych wydarzeń lokalnych i na świecie.
  • Strony miejskie i regionalne – dział poświęcony życiu w miastach i regionie na Pomorzu.
  • Opinie – dział zajmujący się głównie polityką, ale i problemami społecznymi.
  • Pieniądze – dział o finansach i gospodarce.
  • Kultura – w dziale tym przedstawiane są ważniejsze wydarzenia kulturalne oraz publikowane są recenzje i eseje.
  • Zbliżenia – materiały w tym dziale dotyczą analizy interesujących zjawisk w Polsce i za granicą.
  • Poradnik – codzienne porady reporterów dziennika dotyczące różnych dziedzin życia.
  • Sport – sportowe relacje z boisk i stadionów.
  • Relaks – mapy pogody, ciekawostki, krzyżówki, kakuro, sudoku, horoskopy, rozmaitości.

Do głównego grzbietu każdego dnia dołączane są różne dodatki.

  • W poniedziałek:
    • „Praca Gratka” – oferty zatrudnienia i porady dla osób szukających pracy.
  • We wtorek:
    • „Nieruchomości Gratka” – nowości na rynku mieszkaniowym i inwestycje w regionie.
  • W środę:
    • „Edukacja Gratka” – dodatek ukazujący się co dwa tygodnie, poświęcony nauce i szkołom.
  • W czwartek:
    • „Moto Gratka” – dodatek motoryzacyjny.
  • W piątek:
    • „Tele Magazyn” – dodatek telewizyjny – programy 65 stacji oraz materiały rozrywkowe.
    • „Magazyn Rejsy” – dodatek reporterski o życiu w kraju i za granicą.
    • „Będzie się działo” – informator kulturalny i rozrywkowy.
    • 20 tygodników lokalnych, w których opisane są lokalne problemy, regionalne autorytety i opinie czytelników.
  • W sobotę:
    • „Podróże Gratka” – poświęcony podróżom, zawiera opisy miejsc, transportu, terminów i cen.

Redaktorzy naczelni[edytuj | edytuj kod]

Felietoniści i satyrycy piszący w Dzienniku Bałtyckim[edytuj | edytuj kod]

W Dzienniku Bałtyckim publikują lub publikowali:

Ponadto z Dziennikiem Bałtyckim współpracują/współpracowali:

Siedziba[edytuj | edytuj kod]

Początkowo mieściła się w Gdyni przy ul. 10 Lutego 27 (1945-1951), następnie w Gdańsku w Domu Prasy przy Targu Drzewnym 3-7 (1951-1998) i obok - w budynku b. drukarni przy Targu Drzewnym 9-11 (1998-2021)[12][14], zaś obecnie przy ul. Połęże 3 (2021-)[15].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dzienniki regionalne ze spadkiem rozpowszechniania płatnego o 19 proc., najwięcej straciła „Polska Metropolia Warszawska”, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-03-31] (pol.).
  2. ↑ a b DZIENNIK BAŁTYCKI – Encyklopedia Gdańska, www.gedanopedia.pl [dostęp 2020-05-22].
  3. ↑ Pierwsza polska gazeta w powojennym Gdańsku. 70-lecie Dziennika Bałtyckiego, trojmiasto.pl, 16 maja 2015 [dostęp 2020-05-22] (pol.).
  4. ↑ Prasa 24 - Dziennik Bałtycki – gazeta online – e-wydanie, internetowe wydanie, www.prasa24.pl [dostęp 2021-01-19].
  5. ↑ Sąd wstrzymuje przejęcie Polska Press przez Orlen - Wiadomości (pol.). onet.pl, 2021-04-12. [dostęp 2021-04-12].
  6. ↑ Przejęcie Polska Press przez PKN Orlen wstrzymane przez sąd. Jaki jest powód? Wnioskował o to RPO Adam Bodnar (pol.). tvp.info, 2021-04-12. [dostęp 2021-04-12].
  7. ↑ Łukasz Cieśla: Ludzie Orlenu nie zostali wpisani przez sąd do zarządu spółki Polska Press (pol.). onet.pl, 2021-05-13. [dostęp 2021-05-13].
  8. ↑ Orlen przejmuje Dziennik Bałtycki. Dulkiewicz: wspierajmy niezależnych dziennikarzy, PulsGdanska.pl, 8 grudnia 2020 [dostęp 2021-01-19].
  9. ↑ Prof. Jerzy Limon Człowiekiem Roku 2015 „Dziennika Bałtyckiego” | Uniwersytet Gdański - University of Gdańsk, ug.edu.pl [dostęp 2021-01-19].
  10. ↑ dziennik bałtycki – Bałtycka Biblioteka Cyfrowa, www.bibliotekacyfrowa.eu [dostęp 2020-05-22] (pol.).
  11. ↑ DZIENNIK BAŁTYCKI – Encyklopedia Gdańska, gedanopedia.pl [dostęp 2021-05-23] (pol.).
  12. ↑ a b Dziennik Bałtycki z 22 maja 2021
  13. ↑ Artur Kiełbasiński redaktorem naczelnym „Dziennika Bałtyckiego”, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-07-13] (pol.).
  14. ↑ DZIENNIK BAŁTYCKI – Encyklopedia Gdańska, gedanopedia.pl [dostęp 2021-05-23] (pol.).
  15. ↑ Redakcja naszemiasto.pl na Pomorzu. Skontaktuj się z nami! | Gdańsk Nasze Miasto, naszemiasto.pl [dostęp 2021-05-23] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Media w Gdańsku
Prasa
Radio
TV

Herb Gdańska

Polska Press (Grupa)
Dzienniki
Tygodniki
Miesięczniki
Dwumiesięczniki
Dodatki telewizyjne
Pisma bezpłatne
Internetowe serwisy informacyjne
Grupa serwisów tematycznych:
Internetowe serwisy usługowe
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dziennik_Bałtycki&oldid=65146435”