Echo Fostera
Echo Fostera (ang. Foster Echo) – w brydżu, nieużywany już sygnał wistowy opracowany przez Roberta Fostera. Echo Fostera było używane na trzeciej ręce w sytuacji, kiedy zagrywał pierwszy obrońca, a drugi obrońca nie mógł wygrać danej lewy i pokazywało, że drugi obrońca ma jedną starszą kartę od zagranej.
Sygnał[edytuj | edytuj kod]
Sygnał został opracowany przez Roberta Fostera, autora licznych publikacji na temat brydża i jego wcześniejszych form – wista i okszena[1].
Sygnał używany był na trzeciej ręce, przez drugiego obrońcę dokładając do lewy rozpoczętej przez jego partnera w sytuacji, w której drugi obrońca nie chciał lub nie mógł wygrać tej lewy, a miał w danym kolorze przynajmniej trzy karty[2]. Zagranie drugiej karty z góry pełni funkcję informacyjną, mówi partnerowi, że drugi obrońca ma jeszcze jedną wyższą kartę, potencjalnie odblokowuje kolor i może pomóc w pokazaniu, czy i ile wyższych kart w kolorze ma rozgrywający[2]. Na przykład: pierwszy obrońca wistuje w damę, w dziadku są tylko niskie bloki, a drugi obrońca trzyma w tym kolorze króla, dziewiątkę i trójkę[3]. Drugi obrońca gra dziewiątkę, informując przy tym partnera, że trzyma także króla (z asem mógłby przejąć tą lewę), przez co rozgrywający musi mieć asa w tym kolorze[3]. Współcześnie Echo Fostera nie jest zazwyczaj używane, większość graczy używa w podobnych sytuacjach sygnałów jakościowych bądź ilościowych, ale, jak na przykładowym rozdaniu Alana Truscotta, sygnał ten może jeszcze być przydatny[1]:
| ♠ | D105 | ||||
| ♥ | DW9 | ||||
| ♦ | D965 | ||||
| ♣ | K43 | ||||
| ♠ | W | N W E S |
♠ | 98762 | |
| ♥ | K8764 | ♥ | 32 | ||
| ♦ | K872 | ♦ | 4 | ||
| ♣ | W106 | ♣ | AD752 | ||
| ♠ | AK43 | ||||
| ♥ | A105 | ||||
| ♦ | AW103 | ||||
| ♣ | 98 | ||||
Obie po partii, S rozgrywa 3BA po prostej licytacji 1BA-3BA[1]. Wist waletem trefl doprowadziłby do szybkiej wpadki, ale W naturalnie zawistował blotką kier[1]. Rozgrywająca, Barbara Kachmar, wygrała pierwszą lewę w dziadku zrzucając dziesiątkę z ręki, a następnie wyszła dziewiątką karo wygraną po jej lewej stronie[1]. Obrońcy nie używali sygnałów ilościowych i W wpadł w założoną przez rozgrywającą pułapkę – wierząc, że dziesiątka kier była prawdziwą kartą, zagrał on teraz małego kiera sądząc, że rozgrywająca miała w kierach dubletona asa z dziesiątką[1]. Gdyby obrońcy używali Echa Fostera, to drugi obrońca zagrałby dwójkę kier informując partnera, że ma w kierach co najwyżej dwie karty, przez co rozgrywająca musi mieć przynajmniej trzy kiery[1]. Podobną rolę dałaby w tej sytuacji ilościówka[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- prawo jedenastu – inna koncepcja wistowa opracowana przez Fostera i współcześnie nadal używana
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Allan Truscott: Bridge: Signals From Whist Days Still Serve Useful Purpose. nytimes.com, 1981-02-04. [dostęp 2015-03-22]. (ang.).
- ↑ a b Foster 1920 ↓, s. 130.
- ↑ a b Foster 1920 ↓, s. 131.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Frederick Foster: Foster's Auction Bridge for All. Nowy Jork: Frederick A. Stokes Company, 1920.