Dzongkha
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 470 tys. (130 tys. jako pierwszy język – 2003)[1] | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy | Bhutan, Indie (Sikkim) | ||||
| Organ regulujący | Dzongkha Development Commission | ||||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||||
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| Kod ISO 639-1↗ | dz | ||||
| Kod ISO 639-2↗ | dzo | ||||
| Kod ISO 639-3↗ | dzo | ||||
| IETF | dz | ||||
| Glottolog | nucl1307, dzon1239 | ||||
| Ethnologue | dzo | ||||
| GOST 7.75–97 | дзо 183 | ||||
| SIL | DZO | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Dzongkha (རྯོང༌ཁ༌, transliteracja Wyliego: rdzong-kha; alternatywna nazwa: འབྲུག༌སྐད༌ brug skad, wymowa: trukkä) – język urzędowy Bhutanu, spokrewniony z niektórymi dialektami tybetańskimi używanymi w Sikkimie i południowym Tybecie. Mówiony dzongkha i współczesny standardowy język tybetański są wzajemnie niezrozumiałe, lecz dzongkha znajdował się pod silnym wpływem klasycznego języka tybetańskiego, używanego do lat 60. XX w. w szkolnictwie bhutańskim. Język dzongkha zapisywany jest w lokalnej odmianie pisma tybetańskiego, zwanej „dzioji” mgyogs yig. Bywa klasyfikowany jako dialekt języka tybetańskiego[2].
Nazwa języka oznacza „język używany dawniej w dzongach” (kha, ཁ་ – „język” + dzong, རྫོང་ – klasztory-twierdze powstałe w Bhutanie w XVII wieku)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ethnologue report for language code: dzo
- ↑ a b Tournadre N., Dorje S.: Manual of Standard Tibetan, Snow Lion Publications 2003, s. 29 (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).