Przejdź do zawartości

Jelena Rybakina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Elena Rybakina)
Jelena Rybakina
Ilustracja
Jelena Rybakina na Washington Open 2025
Państwo

 Kazachstan

Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1999
Moskwa

Wzrost

184 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Zakończenie kariery

aktywna

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11 WTA, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

3 (12 czerwca 2023)

Australian Open

F (2023)

Roland Garros

QF (2021, 2024)

Wimbledon

W (2022)

US Open

4R (2025)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

48 (18 października 2021)

Australian Open

3R (2023)

Roland Garros

QF (2021)

Wimbledon

1R (2021)

US Open

1R (2019)

Gra mieszana
Wygrane turnieje

0

Australian Open

1R (2021)

US Open

1R (2025)

Multimedia w Wikimedia Commons

Jelena Andriejewna Rybakina, ros. Елена Андреевна Рыбакина (ur. 17 czerwca 1999 w Moskwie) – kazachska tenisistka narodowości rosyjskiej[1], do czerwca 2018 roku reprezentująca Rosję, zwyciężczyni Wimbledonu 2022 i WTA Finals 2025 oraz finalistka Australian Open 2023 w grze pojedynczej kobiet.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

2019

[edytuj | edytuj kod]

Po rozpoczęciu kariery seniorskiej w 2019 roku swoje starty przeplatała występami w turniejach kategorii ITF oraz w głównym cyklu WTA Tour. W pierwszym turnieju wielkoszlemowym sezonu w Melbourne będąc sklasyfikowaną na 171. miejscu w rankingu WTA przegrała w pierwszej rundzie kwalifikacji z Zhu Lin 2:6, 4:6[2]. Następnie wzięła udział w dwóch turniejach ITF 60, z których wygrała jeden. W lutym próbowała dostać się do głównej drabinki turnieju Hungarian Ladies Open, jednak nie przeszłą kwalifikacji przegrywając z Ysaline Bonaventure 2:6, 6:3, 2:6. Przez kolejne miesiące startowała w turniejach ITF, wygrywając dwukrotnie.

Pod koniec kwietnia wzięła udział w TEB BNP Paribas Istanbul Cup, gdzie od kwalifikacji do ćwierćfinału pokonała Walentinę Iwachnienko 6:1, 1:0 krecz, Tímeę Babos 6:4, 3:0 krecz, Kateřinę Siniakovą 3:6, 6:2, 6:4 i Pauline Parmentier 6:0, 6:4. Jej udział w turnieju zakończyła Barbora Strýcová 6:0, 6:7(6), 0:6. Podczas French Open do głównej drabinki musiała przejść przez kwalifikacje. Pokonała w nich En-Shuo Liang 6:1, 6:2, Rebeccę Marino 5:7, 7:6(4), 6:4 oraz Nao Hibino 7:5, 7:5. W pierwszej rundzie głównego turnieju została pokonana przez Katerinę Siniakovą 6:7(5), 1:6, która zrewanżowała się Kazaszce za mecz w Turcji. [3]

Później wystąpiła w holenderskim 's-Hertogenbosch. Po udanym przejściu eliminacji pokonała w głównej drabince Varvarę Lepchenko 6:1, 6:2, Alison Van Uytvanck 6:3, 6:4 i Kirsten Flipkens 6:4, 6:4. Z turniejem pożegnała się po porażce w półfinale z Kiki Bertens 4:6, 4:6. Następnie wystartowała w kwalifikacjach do Wimbledonu. Po zwycięstwach z Ellen Perez 6:1, 6:4 oraz Richèl Hogenkamp 6:3, 6:0, przegrała w ostatniej rundzie etapie kwalifikacji z Warwarą Flink 3:6, 6:4, 6:8[4].

Po nieudanym występie w Wimbledonie, Rybakina pojechała do Szwecji, by tam wrócić na nawierzchnię ceglaną po sezonie trawiastym. W turnieju WTA 125 Swedish Open w pierwszej rundzie pokonała Dunkę Clarę Tauson 6:4, 7:6(5), jednak w drugiej rundzie została pokonana przez Misaki Doi 6:4, 4:6, 4:6. Rywalizację na mączce kontynuowała w Bukareszcie, gdzie przystąpiła do BRD Bucharest Open. W pierwszej rundzie wygrała z Paulą Badosą 7:5, 7:6(4), w drugiej pokonała Jaqueline Cristian 6:1, 6:0, a w ćwierćfinale Viktórią Hrunčákovą 7:6(4), 6:3. W półfinale pokonała Martinę Di Giuseppe 6:3, 6:2, zaś w finale wygrała z Patricią Marią Tig 6:2, 6:0[5]. To był przełomowy moment w jej karierze, ponieważ odniosła pierwsze zwycięstwo w głównym cyklu WTA i pozwoliło jej to na awans do pierwszej setki singlistek na pozycję 65.

