Edwin Bendyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edwin Bendyk
Ilustracja
Edwin Bendyk (2022)
Data urodzenia

14 listopada 1965

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Galeria
Edwin Bendyk i Jacek Dukaj, VIII Festiwal Góry Literatury (2022)
Monika Płatek i Edwin Bendyk, VI Festiwal Góry Literatury (2020)
Edwin Bendyk w Zachęcie na 15. urodzinach Wikipedii (2016)

Edwin Władysław Bendyk (ur. 14 listopada 1965) – polski dziennikarz, publicysta, zajmujący się problematyką cywilizacyjną i wpływem techniki na życie społeczne.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent XL Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Warszawie oraz Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończył w 1989[1]. Podczas studiów działał w niezależnych ruchach studenckich, był redaktorem studenckich pism drugiego obiegu, w tym związanych z Niezależnym Zrzeszeniem Studentów „Miś” i „Grizzly”[2]. Pracował jako dziennikarz m.in. tygodnika „Nowoczesność”, Polskiej Agencji Informacyjnej, „Życia Warszawy”, „Wiedzy i Życia[1].

Obecnie związany z tygodnikiem „Polityka”, gdzie jest publicystą działu naukowego. Zajmuje się problematyką cywilizacyjną, kwestiami modernizacji, ekologii i rewolucji cyfrowej[3]. Publikuje także w tygodniku „Computerworld”, „Res Publice Nowej”, „Przeglądzie Politycznym”, magazynie „Mobile Internet”[4], „Krytyce Politycznej” i „Dzienniku Opinii”[5].

Został także nauczycielem akademickim, w tym wykładowcą w Collegium Civitas (gdzie został kierownikiem Ośrodka Badań nad Przyszłością), a także wykładowcą w Centrum Nauk Społecznych PAN. Został też członkiem rady Fundacji Nowoczesna Polska[4] oraz rady programowej Zielonego Instytutu[6]. Wchodził w skład komisji rewizyjnej Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci[7]. W czerwcu 2020 został wybrany na prezesa zarządu Fundacji im. Stefana Batorego[8][9].

Deklaruje się jako ateista[10].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności, W.A.B., Warszawa 2002
  • Antymatrix – człowiek w labiryncie sieci, W.A.B., Warszawa 2004
  • Miłość, wojna, rewolucja. Szkice na czas kryzysu, W.A.B., Warszawa 2009
  • Bunt sieci, Polityka Spółdzielnia Pracy, Warszawa 2012
  • W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata, Polityka Spółdzielnia Pracy, Warszawa 2020

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b O mnie. bendyk.eu. [dostęp 2012-04-14].
  2. Edwin Bendyk w Słowniku „Niezależni dla kultury 1976–89”. [dostęp 2012-04-14].
  3. Edwin Bednyk. polityka.pl. [dostęp 2012-04-14].
  4. a b Rada Fundacji Nowoczesna Polska. nowoczesnapolska.org.pl. [dostęp 2012-04-14].
  5. Edwin Bendyk: Karol Marks, paradoksy pośmiertnej dialektyki. krytykapolityczna.pl, 18 marca 2013. [dostęp 2013-04-22].
  6. Rada Programowa. zielonyinstytut.pl. [dostęp 2012-04-14].
  7. Michał Szpiler: Kompetencje w kulturze. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2011, s. 234. ISBN 978-83-61587-68-2.
  8. Rada i Zarząd. Fundacja im. Stefana Batorego. [dostęp 2020-07-01].
  9. Edwin Bendyk za Aleksandra Smolara prezesem Fundacji Batorego, w zarządzie Szymon Gutkowski. wirtualnemedia.pl, 1 lipca 2020. [dostęp 2020-07-02].
  10. Piotr Szumlewicz: Niezbędnik ateisty. Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca, 2010, s. 283–298.
  11. Nagroda Literacka Nike 2003. culture.pl, 5 października 2003. [dostęp 2012-04-14].
  12. a b c Wiesław Władyka: Polityka i jej ludzie. Warszawa: Polityka Spółdzielnia Pracy, 2007, s. 182.
  13. XIX Zwyczajne Zgromadzenie PIIT. piit.org.pl, 19 marca 2010. [dostęp 2012-04-14].
  14. Edwin Bendyk, prof. Artur Ekert i Olga Malinkiewicz – zdobywcami Nagród Planety Lema. dzieje.pl, 14 września 2021. [dostęp 2021-09-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Antymatrix. Blog Edwina Bendyka. [dostęp 2013-06-10].