ESSA-2
| |
| Inne nazwy |
OT 2, TIROS 12 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1966-016A |
| Indeks NORAD |
S02091 |
| Zaangażowani |
NASA, Environmental Science Service Administration, US Weather Bureau |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
1355 km |
| Apogeum |
1415 km |
| Okres obiegu |
113,5 min |
| Nachylenie |
101,3° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
28 lutego 1966 13:58 UTC |
| Koniec misji |
20 marca 1970 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
132 kg |
ESSA-2 – amerykański satelita meteorologiczny, który został opracowany w oparciu o projekt satelitów typu TIROS i kontynuował ich misję dostarczania zdjęć telewizyjnych całej dziennej półkuli Ziemi.
Budowa i działanie[edytuj | edytuj kod]
Szkielet satelity wykonano z aluminium i stali nierdzewnej. Kadłub miał kształt graniastosłupa o podstawie osiemnastokątnej. Energii satelicie dostarczało 10 tysięcy ogniw fotowoltaicznych o wymiarach 1x2 cm rozmieszczonych na jego bokach, które służyły do ładowania 21 akumulatorów NiCd. Stabilizację na orbicie zapewniał ruch obrotowy o prędkości 9,2 obrotu na minutę, utrzymywany przez magnetyczny system kontroli położenia (Magnetic Attitude Spin Coil, MASC). Jego układem wykonawczym była cewka, a konieczny dla kontroli pozycji moment obrotowy wytwarzała interakcja ziemskiego pola magnetycznego z polem magnetycznym (prądem) zaindukowanym w statku. Dodatkowy system stabilizacji zapewniało pięć stałopędnych silniczków zamontowanych na obwodzie jego spodu[1].
Do łączności z Ziemią używano pojedynczej anteny monopolowej. Umieszczona była na szczycie statku. Dwie anteny dipolowe (4 pręty wystające ze spodu statku) służyły do nadawania telemetrii. Kamery wyzwalały się automatycznie po wejściu Ziemi w pole widzenia. Zdjęcia były przesyłane bezpośrednio na Ziemię lub nagrywane na rejestratorze. Statek wyposażono w dwie bliźniacze niezależne szerokokątne kamery telewizyjne typu Vidicon. Zespoły te mogły pracować jednocześnie lub na zmianę.
We wrześniu 1966 roku monitorował na Atlantyku zbliżający się do wybrzeża Stanów Zjednoczonych huragan Faith. Satelita działał poprawnie do 20 marca 1970 roku, kiedy to tymczasowo został przełączony na tryb nieaktywny z powodu zakłóceń w komunikacji z Ziemią, które powodował wobec wyniesionego na orbitę w 1970 roku satelity meteorologicznego ITOS 1. Ostateczna dezaktywacja nastąpiła 16 października 1970 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ESSA 2. NASA gov. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).
- TIROS 9, ESSA 1,..9. Gunter's Space Page. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).
- Mark Wade: TIROS. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
- Jonathan McDowell: Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2014-05-13]. (ang.).
- ESSA 2. N2YO. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).