Edward Racki

Edward Racki
Data i miejsce urodzenia	21 kwietnia 1955 ; Bytom
Wzrost	173 cm
Pozycja	obrońca (stoper), pomocnik, napastnik
Kariera seniorska
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1988	MCKS Czeladź (asystent)
1997	Silesia Miechowice
	Orzeł Biały Brzeziny
1999–2004	Orzeł Miedary
2004–2018	Tempo Stolarzowice
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Edward Racki (ur. 21 kwietnia 1955 w Bytomiu) – polski piłkarz grający na każdej pozycji z pola^[2], trener.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Edward Racki karierę piłkarską rozpoczął w 1973 roku w Polonii Bytom, w barwach której 31 lipca 1974 roku zadebiutował w ekstraklasie w bezbramkowo zremisowanym meczu wyjazdowym z Lechem Poznań na Stadionie im. 22 lipca^[3]. W sezonie 1975/1976 klub zajmując ostatnie – 16. miejsce, spadł z ekstraklasy, jednak w sezonie 1976/1977 wrócił do niej, po wygranej Grupy Południowej, a także awansował do finału Pucharu Polski, w którym nie grał, a jego klub 21 lipca 1977 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie przegrał 1:0 z Zagłębiem Sosnowiec. Jednak w sezonie 1979/1980 klub zajmując ostatnie – 16. miejsce, ponownie spadł z ekstraklasy. Z klubu odszedł po sezonie 1982/1983. Łącznie w ekstraklasie rozegrał 130 meczów, w których zdobył 4 gole.

Następnie wraz z kolegą z Polonii Bytom – Czesławem Bryłką został zawodnikiem występującej w klasie okręgowej w grupie Katowice I CKS Czeladź, z którą w sezonie 1984/1985 awansował do III ligi, a w sezonie Wicemistrzostwo 1986/1987 zdobył wicemistrzostwo III ligi. Po 1987/1988 (w którym był asystentem trenera), zakończył piłkarską karierę^[4].

Edward Racki jeszcze w trakcie kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. W 1987/1988 był grającym asystentem trenerów, najpierw Antoniego Szymanowskiego, potem Czesława Fudaleja w MCKS Czeladź^[4].

W 1997 roku na krótko zastąpił Czesława Bryłkę na stanowisku trenera Silesii Miechowice, jednak po spadku do klasy okręgowej został przez niego zastąpiony. Następnie trenował: Orła Biały Brzeziny^[2], Orła Miedary (1999–2004), z którym w sezonie 2002/2003 awansował do klasy okręgowej grupy Katowice IV, jednak po sezonie 2003/2004 klub spadł do klasy A, a także najpierw wspólnie z Hubertem Globiszem^[5], potem samodzielnie Tempo Stolarzowice (2011–2012)^[6].