Pod koniec lipca kazachska tenisistka zagrała w Baltic Open na Łotwie. Osiągnęła tam drugą rundę, w której przegrała z Amerykanką Bernardą Perą 6:4, 0:6, 2:6. Następnie przeniosła się na korty betonowe i wzięła udział w Western & Southern Open ulegając w kwalifikacjach Bethanie Mattek-Sands 3:6, 2:6. Na US Open również musiała wziąć udział w kwalifikacjach, które udało się zakończyć sukcesem i awansem do głównej drabinki.[6] Odpadła jednak w pierwszej rundzie, po przegranym meczu z Karolíną Muchovą 4:6, 4:6.

Turniej Jiangxi Open w Nanchang rozegrała jako zawodniczka rozstawiona z numerem czwartym. Osiągnęła finał, eliminując Ankitę Rainę 6:2, 4:6, 6:3, Wang Xinyu 7:6(4), 6:2, Viktoriję Golubic 6:4, 3:6, 7:5 oraz Peng Shuai 6:1, 3:6, 6:2. W meczu finałowym uległa Rebecce Peterson 2:6, 0:6. Następnie przystąpiła do zawodów Guangzhou International Women's Open, podczas których skreczowała w pierwszej rundzie podczas meczu z Kateřiną Siniakovą przy wyniku 1:6, 1:3. Kolejnym chińskim turniejem, w którym wzięła udział był Dongfeng Motor Wuhan Open. Dotarła w nim do ćwierćfinału, po drodze pokonując Zhu Lin 7:5, 2:6, 6:0, Ons Jabeur 6:1, 6:7(3), 6:2 oraz Simonę Halep 5:4 krecz. Wyeliminowała ją późniejsza triumfatorka całej imprezy Aryna Sabalenka 3:6, 6:1, 1:6[7].

Z Chin udała się do Europy, żeby tam wziąć udział w turnieju Upper Austria Ladies Linz. Po zwycięstwach odniesionych nad Niną Stojanović 7:6(5), 6:2 oraz Anną-Leną Friedsam 6:3, 5:7, 6:4, z kortu zeszła pokonana przez Jeļenę Ostapenko 5:7, 1:6. Ostatnim turniejem sezonu były dla niej zmagania w BGL BNP Paribas Luxembourg Open. Tam zameldowała się w półfinale, po sukcesach w pojedynkach z Chloé Paquet 6:2, 7:6(2), Denisą Šátralovą 6:2, 6:1 oraz Laurą Siegemund 6:0, 6:4. Wyeliminowała ją natomiast Julia Görges 3:6, 4:6. Sezon zakończyła na 37 miejscu w rankingu WTA[8].

2020

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2020 reprezentantka Kazachstanu rozpoczęła od udziału w Shenzhen Open, w którym doszła aż do finału. Pokonała kolejno: Zheng Saisai 6:2, 1:6, 6:2, Wang Yafan 6:3, 6:4, Elise Mertens 6:4, 4:6, 6:2 oraz Kristýnę Plíškova 6:2, 7:5. W finale uległa Rosjance Jekatierinie Aleksandrowej 2:6, 4:6. Następnie udała się do Hobart, gdzie wygrała swój drugi tytuł w karierze, pokonując Tamarę Zidanšek 6:1, 6:4, Alizé Cornet 7:5, 6:3, Lizette Cabrerę 6:7(4), 7:6(2), 7:5, Heather Watson 6:3, 4:6, 6:4 oraz Zhang Shuai 7:6(7), 6:3. Dzięki temu zwycięstwu awansowała na 26. pozycję w rankingu i po raz pierwszy przystąpiła do turnieju wielkoszlemowego jako zawodniczka rozstawiona. Udział w Australian Open zakończyła na trzeciej rundzie, przegrywając z ówczesną liderką rankingu Ashleigh Barty 3:6, 2:6.

Z Australii przeniosła się do Rosji, gdzie przystąpiła do turnieju St. Petersburg Ladies Trophy. Rozstawiona z numerem "8" doszła do decydującego meczu. W nim jednak nie znalazła sposobu na Kiki Bertens, przegrywając wynikiem 1:6, 3:6. Ten wynik zapewnił jej awans do pierwszej dwudziestki rankingu na miejsce 19. Swoje udane występy kontynuowała na Bliskim Wschodzie, gdzie przystąpiła do turnieju Dubai Duty Free Tennis Championships w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Pokonała tam zwyciężczynię Australian Open 2020, Sofię Kenin 6:7(2) oraz Kateřinę Siniakovą 6:3, 6:3 i Karolínę Plíškovą 7:6(1), 6:3. W półfinale pokonała Petrę Martić 7:6(5), 7:6(2). W meczu mistrzowskim stanęła na korcie przeciwko Simonie Halep. Ówczesna wiceliderka rankingu pokonała kazachską tenisistkę wynikiem 3:6, 6:3, 6:7(5). Kolejnym turniejem w arabskiej części sezonu był Qatar Total Open, gdzie po zwycięstwach w początkowych rundach z Soraną Cirsteą 3:6, 6:3, 6:1 oraz Alison Van Uytvanck 5:7, 6:2, 7:6(8), nie przystąpiła do starcia z Ashleigh Barty i oddała spotkanie walkowerem.

