Dzongkha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
རྫོང་ཁ་
Obszar

Bhutan

Liczba mówiących

237 tys.[1]

Pismo/alfabet

tybetańskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Bhutan, Indie (Sikkim)
Organ regulujący Dzongkha Development Commission
UNESCO 2 wrażliwy
Ethnologue 1 narodowy
Kody języka
ISO 639-1 dz
ISO 639-2 dzo
ISO 639-3 dzo
IETF dz
Glottolog nucl1307, dzon1239
Ethnologue dzo
GOST 7.75–97 дзо 183
SIL DZO
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku dzongkha
Słownik języka dzongkha
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Dzongkha (རྯོང༌ཁ༌, transliteracja Wyliego: rdzong-kha; alternatywna nazwa: འབྲུག༌སྐད༌ brug skad, wymowa: trukkä) – język urzędowy Bhutanu, spokrewniony z niektórymi dialektami tybetańskimi używanymi w Sikkimie i południowym Tybecie. Mówiony dzongkha i współczesny standardowy język tybetański są wzajemnie niezrozumiałe, lecz dzongkha znajdował się pod silnym wpływem klasycznego języka tybetańskiego, używanego do lat 60. XX w. w szkolnictwie bhutańskim.

Według danych z 2013 r. jest to język 226 tys. mieszkańców Bhutanu. Dodatkowo 11 tys. (2007) jego użytkowników zamieszkuje Indie[1].

Dzongkha zapisywany jest w lokalnej odmianie pisma tybetańskiego, zwanej „dzioji” mgyogs yig[2]. Bywa klasyfikowany jako dialekt języka tybetańskiego[3].

Nazwa języka oznacza „język używany dawniej w dzongach” (kha, ཁ་ – „język” + dzong, རྫོང་ – klasztory-twierdze powstałe w Bhutanie w XVII wieku)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Dzongkha, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  2. Jonathan Taee, The Patient Multiple: An Ethnography of Healthcare and Decision-Making in Bhutan, New York–Oxford: Berghahn Books, 2017, xii, ISBN 978-1-78533-395-8 [dostęp 2023-09-22] (ang.).
  3. a b N. Tournadre, S. Dorje, Manual of Standard Tibetan, Snow Lion Publications, 2003, s. 29 (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]