Einārs Cilinskis
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 sierpnia 1963 |
|---|---|
| Minister ochrony środowiska i rozwoju regionalnego Łotwy | |
| Okres |
od 22 stycznia 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Daniels Pavļuts (p.o.) |
| Następca | |
Einārs Cilinskis (ur. 28 sierpnia 1963 w Rydze) – łotewski polityk, działacz na rzecz ochrony środowiska, wieloletni radny Rygi, poseł na Sejm X, XI i XII kadencji. W 2014 przez krótki okres minister ochrony środowiska i rozwoju regionalnego w rządzie Laimdoty Straujumy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie szofera i chemiczki. W latach 1986, 1997 i 1999 kończył studia na Ryskim Uniwersytecie Technicznym (kolejno z dziedziny biochemii, przedsiębiorczości i międzynarodowych stosunków gospodarczych). Po ukończeniu studiów chemicznych w 1986 pracował jako asystent w Łotewskiej Akademii Nauk.
W 1988 zaangażował się w działalność Klubu Ochrony Środowiska i Łotewskiego Frontu Ludowego. Był delegatem na Kongres Obywateli. Od 1989 wykonywał mandat radnego Miejskiej Rady Deputowanych Ludowych w Rydze, następnie zaś do 1997 Rady Miejskiej. Pełnił funkcję przewodniczącego komisji ochrony środowiska, następnie zaś przewodniczącego komisji bezpieczeństwa i porządku. W wyborach w 1990 uzyskał mandat deputowanego do Rady Najwyższej z rekomendacji Łotewskiego Frontu Ludowego (LTF) i Łotewskiego Narodowego Ruchu Niepodległości (LNNK), został sekretarzem komisji ochrony środowiska. W latach 1993–1997 był asystentem posłów LNNK na Sejm V i VI kadencji. Dołączył następnie do powołanego w 1997 ugrupowania Dla Ojczyzny i Wolności/Łotewski Narodowy Ruch Niepodległości.
Od 1997 pełnił funkcję doradcy ministra ochrony środowiska i rozwoju regionalnego, następnie zaś wiceministra tego resortu i dyrektora wydziału integracji europejskiej. Zasiadał po raz kolejny w Radzie Miejskiej Rygi (2005–2009). Był członkiem władz Łotewskiego Funduszu Ochrony Środowiska[1]. W 2004 i 2009 bez powodzenia ubiegał się o miejsce w Parlamencie Europejskim.
W 2009 odszedł z TB/LNNK[2], a w wyborach w 2010 i 2011 uzyskiwał mandat posła na Sejm z ramienia formacji Zjednoczenie Narodowe „Wszystko dla Łotwy!” – TB/LNNK jako kandydat ugrupowania Wszystko dla Łotwy!. 22 stycznia 2014 został ministrem ochrony środowiska i rozwoju regionalnego w rządzie Laimdoty Straujumy[3]. 14 marca 2014 premier podpisała rozporządzenie o jego dymisji z powodu deklarowanego wzięcia udziału w marszu upamiętniającym Legion Łotewski SS[4]. W wyborach w 2014 uzyskał reelekcję do Sejmu XII kadencji z listy narodowców[5]. W 2020 jako lider listy współtworzonej przez narodowców ponownie wszedł w skład ryskiej rady miejskiej[6].
Odznaczony m.in. Orderem Trzech Gwiazd III klasy (2000).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2006. [dostęp 2017-09-20]. (łot.).
- ↑ Einārs Cilinskis pamet TB/LNNK, pievienojas „Visu Latvijai!”. diena.lv, 3 lipca 2009. [dostęp 2017-09-20]. (łot.).
- ↑ Lāsma Grundule: Saeima pauž uzticību Straujumas valdībai. diena.lv, 22 stycznia 2014. [dostęp 2017-09-20]. (łot.).
- ↑ Straujuma parakstījusi rīkojumu par Cilinska atbrīvošanu no amata. tvnet.lv, 14 marca 2014. [dostęp 2017-09-20]. (łot.).
- ↑ 12. Saeima apstiprināta. nra.lv, 4 listopada 2014. [dostęp 2017-09-20]. (łot.).
- ↑ Kas vadīs Rīgu? Zināms provizoriskais. la.lv, 30 sierpnia 2020. [dostęp 2020-08-30]. (łot.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Einārs Cilinskis. gramata21.lv, sierpień 2000. [dostęp 2017-09-20]. (łot.).
- Einārs Cilinskis. mk.gov.lv. [dostęp 2017-09-20]. (łot.).