Edward Baranowicz
podpułkownik kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1885 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16–19 kwietnia 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1912–1913, 1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Edward Baranowicz herbu Syrokomla[1] (ur. 28 maja 1885 w majątku Dorohowo, zm. 16–19 kwietnia 1940 w Katyniu) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 28 maja 1885 w majątku Dorohowo, w gminie Cyryn ówczesnej guberni mińskiej, w rodzinie Fabiana i Anny z Pruszewskich[2][3][4][5].
Od 1 października 1912 do 1 października 1913 odbył obowiązkową służbę wojskową w rosyjskim 19 pułku dragonów na prawach wolontariusza (ros. Вольноопределяющийся), zdał egzamin oficerski i został mianowany chorążym rezerwy.
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach II Korpusu Polskiego w Rosji. Następnie w Wojsku Polskim, wziął udział w wojnie z bolszewikami. 1 czerwca 1921 w stopniu rotmistrza pełnił służbę w 5 pułku ułanów zasławskich[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 84. lokatą w korpusie oficerów jazdy[7]. W 1923 dowodził II dywizjonem macierzystego pułku w Ostrołęce[8]. Od następnego roku pełnił obowiązki[9], a później został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 5 puł. w Ostrołęce[10]. Na tym stanowisku 23 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 8. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W marcu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym na stanowisko rejonowego inspektora koni w Rzeszowie[11][12]. Z dniem 1 lutego 1932 został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Gródku Jagiellońskim[13][14]. Z dniem 31 maja 1933 został przeniesiony w stan spoczynku[15]. Mieszkał w Dorohowie[16]. W 1934, jako podpułkownik stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowogródek. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IX. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[17].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 został ranny w Brześciu i dostał się do sowieckiej niewoli. W grudniu 1939 figurował jako jeniec Obozu NKWD w Kozielsku[18]. Między 15 a 17 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[18]. Między 16 a 19 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[18]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień generała brygady[19]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości – 16 marca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[20]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[21] (po raz pierwszy w 1921 na wniosek gen. broni Józefa Hallera „za męstwo i odwagę wykazane w bitwie Kaniowskiej w składzie b. II Korpusu Wschodniego w dniu 11.5.18 r.”[22], po raz pierwszy[23])
- Srebrny Krzyż Zasługi – 7 grudnia 1927 „za zasługi około rozwoju sportu konnego w wojsku”[24][25]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[26]
- Odznaka pamiątkowa 5 Pułku Ułanów Zasławskich[27]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- zbrodnia katyńska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ryżewski 1991 ↓, s. 373.
- ↑ Ryżewski 1991 ↓, s. 373, tu urodzony 31 maja 1885.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 18, podano także alternatywne daty urodzin: 5 maja i 15 maja 1885.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 336, 1027, tu podano, że urodził się 15 maja 1885.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 70, tu podano, że urodził się 28 maja 1885.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 247, 546, tu także jako datę urodzenia podano 15 maja 1885.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 157.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 609, 677.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 551, 599.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 294, 339.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929, s. 91.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 57, 70.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 236.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 141, 528.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 31 grudnia 1932, s. 470.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 18.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 336, 1027.
- ↑ a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 153.
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 57.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 6 grudnia 1921, s. 1673.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 24 grudnia 1921, s. 1673.
- ↑ M.P. z 1927 r. nr 283, poz. 778.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927, s. 361.
- ↑ Ryżewski 1991 ↓, s. 374.
- ↑ Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Wacław Ryżewski. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 2 (136), 1991. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ludzie związani z Gródkiem
- Obrońcy Polski przed agresją ZSRR (1939)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie II Korpusu Polskiego w Rosji
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Podpułkownicy kawalerii II Rzeczypospolitej
- Syrokomlowie
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1885
- Zmarli w 1940
- Zastępcy dowódcy 5 Pułku Ułanów Zasławskich