Edward Ekert

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Ekert
Ilustracja
Edward Ekert w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1889
Krosno

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Ukraina

Poseł na Sejm IV i V kadencji (II RP)
Okres

od 1935
do 1939

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Ludwik Ekert (Eckert, Ekiert) (ur. 12 stycznia 1889 we Krośnie, zm. wiosną 1940 na Ukrainie) – polski nauczyciel, działacz społeczny i samorządowy, polityk, poseł na Sejm IV i V kadencji w II RP, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Aleksandra i Zofii z domu Zygmunt. Uczył się w gimnazjum w Kołomyi, następnie w C. K. VI Gimnazjum we Lwowie, gdzie zdał maturę w 1907 roku. Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym (w 1912 roku) i studia uzupełniające (1923–1926) na Uniwersytecie we Lwowie. Po studiach od września 1912 do 1914 pracował jako zastępca nauczyciela w Filii C. K. Gimnazjum w Samborze, ucząc tam języka łacińskiego i języka greckiego[1].

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. W latach 1914–1917 służył w 1 pułku piechoty (był ranny). Po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austriackiej i walczył na froncie włoskim. W latach 1918–1920 walczył ochotniczo w Wojsku Polskim (w stopniu podporucznika).

Po wojnie powrócił do pracy w macierzystej szkole, przemianowanej na II Państwowe Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Samborze, ucząc w nim historii w latach 1923–1926 oraz w latach 30. jako nauczyciel stały[2]. Podczas choroby dyrektora gimnazjum, Wawrzyńca Borka, pełnił obowiązki kierownika szkoły od 3 lutego do 1 kwietnia 1932, a po śmierci dyrektora, był kierownikiem gimnazjum od 5 kwietnia[3], w lipcu tego roku został przydzielony do pracy w Radzie Szkolnej Powiatowej, a w grudniu tego roku przywrócony do służby w II Gimnazjum w Samborze z jednoczesnym przeniesieniem na urlop celem poratowania zdrowia od 1 grudnia 1932 do końca roku szkolnego 1932/1933[4]. W roku szkolnym 1933/1934 ponownie uczył w Gimnazjum[5]. Pełnił szereg funkcji społecznych, m.in.: prezesa okręgowego Związku Legionistów, przez wiele lat prezesa Zarządu Powiatowego Związku Strzeleckiego, członka Rady Miejskiej w Samborze, sekretarza rady powiatowej BBWR, prezesa oddziału Związku Legionistów Polskich[6]. oraz Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny w Samborze, członka Związku Zawodowego Nauczycieli Szkół Średnich.

W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) 45 378 głosami z listy państwowej z okręgu nr 76, obejmującego powiaty: samborski, dobromilski i turczański. Pracował w komisjach: oświatowej i wojskowej. W wyborach parlamentarnych w 1938 roku został ponownie wybrany posłem na Sejm V kadencji (1938–1939) z tego samego okręgu (nr 76). W kadencji tej należał do klubu OZN. Pracował w komisjach: oświatowej (której był przewodniczącym) i wojskowej[7][8][9].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez NKWD jesienią 1939. Został uwięziony w więzieniu „Brygidki” we Lwowie. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/2-29 oznaczony numerem 3355)[10][11]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sprawozdanie Kierownika Filii C. K. Gimnazyum w Samborze za rok szkolny 1912/13. Sambor: 1913, s. 2, 5.
  2. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji II Państwowego Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. Typ matematyczno-przyrodniczy w Samborze; za rok szkolny 1931/32. Sambor: 1932, s. 30.
  3. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji II Państwowego Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. Typ matematyczno-przyrodniczy w Samborze; za rok szkolny 1931/32. Sambor: 1932, s. 30, 34.
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji II Państwowego Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. Typ matematyczno-przyrodniczy w Samborze; za rok szkolny 1932/33. Sambor: 1933, s. 24, 25.
  5. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji II Państwowego Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. Typ matematyczno-przyrodniczy w Samborze; za rok szkolny 1933/34. Sambor: 1934, s. 20.
  6. ↑ Związek Legionistów Polskich 1936–1938. Sprawozdanie Komendy Naczelnej Związku Legionistów Polskich. Warszawa: 1938, s. 76.
  7. ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 166. reprint Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1984
  8. ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 243.
  9. ↑ a b Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Edward Ekert. [dostęp 2012-06-24].
  10. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 21. [dostęp 2014-04-08].
  11. ↑ Andrzej Grajewski: Czwarty katyński. gosc.pl, 13 września 2012. [dostęp 2015-03-06].
  12. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  13. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  14. ↑ Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 260 z 16 listopada 1938. 
  15. ↑ Odznaczenia na terenie Małopolski wschodniej. „Wschód”. Nr 106, s. 8, 27 listopada 1938. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Ekert&oldid=69536495”