Elżbieta Starostecka
| ||
 (1978) | ||
| Data i miejsce urodzenia | 6 października 1943 Rogi | |
| Zawód | aktorka | |
| Współmałżonek | Włodzimierz Korcz | |
| Lata aktywności | 1964–2014 | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
Elżbieta Starostecka (ur. 6 października 1943 w Rogach) – polska aktorka filmowa i teatralna, piosenkarka.
Elżbieta Starostecka zdobyła uznanie publiczności rolą Stefanii Rudeckiej w filmie Trędowata (1976) Jerzego Hoffmana, adaptacji powieści Trędowata (1909) Heleny Mniszkówny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Teatr[edytuj | edytuj kod]
Jest absolwentką V Liceum Ogólnokształcącego im. Andrzeja Struga w Gliwicach. W 1965 roku ukończyła z wyróżnieniem[1] Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, a dyplom uzyskała 6 lat później w 1971 roku. Zadebiutowała 30 października 1965 roku na deskach Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu w sztuce Henryk VI na łowach Wojciecha Bogusławskiego. Aktorka była związana z tym teatrem przez dwa lata i wystąpiła m.in. w komedii Moliera Szelmostwa Skapena oraz O krasnoludkach i o sierotce... Marii Konopnickiej. W 1966 roku została zaangażowana w Teatrze Nowym w Łodzi, z którym współpracowała do 1972 roku. Zagrała m.in. w Ślubach panieńskich, Mężu i żonie Aleksandra Fredry i Prometeuszu Jerzego Andrzejewskiego. W 1972 przeszła do Teatru Rozmaitości w Warszawie, gdzie wystąpiła m.in. w komedii Jarosława Iwaszkiewicza Lato w Nohant, Nagim królu Eugeniusza Szwarca[2], Śnie Felicji Kruszewskiej[3] oraz Cieniu Wojciecha Młynarskiego[4]. W 1980 roku przeniosła się do Teatru Ateneum, z którym związana była do 2008 roku[5][1]. Ostatni raz pojawiła się na deskach tego teatru w 2003 roku w sztuce Pan inspektor przyszedł Johna Boyntona Priestley[6]. Ponadto wystąpiła w ponad 20. spektaklach Teatru Telewizji[7].
Film[edytuj | edytuj kod]
W filmie zadebiutowała w 1964 roku rolą w obrazie Wandy Jakubowskiej Koniec naszego świata. Początkowo grała drugoplanowe lub epizodyczne postacie, m.in. w Lalce Wojciecha Jerzego Hasa, czy Piekło i niebo Stanisława Różewicza. Przełomem była rola w filmie Rzeczpospolita babska Hieronima Przybyły. W 1973 roku wystąpiła w serialu telewizyjnym Czarne chmury. W 1975 roku zagrała w filmie Jerzego Antczaka Noce i dnie oraz w serialu, będącym telewizyjną wersją filmu kinowego. Aktorka uważa te dwie role za najważniejsze w swojej karierze[1]. Rola Stefci Rudeckiej w filmie Trędowata przyniosła jej nagrodę Złotego Grona na Lubuskim Lecie Filmowym. W 1979 roku wystąpiła w komedii kryminalnej Skradziona kolekcja, a trzy lata później w serialu produkcji NRD Hotel Polanów i jego goście, w którym stworzyła dojrzałą rolę kobiety doświadczonej życiem. W latach 80. wycofała się z życia filmowego i przestała zabiegać o role filmowe[8]. Ostatnią rolą filmową był epizod w Przypadku Pekosińskiego w 1993 roku.
Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]
Starostecka nagrała kilka piosenek, między innymi Za rok, może dwa, z którą wystąpiła na festiwalu w Opolu w 1978 roku[8] oraz Precz z moich oczu pochodzącą z filmu Trędowata do słów Adama Mickiewicza[9]. Nagrała także płytę Kolędy w aranżacji Włodzimierza Korcza[10]. Na płycie Piosenki jeszcze Starszych Panów można usłyszeć cztery piosenki w wykonaniu Starosteckiej[11].
W 1981 roku wzięła udział w nagraniu bajki muzycznej Wyprawa Tapatików autorstwa Marty Tomaszewskiej[12].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Pradziadek aktorki Wojciech Doktorowicz pochodził z Litwy. Jej dwaj wujowie zginęli podczas drugiej wojny światowej[13].
