Na mapach: 
50°06′17″N 18°21′18″E/50,104722 18,355000
50°06′17″N 18°21′18″E/50,104722 18,355000Dzimierz
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Artykuł |
50°6′17″N 18°21′18″E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
50°6'N, 18°21'E |
| - błąd |
2326 m |
| Odległość |
671 m |
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
488[1] |
| Strefa numeracyjna |
32 |
| Kod pocztowy |
44-295[2] |
| Tablice rejestracyjne |
SRB |
| SIMC |
0216326 |
Położenie na mapie gminy Lyski  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu rybnickiego  | |
| 50°06′17″N 18°21′18″E/50,104722 18,355000
| |
Dzimierz (niem. Dreilinden, do 1908 Dzimierz[3]) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie rybnickim, w gminie Lyski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Przez miejscowość przepływa niewielka struga Sumina, dopływ Rudy.
Historia nazwy wsi[edytuj | edytuj kod]
Prawdopodobnie pochodzi od staropolskiego imienia Zdzimierz, Zdzimir. Nazewnictwo wsi Dzimierz w poszczególnych wiekach na podstawie książek: „Toponomastyka” autorstwa mgr Wiesława Sienkiewicz i „Wśród Śląskich Nazw” autorstwa prof. Henryka Borka:
- 1531 r. - "Grzemirza"
- 1652 r. - "Dzimierze"
- 1679 r. - "villa Dzimirzowice"
- 1745 r. - "Dzimirtz"
- 1784 r. - "Dzimierz"
- 1908 r. - "Dreilinden"[4] (trzy lipy, co dosłownie odpowiada herbowi)
Po 1922 wrócono do nazwy Dzimierz.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 246 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Ortspolizeibezirk Fischgrund, www.territorial.de [dostęp 2020-09-26].
- ↑ Ortspolizeibezirk Fischgrund, www.territorial.de [dostęp 2017-11-22].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dzimierz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 296.
