Dziewiąty Kneset

Dziewiąty Kneset – dziewiąta kadencja parlamentu Izraela odbywająca się w latach 1977–1981.

Wybory odbyły się 17 maja 1977, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 13 czerwca 1977.

Posłowie[edytuj | edytuj kod]

Posłowie wybrani w wyborach^[1]:

Partia	Posłowie
Likud	Mosze Arens, Joram Aridor, Eljakim Badi’an, Menachem Begin, Jicchak Berman, Ge’ula Kohen, Me’ir Kohen-Awidow, Jigal Kohen-Orgad, Jigal Kohen, Chajjim Korfu, Micha’el Dekel, Sara Doron, Simcha Erlich, Jechezkel Flomin, Pesach Grupper, Jigga’el Hurwic, Mosze Kacaw, Awraham Kac, Chajjim Kaufman, Dawid Lewi, Amnon Lin, Etan Liwni, Mosze Meron, Roni Milo, Jicchak Moda’i, Amal Nasser el-Din, Mosze Nissim, Ehud Olmert, Gidon Patt, Jicchak Perec, Szemu’el Rechtman, Josef Rom, Menachem Sawidor, Hillel Seidel, Mosze Szamir, Icchak Szamir, Awraham Szarir, Dow Szilanski, Eli’ezer Szostak, Zalman Szowal, Josef Tamir, Mordechaj Cippori, Ezer Weizman
Koalicja Pracy	Jigal Allon, Mosze Amar, Jacques Amir, Adi’el Amora’i, Szoszanna Arbeli-Almozlino, Chajjim Bar-Lew, Uzzi Baram, Mosze Dajan, Abba Eban, Tamar Eszel, Naftali Feder, Chajka Grossman, Menachem Hakohen, Amos Hadar, Micha’el Charisz, Szelomo Hillel, Jerucham Meszel, Elijjahu Mojal, Ora Namir, Icchak Nawon, Szimon Peres, Icchak Rabin, Jehoszua Rabinowic, Danijjel Rosolio, Josi Sarid, Mosze Szachal, Elijjahu Speiser, Me’ir Talmi, Gad Ja’akowi, Aharon Jadlin, Jechezkel Zakaj, Chajjim Josef Cadok,
Dasz	Me’ir Amit, Szafik Asad, Zajdan Ataszi, Mordechaj Elgrabli, Dawid Golomb, Binjamin Halewi, Akiwa Nof, Amnon Rubinstein, Szemu’el Tamir, Szemu’el Toledano, Mordechaj Wirszubski, Stef Wertheimer, Jigael Jadin, Assaf Jaguri, Me’ir Zorea
Narodowa Partia Religijna	Aharon Abuchacira, Eli’ezer Awtabi, Jehuda Ben-Me’ir, Josef Burg, Chajjim Drukman, Dawid Glass, Zewulun Hammer, Awraham Melammed, Ben-Cijjon Rubin, Pinchas Scheinman, Sara Sztern-Katan, Zerach Warhaftig
Hadasz	Charlie Biton, Hanna Mwais, Taufik Tubi, Me’ir Wilner, Taufik Zi’ad
Agudat Israel	Jehuda Me’ir Abramowicz, Szelomo-Ja’akow Gross, Szelomo Lorincz, Menachem Porusz
Szeli	Arje Eli’aw, Me’ir Pa’il
Szlomcijon	Ariel Szaron, Jicchak Jicchaki
Rozwój i Pokój	Szemu’el Flatto-Szaron
Ratz	Szulammit Alloni
Niezależni Liberałowie	Gidon Hausner
Po’alej Agudat Jisra’el	Kalman Kahana
Zjednoczona Lista Arabska	Sajf ad-Din az-Zubi

Zmiany[edytuj | edytuj kod]

Zmiany w trakcie kadencji^[1]:

Następca	Poprzednik	Partia	Data
Emri Ron	Chajjim Josef Cadok	Koalicja Pracy	2 stycznia 1978
Szelomo Elijjahu	Me’ir Zorea	Dasz	15 lutego 1978
Awraham Kac-Oz	Icchak Nawon	Koalicja Pracy	18 kwietnia 1978
Ze’ew Kac	Aharon Jadlin	Koalicja Pracy	12 stycznia 1979
Uri Awneri	Arje Eli’aw	Szeli	31 stycznia 1979
Hamad Abu Rabia	Sajf ad-Din az-Zubi	Zjednoczona Lista Arabska	3 kwietnia 1979
Dawid Sztern	Szemu’el Rechtman	Likud	18 czerwca 1979
Ester Herlitz	Jehoszua Rabinowic	Koalicja Pracy	14 sierpnia 1979
Jehuda Chaszaj	Jigal Allon	Koalicja Pracy	29 lutego 1980
Se’adja Marciano	Me’ir Pa’il	Szeli	19 maja 1980
Dżabr Mu’addi	Hamad Abu Rabia	Zjednoczona Lista Arabska	12 stycznia 1981
Walid Sadik	Uri Awneri	Szeli	13 lutego 1981
Awraham Lewenbraun	Hanna Mwais	Hadasz	13 lutego 1981
Stella Lewi	Stef Wertheimer	Szeli	20 lutego 1981

Dziewiąty Kneset był pierwszym, w którym lewicowe partie należące do Koalicji Pracy znalazły się w opozycji, a tworzony rząd był centro-prawicowy. W trakcie obrad parlamentu doszło do licznych przejść posłów z frakcji do frakcji. Wielu posłów kilkakrotnie zmieniło klub parlamentarny.

Najważniejszym wydarzeniem była wizyta egipskiego prezydenta Anwara Sadata w Jerozolimie i jego przemówienie w Knesecie (20 listopada 1977). Niespełna półtora roku później nastąpiło podpisanie pierwszego porozumienia pokojowego między Izraelem a arabskim państwem. We wrześniu 1978 Kneset większością zaaprobował postanowienia porozumienia zawartego w Camp David, a następnie w marcu 1979 traktat pokojowy z Egiptem. Równocześnie rozpoczęły się parlamentarne debaty w kwestii przyznania niezależności Judei, Samarii i Strefy Gazy. Nie zdołano jednak wypracować porozumienia w tej sprawie.

W związku z pogorszeniem się bezpieczeństwa Izraela na granicy północnej, izraelska armia przeprowadziła w marcu 1978 operację „Litani” w południowym Libanie.

W tym okresie spadła liczba zamachów terrorystycznych na terytorium Izraela, jednak w marcu 1978 nastąpił atak na autobus na Coastal Road. Inny zamach nastąpił w Antwerpii (Belgia), w którym większość ofiar była dziećmi. Pod koniec kadencji dziewiątego Knesetu Siły Powietrzne Izraela zaatakowały i zniszczyły reaktor atomowy w Iraku.

Ważnym zjawiskiem był wzrost liczby żydowskich osadników w Judei, Samarii i Strefie Gazy. Ich liczba wzrosła w tym czasie do około 8300 osób. Osadnicy przesiedlali się na te tereny i prowadzili spokojne życie. Jednak odzywały się pojedyncze radykalne prawicowe grupy żydowskie, które usiłowały zabić kilku arabskich burmistrzów. W 1978 został założony ruch „Peace Now”.