Dziennik Polski (pismo SD)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dziennik Polski
Częstotliwość

dziennik

Państwo

 Polskie Państwo Podziemne

Adres

Kraków

Organ prasowy

Stronnictwo Demokratyczne

Język

polski

Pierwszy numer

1940

Ostatni numer

1945

Dziennik Polski[1] – polski dziennik konspiracyjny związany ze Stronnictwem Demokratycznym ukazujący się w Krakowie w latach 1940–1945.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy numer pisma ukazał się w styczniu 1940 z inicjatywy działacza Stronnictwa Demokratycznego Ferdynanda Arczyńskiego, który został redaktorem naczelnym gazety. W skład redakcji wchodzili m.in. Izabella Marcówna (ps. Iza), Henryk Poprawski (ps. Hel) i prof. Józef Figna (ps. Profesor).

Ogółem ukazały się 773 numery pisma, które od 28 października 1943 było organem lewicowego odłamu SD – Stronnictwa Polskiej Demokracji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 1 kwietnia 1943 podtytuł: Organ Demokratyczny.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • (aut. Wiesław Balcerak et al.), Vademecum wiedzy o Stronnictwie Demokratycznym: Stronnictwo Demokratyczne w działaniu wczoraj i dziś, Centralny Ośrodek Kształcenia Kadr Stronnictwa Demokratycznego im. Stanisława Kulczyńskiego, Warszawa 1984, s. 102