Editio princeps

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Editio princeps (łac. „pierwsze wydanie”), pierwodruk – chronologicznie pierwsze wydanie tekstu jakiegoś dzieła drukiem[1][2]. Przeważnie taka publikacja ukazuje się za życia autora, przy jego współudziale oraz za jego zgodą, i zawiera tekst autentyczny. Podstawą pośmiertnej pierwszej publikacji tekstu jest autograf danego dzieła[1]. Określenie łacińskie zostało wprowadzone przez wydawców renesansowych w odniesieniu do najwcześniejszych wydań greckich i łacińskich autorów starożytności klasycznej; dziś stosuje się je odnośnie publikacji XVI-wiecznych[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Michał Głowiński i inni, Słownik terminów literackich, Janusz Sławiński (red.), wyd. 2., poszerzone i popr., Wrocław: Zakład Narowdowy im. Ossolińskich, 1988, s. 111, 353, ISBN 83-04-01787-3, OCLC 18902667 [dostęp 2022-10-27].
  2. Stanisław Sierotwiński, Słownik terminów literackich : teoria i nauki pomocnicze literatury, wyd. 4, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. 66, 176, ISBN 83-04-01914-0, OCLC 16168849 [dostęp 2022-10-27].
  3. D. Kranz, Lexikon des gesamten Buchwesens Online [online], referenceworks.brillonline.com, 2016 [dostęp 2022-10-27] (niem.).