Z uwagi na pandemię COVID-19 wiele turniejów zostało anulowanych bądź przełożonych w kalendarzu na późniejsze miesiące, więc kolejny start Jelena zaliczyła pod koniec sierpnia podczas turnieju Western & Southern Open. Już w pierwszej rundzie została pokonana przez Jekatierinę Aleksandrową 5:7, 6:7(6). Następnie przystąpiła do turnieju wielkoszlemowego w Nowym Jorku, gdzie została rozstawiona z numerem "11". Po zwycięstwie w pierwszej rundzie z Ukrainką Katariną Zawacką 6:3, 6:0, w drugiej rundzie została wyeliminowana przez Shelby Rogers 5:7, 1:6.

Sezon gry na mączce zainaugurowała w turnieju Internazionali d’Italia. Na etapie trzeciej rundy została zatrzymana przez inną reprezentantkę Kazachstanu, Juliję Putincewą 6:4, 6:7(3), 2:6. Kolejnym udanym występem był dla niej start w Internationaux de Strasbourg, gdzie doszła do finału z Eliną Switoliną. Po trzysetowym pojedynku w finale musiała uznać wyższość Ukrainki 4:6, 6:1, 2:6. Ostatni turniej wielkoszlemowy w sezonie rozpoczęła od starcia z Soraną Cîrsteą 6:3, 6:0. W kolejnym meczu została natomiast pokonana przez Fionę Ferro 3:6, 6:2, 2:6. Ostatnim turniejem w sezonie był dla niej występ na czeskich kortach w Ostrawie, gdzie już na etapie pierwszej rundy po meczu z kwalifikantką Darią Kasatkiną pożegnała się z turniejem 2:6, 6:3, 3:6. Sezon zakończyła na 19 miejscu w rankingu WTA.

2021

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2021 Rybakina rozpoczęła od udziału w turnieju w Abu Dhabi WTA Women's Tennis Open, gdzie w ćwierćfinale uległa Arynie Sabalence 4:6, 6:4, 3:6, która później triumfowała w całych zawodach. Następnie Kazaszka udała się do Melbourne, gdzie przystąpiła do Grampians Trophy. Jako zawodniczka rozstawiona z "4" w pierwszej rundzie otrzymała wolny los, natomiast na etapie drugiej rundy pożegnała się z turniejem po meczu z Barborą Krejčíkovą 6:4, 2:6, 6–10. W wielkoszlemowym Australian Open, została rozstawiona z numerem siedemnastym. W pierwszej rundzie wyeliminowała Wierę Zwonariową 4:6, 6:4, 6:4, natomiast w drugiej rundzie z kortu zeszła pokonana przez Fionę Ferro 4:6, 4:6. W Dosze Rybakina uległa na etapie pierwszej rundy Laurze Siegemund 6:7(7), 6:7(5).

Następnie wystartowała w turnieju Miami Open presented by Itaú. Jako rozstawiona z numerem "21", swój występ rozpoczęła od drugiej rundy, w której pokonała Kaię Kanepi 6:4, 6:0. W następnym meczu została pokonana przez Sarę Sorribes Tormo 1:6, 6:3, 2:6. Podczas Mutua Madrid Open odniosła tylko jedno zwycięstwo z Ajlą Tomljanović 6:4, 6:0, przegrywając w drugim meczu z Elise Mertens 6:7(4), 5:7. Podczas French Open wystąpiła z numerem 21 i czwartej rundzie pokonała bez straty seta utytułowaną Serenę Williams 6:3, 7:5. W swoim pierwszym ćwierćfinale wielkoszlemowym przegrała z Anastasiją Pawluczenkową 7:6(2), 2:6, 7:9.

