Ekpen
| Klasa | |
|---|---|
| Typ |
proj. 199 |
| Oznaczenie NATO |
MO-VI |
| Historia | |
| Stocznia |
Nr 5, Leningrad |
Zamówiony dla  MW ZSRR
| |
 Nigeryjska Marynarka Wojenna
| |
| Nazwa |
„Ekpen” |
| Wejście do służby |
1967 |
| Wycofanie ze służby |
1975 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 71 ton |
| Długość |
25,5 metra |
| Szerokość |
6,24 m |
| Zanurzenie |
1,45 m |
| Napęd | |
| 4 silniki wysokoprężne M-50F o łącznej mocy 4800 KM 4 śruby | |
| Prędkość |
35 węzłów |
| Zasięg |
1000 Mm przy prędkości 12 węzłów |
| Sensory | |
| radar Zarnica sonar Tamir-11 system IFF Chrom | |
| Uzbrojenie | |
| 4 działka kal. 25 mm 2M-3M (2 x II) 2 miotacze i 2 zrzutnie bg | |
| Załoga |
23 |
Ekpen – nigeryjski, a wcześniej radziecki okręt patrolowy z okresu zimnej wojny, jedna z trzech pozyskanych przez Nigerię jednostek projektu 199. Okręt został zbudowany w stoczni numer 5 w Leningradzie i w 1967 roku zakupiony przez Marynarkę Wojenną Nigerii. Jednostka została skreślona z listy floty w 1975 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Okręty patrolowe projektu 199 zostały zaprojektowane w biurze konstrukcyjnym CKB-5 w Leningradzie jako modyfikacja kutrów torpedowych projektu 183[1]. Jednostki pozbawiono wyrzutni torped, wyposażono natomiast w sonar i broń ZOP[1]. Okręty, zbudowane w ilości 52 sztuk, używane były przez Wojska Pograniczne KGB[1][2].
Przyszły „Ekpen” zbudowany został pomiędzy 1955 a 1959 rokiem w stoczni numer 5 w Leningradzie[3].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był przybrzeżnym patrolowcem, przystosowanym do zwalczania okrętów podwodnych[1][3]. Długość całkowita wynosiła 25,5 metra, szerokość 6,24 metra i zanurzenie 1,45 metra[3][4]. Wyporność standardowa wynosiła 71 ton, zaś pełna 83 tony[3][4][a]. Okręt napędzany był przez cztery 12-cylindrowe, czterosuwowe silniki wysokoprężne M-50F o łącznej mocy 4800 koni mechanicznych (KM), poruszające czterema śrubami o stałym skoku[3][5]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 35 węzłów[3][4][b]. Zasięg wynosił 1000 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 570 Mm przy prędkości 30 węzłów)[3][4]. Energię elektryczną zapewniały dwa generatory wysokoprężne o mocy 17 KM i jeden pomocniczy o mocy 2 KM[3]. Autonomiczność wynosiła 5 dób[3].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch podwójnych działek przeciwlotniczych 2M-3M kal. 25 mm L/82[4][5]. Broń ZOP stanowiły dwa miotacze bomb głębinowych BMB-2 i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem 36 bomb)[3][4]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radar Zarnica, sonar Tamir-11 i system rozpoznawczy „swój-obcy” Chrom[3][4].
Załoga okrętu składała się z 2 oficerów oraz 21 podoficerów i marynarzy[3][4].
Służba[edytuj | edytuj kod]
W 1967 roku okręt został zakupiony przez Nigerię z ZSRR i pod nazwą „Ekpen” wszedł w skład Marynarki Wojennej Nigerii (wraz z bliźniaczymi „Ekun” i „Elole”)[5][6]. Jednostka została skreślona z listy floty w 1975 roku[4][6].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Conway’s All the World’s Fighting Ships 1947–1995 podaje wyporność standardową 61,5 tony i pełną 66,5 tony[1], zaś Jane’s Fighting Ships 1974-75 66/75 ton[5].
- ↑ Według Conway’s All the World’s Fighting Ships 1947–1995 prędkość maksymalna wynosiła 44 węzły[1], zaś Jane’s Fighting Ships 1974-75 podaje, że okręt rozwijał 43 węzły[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 416.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Roman Volkov, Andrew Brichevsky: Coast guard patrol boats, coast guard patrol ships – Project 199. RussianShips.info. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).
- ↑ a b c d e John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974, s. 243.
- ↑ a b Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 289.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: EKPEN patrol boats (1958-1959/1967). Navypedia. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).
- Ivan Gogin: PSKR-314 board guard boats (project 199) (1955 - 1959). Navypedia. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.).
- Roman Volkov, Andrew Brichevsky: Coast guard patrol boats, coast guard patrol ships – Project 199. RussianShips.info. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).