Edmund Krasowski
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 30 sierpnia 1955 Elbląg | |
| Zawód, zajęcie | polityk, nauczyciel | |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
| Stanowisko | poseł na Sejm X i I kadencji (1989–1993) | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
Edmund Marek Krasowski (ur. 30 sierpnia 1955 w Elblągu) – polski polityk i nauczyciel, poseł na Sejm X i I kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył w 1979 studia astronomiczne na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie 1981–1983 pracował jako nauczyciel w szkołach Elblągu, Starym Polu i Malborku, a w latach 1984–1985 w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej i Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Elblągu. W 1981 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, w latach 1985–1986 był więziony w związku z działalnością podziemną związku. W 1989 został kierownikiem biura tymczasowego zarządu regionu NSZZ „S” w Gdańsku[1].
Sprawował mandat posła na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego i I kadencji z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum. W 1992 przeszedł do Ruchu dla Rzeczypospolitej, następnie zaś działał w Zjednoczeniu Polskim i Ruchu Odbudowy Polski. W wyborach w 1993, kandydując z gdańskiej listy PC, nie uzyskał reelekcji. W wyborach uzupełniających w 1994 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatorski w województwie elbląskim, zajmując drugie miejsce z liczbą 22 487 głosów. W wyborach parlamentarnych w 1997 kandydował do Sejmu z elbląskiej listy ROP.
Jako poseł X kadencji był inicjatorem i uczestnikiem pierwszego po 1945 cywilnego rejsu polskiego jachtu przez wody Zalewu Wiślanego i Cieśninę Piławską[2].
Pracował w Urzędzie Morskim w Gdyni i Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku. W latach 1998–2002 zasiadał w sejmiku pomorskim I kadencji jako radny z listy Akcji Wyborczej Solidarność. Był pierwszym dyrektorem oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, został z tej funkcji odwołany w grudniu 2006.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W 2013, za wybitne zasługi dla przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w działalności państwowej i publicznej, odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. W 2018 został wyróżniony Krzyżem Wolności i Solidarności[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2018-08-31].
- ↑ Maciej Wośko, Lech Parell, Wioletta Kakowska: Zalew Wiślany: kopać kanał czy pływać?. portalmorski.pl, 7 września 2009. [dostęp 2020-06-03].
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 519
- ↑ „Państwo polskie jest wam wdzięczne”. Uroczystość wręczenia Krzyży Wolności i Solidarności. ipn.gov.pl, 30 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-31].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2018-08-31].
- Absolwenci Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)
- Politycy Akcji Wyborczej Solidarność
- Politycy Porozumienia Centrum
- Politycy Ruchu dla Rzeczypospolitej
- Politycy Ruchu Odbudowy Polski
- Politycy Zjednoczenia Polskiego
- Politycy związani z Gdańskiem
- Posłowie na Sejm kontraktowy
- Posłowie z okręgu Elbląg (PRL)
- Radni sejmiku województwa pomorskiego
- Więźniowie polityczni w Polsce Ludowej
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Ludzie urodzeni w Elblągu
- Urodzeni w 1955