Dzioborożec wielki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
||
| Buceros bicornis[1] | ||
| Linnaeus, 1758 | ||
 |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Nadrząd | neognatyczne | |
| Rząd | dzioborożcowe | |
| Rodzina | dzioborożce | |
| Rodzaj | Buceros | |
| Gatunek | dzioborożec wielki | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 |
||
| Zasięg występowania | ||
 |
||
Dzioborożec wielki (Buceros bicornis) – gatunek ptaka z rodziny dzioborożców (Bucerotidae) występującego w Indiach, na Półwyspie Indochińskim, Malajskim i Sumatrze. Może żyć 50 lat.
- Morfologia
- Czarno-białe upierzenie. Ma potężny żółty dziób z rogową naroślą u nasady.
- Wymiary
- długość ciała: 95–120 cm
- masa ciała: 2–4 kg
- Biotop
- Lasy subtropikalne.
- Pożywienie
- Głównie owoce i jagody, ale zjada też drobne zwierzęta.
- Rozmnażanie
- Po złożeniu jaj samica jest "zamurowywana" w dziupli drzewa przez samca, który odtąd karmi rodzinę. Po 8 tygodniach samica niszczy ściankę z gliny i wraz z pisklętami wylatuje z gniazda.
Przypisy
- ↑ Buceros bicornis, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Buceros bicornis. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
