Edward Bagieński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Bagieński
pułkownik dyplomowany artylerii pułkownik dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1894
Odessa

Data śmierci

17 listopada 1979

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

19 pułk artylerii polowej
13 pułk artylerii polowej
Instytut Badań Materiałów Uzbrojenia
7 Dywizja Piechoty
7 pułk artylerii lekkiej
Wyższa Szkoła Wojenna
1 pułk artylerii ciężkiej

Stanowiska

szef sztabu dywizji
dowódca dywizjonu
kierownik przedmiotu
dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Niepodległości Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Edward Bagieński (ur. 3 listopada?/15 listopada 1894 w Odessie[1], zm. 17 listopada 1979[2][3]) – pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko–bolszewickiej w stopniu porucznika w szeregach 19 pułku artylerii polowej. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923, 1924 pozostawał oficerem 19 pap[6][7]. Został awansowany do stopnia majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[8][9]. W 1928 jako oficer 13 pułku artylerii polowej służył w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia[10]. Ukończył X Kurs Normalny od 1929 do 1931 w Wyższej Szkole Wojennej i uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. Od 1 września 1931 był szefem sztabu 7 Dywizji Piechoty[11]. W sierpniu 1933 został przeniesiony do 7 pułku artylerii lekkiej w Częstochowie na stanowisko dowódcy dywizjonu[12]. 24 stycznia 1934 został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13]. W październiku 1935 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej. W marcu 1939 zajmował w niej stanowisko kierownika przedmiotu taktyki artylerii[14]. Od sierpnia 1939 był dowódcą 1 pułk artylerii ciężkiej w Modlinie.

Po wybuchu II wojny światowej 1939 brał udział w kampanii wrześniowej. Został wzięty przez Niemców do niewoli i był osadzony w Oflagu II C Woldenberg. W 1946 był w stopniu pułkownika.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-09].
  2. ↑ Niezwyciężeni 1918-2018, BAGIEŃSKI EDWARD [online], Niezwyciężeni 1918-2018 [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  3. ↑ Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Bae-Baj » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 820.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 744.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 751.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 672.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 458.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 182.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 433.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 486.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 199.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 24 stycznia 1934 roku, s. 1.
  14. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 449.
  15. ↑ Erlich 1929 ↓, s. 38.
  16. ↑ M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 88 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.
  17. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 159.
  18. ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Bagieński&oldid=72944474”