Edward (książę Kentu)

Edward
	Jego Królewska Wysokość książę Kentu
	; Książę Edward (2014)
	Książę Kentu
Poprzednik	Jerzy Windsor
	Dane biograficzne
Dynastia	Windsorowie; (Wettynowie – Saksonia-Coburg-Gotha)
Data i miejsce urodzenia	9 października 1935 ; Londyn
Ojciec	Jerzy Windsor
Matka	Marina
Rodzeństwo	Aleksandra, Michał
Żona	Katherine Worsley
Dzieci	George, Helen, Nicholas
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Edward, książę Kentu, właśc. Edward Jerzy Mikołaj Paweł Patryk, Edward George Nicholas Paul Patrick (ur. 9 października 1935 w Londynie) – książę Zjednoczonego Królestwa, książę Kentu, członek brytyjskiej rodziny królewskiej, wielki mistrz Zjednoczonej Wielkiej Loży Anglii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest synem księcia Jerzego (czwartego syna króla Jerzego V) i Mariny (wnuczki króla Grecji Jerzego I). Jako wnukowi brytyjskiego monarchy w męskiej linii przysługują mu tytuły „Księcia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej” oraz „Jego Królewskiej Wysokości”.

Uczęszczał do Eton College oraz szwajcarskiego Instytutu Le Rosey. W sierpniu 1942 jego ojciec zginął w katastrofie lotniczej w Szkocji. Odziedziczył wówczas tytuł księcia Kentu i od młodego wieku przypadły mu liczne obowiązki związane z przynależnością do rodziny królewskiej. W 1952 uczestniczył w uroczystym pogrzebie stryja, króla Jerzego VI, a rok później w koronacji kuzynki Elżbiety II, której składał hołd po księciu Filipie i księciu Henryku.

W 1955 ukończył Akademię Wojskową w Sandhurst (m.in. z dyplomem tłumacza języka francuskiego). Służył w wojsku do 1976, m.in. w Hongkongu i na Cyprze, dochodząc do stopnia podpułkownika. Później uzyskał awans na generała (1983) i marszałka polnego (1993). Reprezentował królową Elżbietę na uroczystościach ogłoszenia niepodległości kilku dawnych kolonii brytyjskich – Sierra Leone, Ugandy, Gujany, Gambii. Do 2001 pełnił funkcję specjalnego przedstawiciela ds. handlu międzynarodowego (zastąpił go książę Andrzej). Był również radcą stanu. Z licznych funkcji honorowych księcia Edwarda można wymienić godność kanclerza University of Surrey oraz prezydenturę All England Lawn Tennis and Croquet Club. Na czele tego klubu, organizatora tenisowego Wimbledonu, zastąpił matkę. Wręcza co roku trofeum zwycięzcy gry pojedynczej mężczyzn. Książę nosi także tytuły wolnomularskie, został odznaczony m.in. Orderem Podwiązki.

8 czerwca 1961 poślubił Katherine Worsley, z którą ma troje dzieci: George’a (ur. 26 czerwca 1962), Helen (ur. 28 kwietnia 1964) i Nicholasa (ur. 25 lipca 1970). Księżna Kentu przeszła w 1994 na katolicyzm, ale zgodnie z przepisami dynastycznymi nie pozbawiło to księcia prawa dziedziczenia tronu brytyjskiego (żona zmieniła wyznanie po ślubie). Znajduje się w linii sukcesji tronu brytyjskiego.

Genealogia[edytuj | edytuj kod]

Potomkowie[edytuj | edytuj kod]

Dzieci	Wnuki	Prawnuki
George Windsor, hrabia St Andrews (ur. 1962)	Edward Windsor, lord Downpatrick (ur. 1988)
	lady Marina Windsor (ur. 1992)
	lady Amelia Windsor (ur. 1995)
lady Helen Windsor (ur. 1964)	Columbus Taylor (ur. 1994)
	Cassius Taylor (ur. 1996)
	Eloise Taylor (ur. 2003)
	Estella Taylor (ur. 2004)
lord Nicholas Windsor (ur. 1970)	Albert Windsor (ur. 2007)
	Leopold Windsor (ur. 2009)
	Louis Windsor (ur. 2014)

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Podwiązki (1985)
Wielki Mistrz Orderu św. Michała i św. Jerzego (1967)
Krzyż Wielki Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (1960)
Medal W Służbie Pokoju za UNFICYP (ONZ)^[1]
Medal Koronacyjny Króla Jerzego VI (1937)^[1]
Medal Koronacyjny Królowej Elżbiety II (1953)^[1]
Medal Srebrnego Jubileuszu Królowej Elżbiety II (1977)^[1]
Medal Złotego Jubileuszu Królowej Elżbiety II (2002)^[1]
Medal Diamentowego Jubileuszu Królowej Elżbiety II (2012)^[1]
Odznaka Kanadyjskich Sił Zbrojnych (dwa okucia)^[1]
Medal Niepodległości Sierra Leone^[1]
Medal Niepodległości Gujany^[1]
Krzyż Wielki Orderu śś. Jerzego i Konstantyna (Grecja)
Wielka Wstęga Orderu Tri Shakti Patta (Nepal, 1960)
Wielka Wstęga Orderu Gwiazdy Afrykańskiej (Liberia, 1962)
Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia (Jordania, 1966)
Krzyż Wielki Orderu św. Olafa (Norwegia, 1988)
Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Polska, 1997)^[2]
Order Karola XIII (Szwecja, 2000)^[3]
Order Zasługi Wolnego Kraju Saksonii (Niemcy, 2015)^[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Duke of Kent discharged from Scots hospital after being treated for dislocated hip. dailyrecord.co.uk, 2015-04-07. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
↑ M.P. z 1997 r. nr 36, poz. 344.
↑ Hertigen av Kent riddare av Carl XIII:s Orden. frimurarorden.se. [dostęp 2018-08-11]. (szw.).
↑ Ordensträger von A bis Z.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

The Official Website of the British Monarchy – The Duke of Kent (ang.) [dostęp 2012-12-12]
H.R.H.Edward Duke of Kent 1935-. regiments.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-13)]., regiments.org (ang.) [dostęp 2018-08-11]

[dr-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Duke of Kent discharged from Scots hospital after being treated for dislocated hip. dailyrecord.co.uk, 2015-04-07. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).

[2] M.P. z 1997 r. nr 36, poz. 344.

[3] Hertigen av Kent riddare av Carl XIII:s Orden. frimurarorden.se. [dostęp 2018-08-11]. (szw.).

[4] Ordensträger von A bis Z.

[1]

[2]

[3]

[4]