Eduard Bałtruszewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eduard Bałtruszewicz
Pełne imię i nazwisko

Eduard Eduardawicz Bałtruszewicz

Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1971
Witebsk

Wzrost

185 cm

Pozycja

środkowy obrońca, defensywny pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
–1991 DJuSSz Witebsk
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1991–1992 KIM-d Witebsk 25 (1)
1992–1996 KIM Witebsk 105 (5)
1995 → Dźwina-Białkon Nowopołock (wyp.) 1 (0)
1996–1999 Dniapro Mohylew 90 (9)
1999 Petro Płock 4 (0)
2000 Biełszyna Bobrujsk 26 (8)
2000–2001 Fakieł Woroneż 11 (2)
2001 → Kristałł Smoleńsk (wyp.) 10 (0)
2002–2003 Biełszyna Bobrujsk 20 (2)
2003 Nioman Grodno 22 (3)
2004 Biełszyna Bobrujsk 10 (0)
2004–2005 Tarpieda-Kadzina Mohylew 39 (5)
2006–2009 Spartak Szkłów 112 (18)
2011–2012 Zaria Kruhłe
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1996–2000  Białoruś 3 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2011–2012 Zaria Kruhłe (grający trener)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Eduard Eduardawicz Bałtruszewicz (biał. Эдуард Эдуардавіч Балтрушэвiч, ros. Эдуард Эдуардович Болтрушевич, Eduard Eduardowicz Bołtruszewicz; ur. 18 kwietnia 1971 w Witebsku) – białoruski piłkarz występujący na pozycji obrońcy lub pomocnika, reprezentant Białorusi w latach 1996–2000.

W trakcie swojej kariery grał w klubach z Białorusi (do 1992 roku w systemie ligowym ZSRR), Polski oraz Rosji. Najbardziej kojarzony z występów w KIM Witebsk, Dniapro Mohylew i Fakiele Woroneż. W Wyszejszajej Lidze rozegrał 274 mecze w których strzelił 27 bramek, co czyni go najskuteczniejszym obrońcą w historii ligi[1]. W latach 1996–2000 rozegrał 3 spotkania w reprezentacji Białorusi.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek akademii piłkarskiej DJuSSz Witebsk z rodzinnego Witebska[2]. W 1991 roku rozpoczął występy w KIM-d Witebsk. Rok później włączono go do składu pierwszej drużyny KIM Witebsk, która rozpoczęła występy w nowo powstałej białoruskiej Wyszejszajej Lidze. Przez 6 kolejnych sezonów - z przerwą na krótkie wypożyczenie do Dźwiny-Białkonu Nowopołock (Druhaja Liha) - rozegrał dla tego klubu 105 ligowych spotkań w których zdobył 5 goli. Uznawany jest za jednego z najbardziej rozpoznawalnych zawodników w jego historii[3]. W latach 1996–1999 występował w Dniapro Mohylew, z którym wywalczył mistrzostwo Białorusi w sezonie 1998 i dla którego rozegrał łącznie 90 meczów i strzelił 9 bramek. Przed sezonem 1999/00 Bałtruszewicz przeniósł się do beniaminka I ligi Petro Płock, prowadzonego przez Jerzego Kasalika[4]. 17 lipca 1999 zadebiutował w polskiej lidze w zremisowanym 0:0 spotkaniu z Ruchem Chorzów. Ogółem rozegrał dla Petro 4 mecze w I lidze oraz 2 w ramach Pucharu Ligi. We wrześniu 1999 roku odszedł z zespołu[5]. W sezonie 2000 był on graczem Biełszyny Bobrujsk, gdzie zaliczył 26 występów.

Pod koniec 2000 roku przeniósł się do rosyjskiego klubu Fakieł Woroneż[6]. 10 marca 2001 zadebiutował w rosyjskiej ekstraklasie w meczu przeciwko Torpedo Moskwa (2:2), w którym wszedł na boisko w 61. minucie za Walerija Szmarowa i po 16 minutach wykorzystał rzut karny[7]. W kolejnym spotkaniu przeciwko Ałaniji Władykaukaz (1:0) zdobył zwycięską bramkę, stając się pierwszym debiutantem w rosyjskiej lidze, który zdobył gola w swoich dwóch pierwszych meczach[8][9]. Po sezonie 2001, w którym rozegrał on ogółem 11 spotkań i strzelił 2 bramki, Fakieł spadł do PFL[10]. Po degradacji klubu Bałtruszewicz stracił miejsce w składzie i w połowie 2001 roku odszedł z zespołu[11], przenosząc się na wypożyczenie do Kristałłu Smoleńsk (PFL), gdzie grał przez pół roku[8][12].

