Ekaterina Josifowa
 Ekaterina Josifowa otrzymuje nagrodę Nikołowa | |
| Imię i nazwisko |
Ekaterina Pietrowa Josifowa |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Narodowość |
bułgarska |
| Język |
bułgarski |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
| |
Ekaterina Pietrowa Josifowa ((bułg.) Екатерина Петрова Йосифова) (ur. 4 czerwca 1941 w Kiustendile, zm. 13 sierpnia 2022[1]) – bułgarska poetka i nauczycielka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiowała filologię rosyjską na Uniwersytecie Sofijskim. W latach 1968–1970 była nauczycielką w Dupnicy i Kiustendiłu. Pracowała jako dziennikarka gazety Звезда (Gwiazda) w Kiustendiłu w latach 1971–1972, dramaturg w Kiustendilskim Teatrze Dramatycznym (1972-1981) i w latach 1981–1990 szef działu poezji w literackim czasopiśmie Струма (Struma)[2]. Opublikowała 13 tomików poezji. Jej twórczość była tłumaczona na kilkanaście języków[3] w tym polski[4]
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 1983 – Nagroda Związku Pisarzy Bułgarskich za tomik poezji Къща в полето
- 1993 – Nagroda Związku Pisarzy Bułgarskich za tomik poezji Подозрения
- 1994 – Nagroda Związku Pisarzy Bułgarskich za tomik poezji Ненужно поведение
- 1998 – Nagroda Stowarzyszenia Pisarzy Bułgarskich dla najlepszej książki roku za Малко стихотворения
- 1999 – Nagroda imienia Iwana Nikołowa za całokształt twórczości
- 2004 – Nagroda imienia Christo Danowa nadana przez Ministerstwo Kultury Bułgarii za Нагоре Надолу
- 2010 – Nagroda imienia Iwana Nikołowa za tomik wierszy Тази змия
- 2014 – Nagroda imienia Nikołaja Kynczewa[5]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- 1982 – Order Cyryla i Metodego III klasy
- 2001 – Honorowy obywatel Kiustendiłu
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Poezja[edytuj | edytuj kod]
- „Късо пътуване”, 1969
- „Нощем иде вятър”, 1972
- „Посвещение”, 1978
- „Къща в полето”, 1983
- „Имена”, 1987
- „Подозрения”, 1993
- „Ненужно поведение”, 1994
- „Малко стихотворения”, 1998
- „Нищо ново (100 стихотворения)”, 2001
- „Нагоре надолу”, 2004
- „Ръце”, 2006
- „Тази змия”, 2010
- „Тънка книжка”, 2014
Książki dla dzieci[edytuj | edytuj kod]
- „Истинска приказка за Поли”, 1994
- „Легенда за магичния певец”, 2000
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Отиде си поетесата Екатерина Йосифова. impressio.dir.bg. [dostęp 2022-08-12]. (bułg.).
- ↑ Bronson O’Quinn: Meet a Bulgarian Poet: Ekaterina Yosifova. Accents Publishing, 2014-01-22. [dostęp 2016-06-07]. (ang.).
- ↑ Ekaterina Yosifova / Екатерина Йосифова: Double-edged khife / Двуострият нож. crosspoint, 2015-02-25. [dostęp 2016-06-07]. (ang.).
- ↑ Dorota Gołek-Sepetliewa: Bibliografia przekładów literatury bułgarskiej w polsce w latach 1990–2006. Przekłady Literatur Słowiańskich 1/3, 11-32, 2012. s. 22. [dostęp 2016-06-07].
- ↑ Pietrana Pietrowa: „Тънка книжка” на Екатерина Йосифова с наградата за поезия „Николай Кънчев” за 2014. AzCheta.com, 2014-12-07. [dostęp 2016-06-07]. (bułg.).