Dzioborożec białodzioby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzioborożec białodzioby
Anthracoceros malayanus[1]
(Raffles, 1822)
Ilustracja
Samiec w londyńskim Zoo
Ilustracja
Samica sfotografowana w Malezji
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dzioborożcowe

Rodzina

dzioborożce

Rodzaj

Anthracoceros

Gatunek

dzioborożec białodzioby

Synonimy
  • Buceros malayanus Raffles, 1822[2]
  • Anthracoceros malayanus deminutus K. Sanft, 1960[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Dzioborożec białodzioby[5] (Anthracoceros malayanus) – gatunek dużego ptaka z rodziny dzioborożców (Bucerotidae). Zamieszkuje Azję Południowo-Wschodnią. Jest narażony na wyginięcie.

Samiec dzioborożca białodziobego (1838)
Systematyka
Po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego gatunek ten opisał Thomas Stamford Raffles w 1822 roku na łamach „Transactions of the Linnean Society of London”. Autor nadał gatunkowi nazwę Buceros malayanus, a jako miejsce typowe wskazał okolice Malakki[6][3]. Obecnie gatunek umieszczany jest w rodzaju Anthracoceros[5][7]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][7]. Opisano podgatunek deminutus[3], ale nie jest on obecnie uznawany[7].
Rozmiary
Długość ciała 60–65 cm; masa ciała samców około 1050 g[2].
Zasięg występowania
Zamieszkuje Półwysep Malajski, Borneo, Sumatrę i sąsiednie wyspy, m.in. Bangka, Belitung[2]. Występuje na terytoriach następujących państw: Brunei, Indonezja, Malezja i Tajlandia; w Singapurze wymarł[4].
Biotop
Tropikalne i subtropikalne lasy nizinne.
Lęgi
Rozród tego ptaka nie jest dobrze poznany. Prawdopodobnie nie ma określonego sezonu lęgowego, lęgi odnotowywano w różnych porach roku[2][4]. Nie zawsze odbywa lęgi każdego roku. Gniazdo umieszczone jest w naturalnych zagłębieniach w drzewach, być może także w dziuplach wykutych przez dzięcioły[4].
Pożywienie
Żywi się głównie dużymi owocami, sporadycznie dietę uzupełnia drobnymi zwierzętami, np. owadami czy nietoperzami, zjada też ptasie jaja[4].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2018 roku uznaje dzioborożca białodziobego za gatunek narażony na wyginięcie (VU – Vulnerable). Wcześniej klasyfikowała go jako gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie pospolity. Trend liczebności oceniany jest jako spadkowy. Głównym zagrożeniem dla gatunku jest wycinka lasów stanowiących jego siedliska, w mniejszym stopniu także presja ze strony myśliwych[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anthracoceros malayanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e Kemp, A.C., Boesman, P. & Sharpe, C.J.: Black Hornbill (Anthracoceros malayanus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-05-04].
  3. a b c D. Lepage: Black Hornbill Anthracoceros malayanus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-11-12]. (ang.).
  4. a b c d e f Anthracoceros malayanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Bucerotidae Rafinesque, 1815 - dzioborożce - Hornbills (wersja: 2015-10-31). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-11-12].
  6. T. Raffles. Second Part of the Descriptive Catalogue of a Zoological Collection made in the Island of Sumatra and its vicinity. „Transactions of the Linnean Society of London”. 13, s. 292, 1822. (ang.). 
  7. a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-11-12]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]