W 2002 roku Bałtruszewicz występował w drużynie mistrza Białorusi Biełszynie Bobrujsk. W lipcu tegoż roku zadebiutował w europejskich pucharach w meczu z Portadown FC (0:0) w eliminacjach Ligi Mistrzów 2002/03[13]. W styczniu 2003 roku, po zatrudnieniu na stanowisku trenera Uładzimira Hiewarkiana, odszedł z zespołu[14] i podpisał kontrakt z Niomanem Grodno, gdzie grał przez rok[15]. W sezonie 2004 ponownie występował w Biełszynie Bobrujsk[16]. W latach 2004–2005 grał w drugoligowej Tarpedzie-Kadina Mohylew, z której odszedł po rozwiązaniu klubu. Ostatnim zespołem w jego karierze był Spartak Szkłów, który występował na trzecim poziomie rozgrywkowym. W 2007 roku Bałtruszewicz awansował z tym klubem do II ligi, z której spadł po dwóch sezonach. Po degradacji Spartaka postanowił on zakończyć karierę zawodniczą, którą wznowił na krótki okres w 2011 roku, pełniąc funkcję grającego trenera Zarii Kruhłe[17].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

20 sierpnia 1996 zadebiutował w reprezentacji Białorusi prowadzonej przez Siarhieja Barouskiego w przegranym 0:1 towarzyskim meczu ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi. Oprócz tego wystąpił jeszcze w dwóch spotkaniach towarzyskich przeciwko Litwie (1998) oraz Łotwie (2000).

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W latach 2011–2012 pełnił funkcję grającego trenera amatorskiego klubu Zaria Kruhłe (Mistrzostwa Obwodu Mohylewskiego)[17].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego syn Ilija (ur. 1999) również jest piłkarzem występującym na pozycji obrońcy[18].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Dniapro-Transmasz Mohylew

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Теперь не с нуля. pressball.by. [dostęp 2019-01-03]. (ros.).
  2. ↑ Новый директор ФК "Витебск": без игры никакой маркетинг не сработает. telegraf.by. [dostęp 2019-01-03]. (ros.).
  3. ↑ 11 лучших игроков «Витебска» в XXI веке. by.tribuna.com. [dostęp 2019-01-03]. (ros.).
  4. ↑ Przypominamy inauguracje beniaminka. wisla-plock.pl. [dostęp 2019-01-03]. (pol.).
  5. ↑ Ekstraklasa 1999. mogiel.net. [dostęp 2019-01-07]. (pol.).
  6. ↑ Давно мечтал перебраться в российский клуб. sport-express.ru. [dostęp 2019-01-03]. (ros.).
  7. ↑ Факел - Торпедо - 2:2 (1:0). football.kulichki.net. [dostęp 2019-01-03]. (ros.).
  8. ↑ a b "Факел" и его легионеры. onedivision.ru. [dostęp 2019-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-13)]. (ros.).
  9. ↑ Эдуард Болтрушевич: первый дебютант-защитник российских чемпионатов, забивший в двух первых матчах. soccerplus.narod.ru. [dostęp 2019-01-03]. (ros.).
  10. ↑ Russia 2001. rsssf.com. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  11. ↑ "Факел" выставил на трансфер Болтрушевича. sports.ru. [dostęp 2019-01-03]. (ros.).
  12. ↑ Белорусский футбол дома и за рубежом. news.tut.by. [dostęp 2019-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-22)]. (ros.).
  13. ↑ В гостях хорошо, но побеждать будем дома. naviny.by. [dostęp 2019-01-03]. (ros.).
  14. ↑ В "Белшине" снова революция. pressball.by. [dostęp 2019-01-03]. (ros.).
  15. ↑ Шанталосов — в Казахстане. pressball.by. [dostęp 2019-01-03]. (ros.).
  16. ↑ Бег по кругу. pressball.by. [dostęp 2019-01-07]. (ros.).
  17. ↑ a b История ФК "Заря" Круглое. krugloe-sport.seevis.com. [dostęp 2019-01-02]. (ros.).
  18. ↑ Девять молодых футболистов, пошедших по стопам знаменитых отцов. by.tribuna.com. [dostęp 2019-01-03]. (ros.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eduard_Bałtruszewicz&oldid=72688928”