Elżbieta Krystyna z Brunszwiku-Wolfenbüttel

	Elżbieta Krystyna; von Braunschweig-Wolfenbüttel
	Elżbieta Krystyna; von Braunschweig-Wolfenbüttel
	Cesarzowa Świętego Cesarstwa Rzymskiego
Okres	od 1711; do 1740
Jako żona	Karola VI
Poprzedniczka	Wilhelmina Amalia Brunszwicka
Następczyni	Maria Amalia Habsburg
	Królowa Czech
Okres	od 1711; do 1740
Jako żona	Karola VI
Poprzedniczka	Wilhelmina Amalia Brunszwicka
Następczyni	Maria Amalia Habsburg
	Królowa Węgier
Okres	od 1711; do 1740
Jako żona	Karola VI
Poprzedniczka	Wilhelmina Amalia Brunszwicka
Następczyni	Maria Ludwika Burbon
	Dane biograficzne
Dynastia	Welfowie
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1691 ; Brunszwik
Data i miejsce śmierci	21 grudnia 1750 ; Wiedeń
Ojciec	Ludwik Rudolf Brunswick-Lüneburg
Matka	Krystyna Luiza Oettingen
Mąż	Karol VI
Dzieci	Leopold Jan, Maria Teresa, Maria Anna, Maria Amalia
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Elżbieta Krystyna z Brunszwiku-Wolfenbüttel, niem. Elisabeth Christine von Braunschweig-Wolfenbüttel (ur. 28 sierpnia 1691 w Brunszwiku, zm. 21 grudnia 1750 w Wiedniu) – księżniczka Brunszwiku-Wolfenbüttel, cesarzowa Świętego Cesarstwa Rzymskiego, królowa Czech i Węgier.

Zarys biografii[edytuj | edytuj kod]

Była najstarszą córką księcia brunszwickiego na Lüneburgu Ludwika Rudolfa i Krystyny Luizy, córki księcia Albrechta Ernesta I von Oettingen.

Już kiedy Elżbieta Krystyna miała 13 lat wiązano plany dotyczące jej przyszłego małżeństwa z arcyksięciem Karolem Habsburgiem (ur. 1 października 1685, zm. 20 października 1740), pretendentem do tronu Hiszpanii. Mariaż ten był pomysłem ambitnego dziadka Elżbiety, księcia Antoniego Ulryka i szwagierki Karola, cesarzowej Wilhelminy Amalii, pochodzącej z innej gałęzi rodu Welfów. Elżbieta, która była protestantką, początkowo sprzeciwiała się małżeństwu z katolickim arcyksięciem, ale ostatecznie przekonała się do konwersji na wiarę katolicką i 1 maja 1707 przeszła na katolicyzm w Bambergu.

W tym czasie Karol walczył w Hiszpanii o tamtejszą koronę. Podczas uroczystości małżeństwa per procuram w Wiedniu reprezentował go jego brat, cesarz Józef I. W lipcu 1708 Elżbieta przybyła do Hiszpanii i 1 sierpnia w Barcelonie wzięła ślub z Karolem. Karol był synem cesarza Leopolda I i Eleonory Magdaleny von Pfalz-Neuburg, córki elektora palatyna Renu Filipa Wilhelma. Karol i Elżbieta mieli syna i trzy córki:

Leopold Jan (ur. 13 kwietnia 1716, zm. 4 listopada 1716)
Maria Teresa (ur. 13 maja 1717, zm. 29 listopada 1780), cesarzowa Świętego Cesarstwa Rzymskiego
Maria Anna (ur. 26 września 1718, zm. 16 grudnia 1744), żona księcia Karola Lotaryńskiego
Maria Amalia (ur. 5 kwietnia 1724, zm. 19 kwietnia 1730)

Karolowi nie udało się zdobyć hiszpańskiej korony, ale po śmierci brata w 1711 został cesarzem rzymsko-niemieckim, królem Węgier i Czech. Elżbieta została cesarzową. Dzięki swoim staraniom doprowadziła w 1733 do małżeństwa swojej siostrzenicy Elżbiety Krystyny z synem króla Prus Fryderykiem. Przeżyła męża o 10 lat. Zmarła w 1750.