Edward Gibbon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Edward Gibbon (1737–1794).

Edward Gibbon (ur. 27 kwietnia 1737 w Putney, zm. 16 stycznia 1794 w Londynie) – angielski historyk, członek Parlamentu, wolnomularz[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Edward Gibbon, uważany za najwybitniejszego historyka angielskiego XVIII w., jest autorem monografii Zmierzch Cesarstwa Rzymskiego (1776–1789). Jest to jedna z najsławniejszych książek historycznych wszech czasów. Umieszczona ona została w indeksie ksiąg zakazanych dekretem z 1783 roku[2].

Gibbon jest uznawany za najnowocześniejszego historyka epoki oświecenia. W swoich pracach opierał się na źródłach, dzięki czemu tworzył narrację precyzyjną naukowo, ale również o wysokich walorach literackich. Dzięki temu jego dzieła do dzisiaj nie straciły aktualności i są nadal podstawą historiografii.

Polski przekład dzieła Gibbona obejmuje czasy od zgonu Marka Aureliusza do zabicia Odoakra (180-493 n.e.)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wolnomularstwo w świetle encyklopedyj. Wypisy, Warszawa 1934, s. 7.
  2. ↑ Index librorum prohibitorum Ssmi D.N. Leonis XIII iussu et auctoritate recognitus et editus : praemittuntur constitutiones apostolicae de examine et prohibitione librorum, Rzym 1900, s. 141.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Zawadzki, Edward Gibbon – historyk i pisarz, [w:] Edward Gibbon, Zmierzch Cesarstwa Rzymskiego, Warszawa 1960, t. 1, s. 9-15.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Gibbon&oldid=66202334”