Dziobogłowiec
Berardius | |||
Duvernoy, 1851[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – dziobogłowiec południowy (B. arnuxii) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Parvordo | |||
Nadrodzina |
Ziphioidea | ||
Rodzina | |||
Rodzaj |
dziobogłowiec | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Berardius arnuxii Duvernoy, 1851 | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Dziobogłowiec[4] (Berardius) – rodzaj ssaków z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w wodach półkuli południowej i w północnym Oceanie Spokojnym[5][6][7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 800–1200 cm; masa ciała 9000–12000 kg[6][8].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1851 roku francuski zoolog Georges Louis Duvernoy w artykule poświęconym osteologii żyjących i wymarłych waleni opublikowanym na łamach Annales des Sciences Naturelles[1]. Na gatunek typowy Duvernoy wyznaczył (oryginalne oznaczenie) dziobogłowca południowego (B. arnuxii).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Berardius (Berardus): Auguste Bérard (1802–1846), kapitan (późniejszy admirał) francuskiej marynarki wojennej, dowódca korwety „Ren”, na której podczas rejsu, zebrano holotyp[9].
- Rostrifer: łac. rostrum ‘dziób, pysk’[10]; -fera ‘noszący’, od ferre ‘nosić’[11]. Typ nomenklatoryczny (oznaczenie monotypowe): Rostrifer nestoresmirnovi Zenkovicz, 1947 (= Berardius bairdii Stejneger, 1883).
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[12][8][5][4]:
- Berardius bairdii Stejneger, 1883 – dziobogłowiec północny
- Berardius arnuxii Duvernoy, 1851 – dziobogłowiec południowy
- Berardius minimus Yamada, Kitamura, S. Abe, Tajima, Matsuda, Mead & Matsuishi, 2019
Opisano również mioceński gatunek wymarły[13]:
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Berardius Duvernoy, 1851.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b G. L. Duvernoy. Mémoire sur les caractères ostéologiques des genres nouveaux ou des espèces kouvelles de Cétacés vivants ou fossiles. „Annales des Sciences Naturelles, Zoologie”. Troisiéme Série. 15, s. 41, 1851. (fr.).
- ↑ J.E. Gray. On the Arrangement of the Cetaceans. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1863, s. 200, 1863. (ang.).
- ↑ Б.А. Зенкович. Китобойный промысел СССР и перспективы его развития. „Рыбное хозяйство”. 10, s. 15, 1947. (ros.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 191. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 284. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b C. MacLeod: Family Ziphiidae (Beaked Whales). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 4: Sea Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2014, s. 347. ISBN 978-84-96553-93-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Berardius. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-03-21]. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 570–571. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 136, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 224.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 102.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).
- ↑ A. Kawatani & N. Kohno. The oldest fossil record of the extant genus Berardius (Odontoceti, Ziphiidae) from the Middle to Late Miocene boundary of the western North Pacific. „Royal Society Open Science”. 8 (201152), s. 6, 2021. DOI: 10.1098/rsos.201152. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).