Elżbieta Ziętkiewicz
| Data urodzenia |
ok. 1894 |
|---|---|
| Klub |
CAP przy Alpenverein |
Elżbieta Ziętkiewicz, z domu Michalewska (ur. ok. 1894, zm. ?) – polska biegaczka, skoczkini narciarska i narciarka alpejska, trzecia zawodniczka nieoficjalnego biegu Mistrzostw Świata 1929.
.jpg)
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pobyt w Wiedniu[edytuj | edytuj kod]
Około 1911 roku Elżbieta Michalewska przeprowadziła się do Wiednia, by studiować w wyższej szkole fortepianowej. Wtedy zainteresowała się narciarstwem – jednym z jej dokonań jest między innymi narciarskie wejście, a następnie zjazd z Großvenediger (1914). Trzy lata później zdobyła srebro na zawodach w Raxie w kombinacji alpejskiej. Była też jedną z pierwszych skoczkiń narciarskich, wykonywała kilkunastometrowe skoki bez upadku, wygrywając również z mężczyznami, przez co w austriackiej prasie sportowej zyskała przydomek „fenomenalnej Polki”[1]. Uprawiała również taternictwo. Już w 1917 r. przeszła wraz z Henrykiem Bednarskim południową ścianę Zamarłej Turni, jednakże w sposób mało samodzielny[2]. Po powrocie do Polski w latach 1919-1920 była jedną z dwóch sanitariuszek w Kompanii Wysokogórskiej. Tam poznała przyszłego męża, Władysława Ziętkiewicza, którego poślubiła w 1920 lub 1921 roku. Ich małżeństwo rozpadło się przed II wojną światową. Ziętkiewicz zginął 20 czerwca 1940 pod Raon-l’Étape we Francji po bitwie pod Baccarat.
Kariera międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]
W 1921 roku zwyciężyła w mistrzostwach Polski w biegach narciarskich, podobnie rok później w Worochcie. Na III Mistrzostwach Polski w skokach została nieoficjalną mistrzynią Polski po skoku na 12 m[3]. Zwyciężyła w skokach seniorów II klasy, pokonując Józefa Zubka i Stefana Zagórskiego[4]. Znalazła się w polskiej reprezentacji olimpijskiej na ZIO 1924 w Chamonix, ale MKOl i FIS zakazywały wówczas kobietom wzięcia udziału w zawodach. W 1925 roku, podczas zawodów międzynarodowych w Starym Smokowcu, była najlepsza w biegu pań. W tym roku wygrała też w mistrzostwach Polski w Krynicy oraz w mistrzostwach Zakopanego. 24 lutego 1927 zwyciężyła w międzynarodowych zawodach w Cortina d’Ampezzo we Włoszech, w konkurencji nazwanej „bieg pań o charakterze wybitnie zjazdowym”. W 1928 wygrała bieg w Tatrzańskiej Polance[4]. Ostatnim z ważnych startów Ziętkiewiczowej było trzecie miejsce w biegu pań na Gubałówce, nieoficjalnej konkurencji Mistrzostwach Świata 1929 w Zakopanem. Trasa kobiet liczyła 6 km, startowały 23 zawodniczki, bieg ukończyło 21[5]. Startowała z numerem startowym 10, ukończyła bieg w czasie 35:20 min[6].
Po zakończeniu kariery[edytuj | edytuj kod]
Do końca lat 30. mieszkała w Zakopanem, a następnie uzyskała kartę Volksdeutsche i wyjechała do Wielkiej Brytanii lub Kanady, gdzie zmarła[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wojciech Szatkowski, Piękna Ela..., s. 1
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1995, s. 1415-1416, ISBN 83-7104-008-3, OCLC 835423690.
- ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 13.
- ↑ a b Wojciech Szatkowski, Piękna Ela..., s. 2
- ↑ Wojciech Szatkowski: Mistrzostwa Świata Fis 1929 w Zakopanem. Oficjalna Strona Internetowa Pucharu Świata Zakopane 2004. [dostęp 2011-07-09]. (pol.).
- ↑ Czech i Polankowa zdobywają dla Polski pierwsze mistrzostwa Europy. „Przegląd Sportowy”, s. 1, 9 lutego 1929. Prasa Polska. (pol.).
- ↑ Wojciech Szatkowski, Piękna Ela..., s. 3
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Szatkowski: Piękna Ela, która ze skoczkami wygrywała.... Skijumping.pl. [dostęp 2011-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-24)]. (pol.).