Siatecznik bałtycki
| Einhornia crustulenta[1] | |||
| (Pallas, 1766) | |||
.jpeg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Einhornia crustulenta | ||
| Synonimy | |||
| |||
Siatecznik bałtycki[3][4] Einhornia crustulenta (Pallas, 1766) – gatunek morskiego[4][3] mszywioła z rodziny Electridae[1][2].. Spotykany w niektórych morzach półkuli północnej[5]. Jest to najpospolitszy mszywioł występujący w Bałtyku[3], w tym w Polsce[4], pokrywający różnorodne podwodne przedmioty[3].
Rozmieszczenie[edytuj | edytuj kod]
Siatecznik bałtycki występuje w Morzu Północnym, Bałtyku, Morzu Barentsa, Morzu Białym i na wybrzeżu Pacyfiku w Oregonie w U.S.A.[5]. Podawany również z Morza Śródziemnego[6]. Jest to najpospolitszy mszywioł występujący w Bałtyku[3], w tym w Polsce[4].
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Siatecznik bałtycki pokrywa różnorodne przedmioty znajdujące się pod wodą[3]. Siateczkowate naloty jego kolonii ścielą się na przykład na skorupkach omułka jadalnego, na morszczynie[4].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Siatecznik bałtycki podobnie jak prawie wszystkie mszywioły jest zwierzęciem kolonijnym. Jego kolonia ma postać popielatej siateczkowatej powłoczki o średnicy 10-15 mm i grubości 1 mm. Średnica jej oczek wynosi 0.5-0.6 mm. Są to pochewki (cystydy) będące częścią zooidów, czyli pojedynczych osobników kolonii. Ich ścianki i denka są zwapniałe, a przez otworek w zamykającej je przeźroczystej błonce zooidy wysuwają przednią część ciała (lofofor), na której znajduje się napędzający pokarm wieniec czułków otaczający usta. W razie zaniepokojenia zooid chowa się do swojej pochewki, a otworek przykrywa białym wieczkiem. Zooidy żyjące w zacisznej wodzie. Po przeciwnej stronie pochewki mają chitynowy cierń[3].
Cykl życiowy[edytuj | edytuj kod]
Larwa siatecznika bałtyckiego żyje tylko 1 dzień[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Einhornia crustulenta (Pallas, 1766). WoRMS - World Register of Marine Species. [dostęp 2017-06-23]. (ang.).
- ↑ a b Electra crustulenta, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2017-06-23] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Ludwik Żmudziński: Świat zwierzęcy Bałtyku. Wyd. drugie zmienione. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990, s. 134, 59-60 (budowa mszywiołów). ISBN 83-02-02374-4.
- ↑ a b c d e Teofil Wojterski, Jan Bednorz: Pobrzeże Słowińskie i Kaszubskie. Wyd. pierwsze. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1982, seria: Przyroda polska. ISBN 83-214-0281-X.
- ↑ a b E. A. Nikulina. Einhornia, a new genus for electrids formerly classified as the Electra crustulenta species group (Bryozoa, Cheilostomata). „Schr. Naturwiss. Ver. Schlesw.-Holst.”. 69, s. 29-40, grudzień 2007. Kiel: Naturwissenschaftliche Verein für Schleswig-Holstein e.V.. ISSN 0077-6165. [dostęp 2017-06-23]. (ang.).
- ↑ Susie Ballerstedt, A sea mat (Einhornia crustulenta), H. Tyler-Walters, K. Hiscock (red.), [w:] Marine Life Information Network (MarLIN): Biology and Sensitivity Key Information Reviews, Marine Biological Association of the United Kingdom, Plymouth 2006 [dostęp 2017-06-23] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Życie Baltyku Atlas organizmów i biotopów. Siatecznik bałtycki.