Przejdź do zawartości

Edward Adamski (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Adamski
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1867
Stoczek

Data i miejsce śmierci

3 września 1926
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Centrum Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Generalnego „Łódź”

Stanowiska

kierownik centrum wyszkolenia

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie)
Grób gen. Edwarda Adamskiego (1867-1926) na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Edward Adamski (ur. 13 listopada 1867 w Stoczku, zm. 3 września 1926 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 listopada 1867 w Stoczku, w powiecie węgrowskim ówczesnej guberni siedleckiej. Po ukończeniu 6 klasowego Rządowego Męskiego Gimnazjum Klasycznego w Siedlcach kontynuował naukę w Odeskiej Szkole Junkrów Piechoty w Odessie. 4 grudnia 1884 rozpoczął służbę w armii rosyjskiej i pełnił ją do 28 września 1917[1].

30 kwietnia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego i przydzielony do rezerwy oficerskiej. W czasie wojny z bolszewikami był oficerem Dowództwa Okręgu Etapów Wołkowysk. Od 7 lipca do 4 listopada 1919 dowodził Pułkiem Strzelców Wileńskich. 11 sierpnia na czele pułku wkroczył do Słucka, a następnie osiągnął linię rzeki Berezyny. We wrześniu i październiku nie prowadził większych działań bojowych pozostając w bagnistej puszczy nad Ptyczą i Oressą. W tym czasie czasowo dowodził III Brygadą.

W listopadzie 1919 objął dowództwo III Brygady Litewsko-Białoruskiej, w skład której wchodził Lidzki i Kowieński pułk strzelców. Oba pułki do 9 lipca 1920 pełniły służbę na polsko-litewskiej linii demarkacyjnej. 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w piechocie, „w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[2].

W lutym 1920 ukończył VII kurs w Centrum Studiów Artyleryjskich w Warszawie. 16 listopada tego roku został kierownikiem Centrum Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Generalnego „Łódź”. Z dniem 1 maja 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu pułkownika piechoty. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[3]. Zmarł 3 września 1926 w Warszawie[4]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 12A-8-25)[5].

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]