Ekloga (726)
Ekloga Leona (gr. εκλογή τών νόμων – wybór praw) – kodyfikacja prawa bizantyńskiego ogłoszona w 726 r. przez cesarza Leona III, w imieniu własnym oraz syna i współwładcy Konstantyna V, będąca wyciągiem z obszernego i trudno dostępnego ustawodawstwa Justyniana[1]. Wyciąg został zmodyfikowany względem pierwowzoru na podstawie m.in.: prawa zwyczajowego. Wydanie Eklogi miało na celu stworzenie uproszczonego zbioru praw ogólnodostępnego dla prawników i zrozumiałego dla ludności[2][3]. Liczy 18 tytułów. Główne zmiany Eklogi w stosunku do kompilacji justyniańskiej to:
- ograniczenie władzy ojca rodziny (patria potestas), połączone ze wzrostem uprawnień żony i dzieci[2]
- wprowadzenie nieznanych wcześniej kar cielesnych takich jak np.: obcięcie nosa, ogolenie głowy, opalenie włosów[2][3]
- ograniczenie zastosowania kary śmierci[3]
- ograniczenie repudium[3]
- ograniczenie kościelnego prawa azylu[3]
- wprowadzenie opłacania sędziów z budżetu państwa w celu ograniczenia korupcji wśród nich[2][4].
Ekloga wywarła duży wpływ na późniejsze ustawodawstwo bizantyńskie, ruskie i południowosłowiańskie[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Kolańczyk, Prawo rzymskie, § 37 A.
- ↑ a b c d Andrzej Dziadzio, Powszechna historia prawa, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 65–66, ISBN 978-83-01-21346-6.
- ↑ a b c d e Karol Koranyi, Powszechna historia prawa, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 16, ISBN 83-01-02384-8.
- ↑ Ecloga, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-10-22] (ang.).
- ↑ Georg Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, Warszawa 2008, s. 182-183.