EUJUST THEMIS
EUJUST THEMIS (Misja Unii Europejskiej dotycząca Państwa Prawnego w Gruzji EUJUST THEMIS[1]) — misja szkoleniowa zrealizowana przez Unię Europejską w ramach tzw. cywilnego komponentu wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa[2]. Była to pierwsza misja praworządności Unii Europejskiej oraz pierwsza misja cywilna UE realizowana na obszarze byłego Związku Radzieckiego[3].
Celem misji było m.in. wsparcie przeprowadzanych przez rząd reform wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych oraz udzielenie pomocy w osiągnięciu przez Gruzję europejskich i międzynarodowych standardów systemu prawa[3], a także rozwój międzynarodowej i regionalnej współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości[4]. Misja pomagała rządowi Gruzji również w rozwijaniu ogólnej polityki i wzmocnieniu zarządzania na najwyższym poziomie[1].
Misja została powołana decyzją Rady Unii Europejskiej nr 2004/523/WPZiB z dnia 28 czerwca 2004 (tzw. wspólne działanie) na prośbę prezydenta Micheila Saakaszwilego złożoną podczas jego wizyty w Brukseli 6 kwietnia 2004 oraz bezpośrednie zaproszenie wystosowane 3 czerwca przez ówczesnego premiera Gruzji, Zuraba Żwanii[5]. Faza operacyjna misji rozpoczęła się 16 lipca 2004 i trwała do 14 lipca 2005[4][1]. Siedzibą misji było Tbilisi[3], a koszt jej przeprowadzenia wyniósł 2,3 mln euro[1].
W skład misji wchodziło 10 ekspertów, a jej szefem przez cały czas trwania była Sylvie Pantz[3]. Misja współpracowała m.in. z gruzińskim Ministerstwem Sprawiedliwości, Ministerstwem Spraw Wewnętrznych, Prokuraturą Generalną, Sądem Najwyższym, Radą Sprawiedliwości, Biurem Rzecznika Praw Obywatelskich oraz Sądem Apelacyjnym, a także ze specjalnym przedstawicielem UE w Gruzji, OBWE, Radą Europy i zagranicznymi donatorami[6][7].
Ocena wypełnienia zadań przewidzianych mandatem misji pozostaje niejednorodna; spotyka się zarówno komentarze mówiące o pełnym sukcesie i wypełnieniu wszelkich zadań[4][7], jak i opinie o niewypełnieniu wielu zadań, co miało wynikać ze zbyt szerokiego mandatu misji i zbyt krótkiego czasu jej trwania[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Rada Unii Europejskiej: Wspólne działanie Rady w sprawie misji Unii Europejskiej dotyczącej państwa prawa w Gruzji, EUJUST THEMIS. www.consilium.europa.eu, 28 czerwca 2004. [dostęp 2011-11-01].
- ↑ Łukasz Kulesa. Operacje Unii Europejskiej w ramach europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony. „Biuletyn Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych”, 30 września 2004. Polski Instytut Spraw Międzynarodowych.
- ↑ a b c d e Marek Musioł: Bezpośrednie zaangażowanie UE w utrzymanie pokoju w Europie. Portal Spraw Zagranicznych, 20 czerwca 2007. [dostęp 2011-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-22)].
- ↑ a b c Bogdan Panek. Operacje reagowania kryzysowego Unii Europejskiej. „Kwartalnik Bellona”. Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 1897-7065.
- ↑ Sekretariat Konferencji Komisji do Spraw Unijnych Parlamentów Unii Europejskiej: Czwarty raport półroczny: zmiany stosowanych w Unii Europejskiej procedur i praktyk dotyczących kontroli parlamentarnej. tłum. Ryszard Guz-Rudzki. Londyn: 9-11 października 2005.
- ↑ Nicu Popescu: EU foreign policy and post-Soviet conflicts: stealth intervention. London; New York: Routledge, 2011, s. 75. ISBN 978-0-415-58720-4. (ang.).
- ↑ a b Jan Żmuda: Polityki Unii Europejskiej w procesie tworzenia. Omówienie poszczególnych misji UE - Europa środkowa i wschodnia. Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera www.eup.wse.krakow.pl. [dostęp 2011-11-01].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Rada Unii Europejskiej: EUJUST THEMIS (krótki opis misji). www.consilium.europa.eu. [dostęp 2011-11-01]. (ang.).