Dzongkha
|
||
| Obszar | Bhutan | |
| Liczba mówiących | ok. 470 tys. (130 tys. jako pierwszy język - 2003)[1] | |
| Klasyfikacja genetyczna | Chińsko-tybetańska • Języki tybeto-birmańskie ••Języki himalajskie •••Język dzongkha |
|
| Pismo/alfabet | tybetańskie | |
| Status oficjalny | ||
| język urzędowy | Bhutan, Indie (Sikkim) | |
| Regulowany przez | Dzongkha Development Commission | |
| Kody języka | ||
| ISO 639-1 | dz | |
| ISO 639-2 | dzo | |
| SIL | DZO | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata |
||
Dzongkha རྯོང༌ཁ༌ (transliteracja Wyliego: rdzong-kha); alternatywna nazwa: འབྲུག༌སྐད༌ (transliteracja Wyliego: brug skad, wymowa: trukkä) – język urzędowy Bhutanu, spokrewniony z niektórymi dialektami tybetańskimi używanymi w Sikkimie i południowym Tybecie. Mówiony dzongkha i współczesny standardowy język tybetański są wzajemnie niezrozumiałe, lecz dzongkha znajdował się pod silnym wpływem klasycznego języka tybetańskiego, używanego do lat 60. w szkolnictwie bhutańskim. Język dzongkha zapisywany jest w lokalnej odmianie pisma tybetańskiego, zwanej "dzioji" mgyogs yig. Czasami bywa klasyfikowany jako dialekt języka tybetańskiego[2].
Nazwa języka oznacza język (kha, ཁ་) używany dawniej w dzongach (dzong, རྫོང་) – klasztorach-twierdzach powstałych w Bhutanie w XVII wieku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ethnologue report for language code: dzo
- ↑ a b Tournadre N., Dorje S.: Manual of Standard Tibetan, Snow Lion Publications 2003, str 29.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|
||||||||
