Elatos (syn Arkasa)
| mityczny król Kyllene | |
| Dane biograficzne | |
| Ojciec | |
|---|---|
| Matka |
Leanejra (lub Chrysopeleja) |
| Rodzeństwo |
Azan i Aleos |
| Żona |
Laodike |
| Dzieci | |
Elatos (gr.:Ἔλατος, Elatos) – król Kyllene w Arkadii, syn Arkasa, ojciec Kajneusa, Ajpytosa, Kyllena, Ischysa, Stymfalosa i Pereusa. Postać z mitologii greckiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Elatos był synem władcy Arkadii Arkasa i Leanejry (lub Chrysopelei), bratem Azana i Afidasa[1]. Umierając Arkas podzielił swoje królestwo pomiędzy synów: Azanowi przekazał Azanię, Elatosowi – okolice góry Kyllene, a Afidasowi – Tegeę[2][3]. Elatos zdobył potem Fokidę i wspomógł jej mieszkańców w walce przeciw Flegejczykom. W Fokidzie założył miasto Elateję. Elatos poślubił Laodike, córkę króla Cypru Kinyrasa. Miał z nią córkę Kajnis i pięciu synów: Ajpytosa, Kyllena, Ischysa, Stymfalosa i Pereusa[4]. Elatos jak wielu herosów arkadyjskich ma swojego tesalskiego sobowtóra, który niewiele się od niego różni. Z tym właśnie tesalskim Elatosem z Larisy bywa czasem łączona postać Kajnis/Kajneusa[2].
Po śmierci Azana jego syn Klitor stał się najpotężniejszym władcą Arkadii. Po bezpotomnej śmierci Klitora, jego następcami zostali Ajpytos i Stymfalos, synowie Elatosa. Kiedy Stymfalos został zamordowany przez fałszywego przyjaciela Pelopsa, a Ajpytos zginął podczas polowania, ukąszony przez węża, królem po nich został Aleos, poślubiwszy Neajrę, córkę innego z synów Elatosa, Pereusa[3].
Z faktu, że żyjący w Arkadii bożek Pan próbował kiedyś zgwałcić dziewiczą Pitys, która umknęła mu zamieniając się w jodłę (elate), R. Graves wysuwa przypuszczenie, że Pitys-Elate (zwana również Kajnis) mogła być pierwotnie boginią jodły, a przekształcenie się Kajnis w Kajneusa pociągnęło za sobą przekształcenie Elate w Elatosa[5].
Rodowód[edytuj | edytuj kod]
Elatos był synem Arkasa, syna Zeusa i Kallisto.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Grimal 1987 ↓, s. 370.
- ↑ a b Grimal 1987 ↓, s. 82.
- ↑ a b Parada 1997 ↓, several kingdoms.
- ↑ Grimal 1987 ↓, s. 370 i 328.
- ↑ Graves 1974 ↓, s. 108-109 i 246.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Graves: Mity greckie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.
- Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987. ISBN 83-04-01069-0.
- Carlos Parada: Arcadia. maicar.com, 1997. [dostęp 2014-02-21]. (ang.).