Elektrownia jądrowa Hamaoka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elektrownia atomowa Hamaoka

Elektrownia jądrowa Hamaoka (jap. 浜岡原子力発電所 Hamaoka genshi-ryoku hatsuden-sho)japońska elektrownia jądrowa w mieście Omaezaki, w prefekturze Shizuoka (200 km na zachód od Tokio), która została uruchomiona w 1976 roku. Obszar terenów elektrowni obejmuje powierzchnię 395 akrów (160 hektarów). Właścicielem i operatorem jest firma Chubu Electric Power Company.

Na terenie elektrowni znajduje się 5 reaktorów, z czego nr 1 i 2 zostały wycofane z użytkowania w 2009 roku, a nr 6 jest w budowie. Numery 1-4 to reaktory typu BWR, a 5 i 6 (planowany), typu ABWR (Advanced Boiling Water Reactor)[1].

Elektrownia jest zlokalizowana w rejonie podatnym na trzęsienia ziemi, podobnie jak wszystkie elektrownie leżące w rejonach subdukcji płyt tektonicznych. W przypadku elektrowni japońskich zagrożeniem jest subdukcja płyty pacyficznej. Elektrownia Hamaoka została zaprojektowana do wytrzymania trzęsienia o sile 8.5, jednak Katsuhiko Ishibashi (sejsmolog, profesor Kobe University) nazwał ją „terrorystą-kamikaze, owiniętym bombami i czekającym na moment wybuchu”. Bywa określana jako najbardziej niebezpieczna elektrownia w Japonii”[2].

Reaktory[edytuj | edytuj kod]

Nazwa bloku Typ reaktora Producent Rozpoczęcie budowy Stan krytyczny Włącz. do sieci Wyłącz. trwałe Moc elektr. netto [MW] Moc elektr. brutto [MW] Moc termiczna [MW] L. zestaw. paliw. Koszt całk. bloku
Hamaoka-1 BWR Toshiba 14 czerwca 1971 20 czerwca 1974 13 sierpnia 1974 30 czerwca 2009 515 540 1593
Hamaoka-2 BWR Toshiba 30 czerwca 1974 28 marca 1978 5 kwietnia 1978 30 czerwca 2009 806 840 2436
Hamaoka-3 BWR Toshiba / Hitachi 30 października 1983 21 listopada 1986 20 stycznia 1987 1056 1100 3293
Hamaoka-4 BWR Toshiba / Hitachi 31 października 1989 12 lutego 1992 27 stycznia 1993 1092 1137 3293
Hamaoka-5 ABWR Hitachi / General Electric / Toshiba 7 stycznia 2000 23 marca 2004 30 kwietnia 2004 1380 3926
Hamaoka-6 ABWR planowany 1380
Produkcja energii w Hamaoka

Wypadki[edytuj | edytuj kod]

W 2001 roku uszkodzeniu uległ system HPCI (część awaryjnego systemu chłodzenia) w reaktorze nr 1[3]. W 2004 roku wyłączono reaktor nr 2 z powodu wykrycia symptomów podobnych do przyczyn awarii w reaktorze nr 1. Oba reaktory nie zostały już ponownie uruchomione, gdyż w 2006 roku zmieniły się normy bezpieczeństwa dotyczące odporności sejsmicznej elektrowni atomowych w Japonii. Operator elektrowni, z uwagi na koszty, 3,3 miliarda USD, i na to, że energia jądrowa stanowiła małą część wytwarzanej przez niego energii elektrycznej, zdecydował się nie wznawiać pracy reaktorów, co kosztowało go 1,2 mld. USD. Firma skupiła się na podwyższeniu standardów bezpieczeństwa sejsmicznego pozostałych 3 reaktorów do standardów narzuconych sobie przez Tokyo Electric Power Company w 2008, i zaadaptowanych przez pozostałych właścicieli elektrowni jądrowych[4].

W 2006 roku uszkodzeniu uległa turbina w bloku nr 5[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Energetyka jądrowa / ABWR. www.atom.edu.pl, 2 stycznia 2010 01:20. [dostęp 2011-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-20)]. (pol.).
  2. Leuren Moret. Japan’s deadly game of nuclear roulette. „Japan Times”, 23 maja 2004. 
  3. a b 「事故・故障など」に関連する情報. [dostęp 2011-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-08)]. (jap.).
  4. World Nuclear Association: Nuclear Power Plants and Earthquakes. 2011-03-21. [dostęp 2011-03-25]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]