Jest żoną Włodzimierza Korcza, kompozytora, z którym ma syna Kamila Jerzego (ur. 1971) oraz córkę Annę Marię (ur. 1982)[14]. Mieszka w Warszawie, na Żoliborzu[1].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne[14]
- 1964: Echo jako Krysia Górkówna
- 1964: Koniec naszego świata jako Julia Stein
- 1964: Panienka z okienka jako nimfa w przedstawieniu
- 1966: Pieczone gołąbki jako dziennikarka
- 1966: Piekło i niebo jako anioł stróż dziadka
- 1967: Zmartwychwstanie Offlanda jako odwiedzająca cmentarz
- 1968: Lalka jako Ewelina, żona barona Dalskiego
- 1968: Tabliczka marzenia jako Jadzia, przyjaciółka Ludki
- 1969: Jak rozpętałem drugą wojnę światową jako piosenkarka w tawernie
- 1969: Rzeczpospolita babska jako plutonowy Jadwiga Rymarczyk
- 1970: Prom jako Hanka, córka Walczaka
- 1975: Noce i dnie jako Teresa Ostrzeńska-Kociełło, siostra Barbary
- 1976: Trędowata jako Stefcia Rudecka
- 1979: Skradziona kolekcja jako Janka Powsińska, przyjaciółka Joanny
- 1993: Przypadek Pekosińskiego jako pani Wanda
Seriale telewizyjne
- 1973: Czarne chmury jako Anna Ostrowska
- 1977: Noce i dnie jako Teresa Ostrzeńska-Kociełło, siostra Barbary
- 1982: Hotel Polanów i jego goście (Hotel Polan und seine Gäste) jako Esther Polan
- 2012–2014: Lekarze jako Krystyna Keller, matka Maksa
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny Gwóźdź – nagroda w plebiscycie popularności (1976)
- Złote Grono za rolę Stefci Rudeckiej podczas Lubuskiego Lata Filmowego w filmie Trędowata (1977)
- Nagroda Przewodniczącego ds. Radia i Telewizji za wybitną współpracę artystyczną z Radiem i Telewizją (1979)
- Zasłużony Działacz Kultury (1988)
- 2013 – Nagroda Heroiny Polskiego Kina 2013[15]
- 2013 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Nasi bliscy są na wyciągnięcie ręki. styl.pl. [dostęp 2011-06-17].
- ↑ Nagi król – Eugeniusz Szwarc. e-teatr.pl. [dostęp 2012-07-12].
- ↑ F.Z.K. czuwał na ŚNIE Felicji Kruszewskiej w Teatrze Rozmaitości. Szpilki, 1976-05-09. [dostęp 2011-06-17].
- ↑ „Cień” – program. e-teatr.pl, kwiecień 1973. [dostęp 2011-06-17].
- ↑ Artyści. teatrateneum.pl. [dostęp 2011-06-17].
- ↑ O spektaklu „Pan Inspektor przyszedł”. teatry.art.pl. [dostęp 2011-06-17].
- ↑ Elżbieta Starostecka. Kariera telewizyjna. e-teatr.pl. [dostęp 2011-06-17].
- ↑ a b Tomasz Gawiński: Miłosna bohaterka. Angora, 2010-05-05. [dostęp 2011-06-15].
- ↑ Elżbieta Starostecka – Za Rok Może Dwa / Precz Z Moich Oczu (ang.). discogs.com. [dostęp 2011-06-15].
- ↑ Elżbieta Starostecka – Kolędy (ang.). discogs.com. [dostęp 2011-06-15].
- ↑ Piosenki jeszcze Starszych Panów – Divertimenta, Muzykały, Śpiewanki. nuta.pl. [dostęp 2011-06-17].
- ↑ Wyprawa Tapatików. 2 płyty CD. pasjaksiazek.pl. [dostęp 2011-06-17].
- ↑ Magdalena Pawlicka: Kolory, ale delikatne. niedziela.pl. [dostęp 2011-06-18].
- ↑ a b Elżbieta Starostecka w bazie Filmweb
- ↑ kulturalna.warszawa.pl
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Elżbieta Starostecka w bazie IMDb (ang.)
- Elżbieta Starostecka w bazie Filmweb
- Elżbieta Starostecka w bazie filmpolski.pl
- Elżbieta Starostecka w bazie e-teatr.pl