Sezon na kortach trawiastych rozpoczęła od występu w Berlinie. Po wygranym meczu z Shelby Rogers 2:6, 6:3, 6:4, przegranła z Garbiñe Muguruzą 4:6, 3:6. Jako kolejny turniej wybrała Viking International Eastbourne, gdzie dotarła do półfinału, ogrywając następujące tenisistki: Harriet Dart 6:2, 6:7(5), 6:4, Elinę Switolinę 6:4, 7:6(3), Anastasiję Sewastową 2:6, 7:6(7), 7:6(5). Udziału w finale pozbawiła ją Jeļena Ostapenko 4:6, 1:6. Podczas [[Wimbledonu doszła do czwartej rundy, w której ponownie w tym sezonie była zmuszona uznać wyższość białoruskiej tenisistki Aryny Sabalenki 3:6, 6:4, 3:6.

Następnie Rybakina udała się do Tokio, które stało się miejscem zmagań olimpijskich, po zmianie terminu rozgrywania igrzysk z uwagi na pandemię COVID-19. Rozpoczęła turniej od wygranych nad Samanthą Stosur 6:4, 6:2, Rebeccą Peterson 6:2, 6:3 oraz Donną Vekić 7:6(3), 6:4. W ćwierćfinale wygrała z Garbiñe Muguruzą 7:5 6:1. W meczu o finał uległa późniejszej mistrzyni Belindzie Bencic 6:7(2), 6:4, 3:6. W meczu o brązowy medal musiała uznać wyższość Eliny Switoliny 6:1, 6:7(5), 4:6.

Później nastąpił gorszy okres gry, podczas którego przegrała w drugiej rundzie w San Jose, pierwszej Montrealu i trzeciej w Cincinnati. W US Open została rozstawiona z numerem dziewiętnastym. W pierwszej rundzie triumfowała nad Alaksandrą Sasnowicz 6:2, 6:3, a w kolejnym nad Caroline Garcią 6:1, 6:4. W trzecim meczu przegrała 6:7(11), 6:4, 3:6 z Simoną Halep[9].

Sezon zakończyła porażkami w pierwszych meczach w BNP Paribas Open w Indian Wells oraz w Moskwie, gdzie przegrała z Markétą Vondroušovą 4:6, 4:6. Sezon zakończyła na 14. miejscu w rankingu WTA.

2022

[edytuj | edytuj kod]

Rybakina zainaugurowała sezon 2022 występem w zawodach w Adelajdzie, odnosząc zwycięstwo w pierwszej rundzie nad Storm Hunter 6:4,1:6, 6:1, następnie wygrała z Marie Bouzkovą 6:3, 6:4. W ćwierćfinale pokonała Shelby Rogers 3:6, 6:3, 6:2, po czym spotkała się w półfinale z Misaki Doi, z którą wygrała 6:4, 6:3. W finale uległa liderującej singlowym rozgrywkom Ashleigh Barty 3:6, 2:6. Kolejnymi zawodami w jej kalendarzu było Sydney Tennis Classic. W pierwszej rundzie bez problemów ograła Emmę Raducanu 6:0, 6:1, natomiast do następnego meczu nie przystąpiła, oddając go walkowerem dla Caroline Garcii. W Australian Open pokonała Zarinę Diyas 6:7(3), 7:6(3), 6:1, po czym w drugiej rundzie skreczowała z Shuai Zhang przy stanie 4:6, 0:1 z powodu kontuzji uda[10]. Następnie udała się do Rosji, gdzie wzięła udział w St. Petersburg Ladies Trophy. Po zwycięstwie w pierwszej rundzie nad Warwarą Graczową 6:2, 6:1, kolejne spotkanie kolejny raz oddała walkowerem Terezie Martincovej. Kolejnym turniejem była Doha, gdzie w pierwszej rundzie pokonała ją Rumunka Jaqueline Cristian 4:6, 3:6.

Przełamanie gorszej passy nadeszło podczas BNP Paribas Open w Indian Wells, gdzie dotarła do ćwierćfinału. Po drodze mierzyła się kolejno z: Alison Van Uytvanck 6:1, 7:5, Wiktoryją Azaranką 6:3, 6:4, Viktoriją Golubic 7:6(5), 6:2. Przegrana nadeszła w meczu z Marią Sakkari 5:7, 4:6. Następnie pojechała do Miami, gdzie osiągnęła trzecią rundę, przegrywając w niej z Jessicą Pegulą 3:6, 4:6, a odnosząc wygraną w spotkaniu z Eleną-Gabrielą Ruse 6:4, 7:5. Kolejnym turniejem w USA, do którego przystąpiła było Credit One Charleston Open, gdzie nie wygrała ani jednego spotkania, przegrywając w pierwszym meczu z Anheliną Kalininą 4:6, 6:2, 4:6.

Swój sezon kontynuowała w Europie, przystępując do Porsche Tennis Grand Prix w Stuttgarcie. W pierwszej rundzie odniosła sukces z Nastasją Schunk 7:6(3), 7:5, jednak w drugiej rundzie pokonała ją Paula Badosa 2:6, 6:4, 6:7(4). Jej kolejnym turniejem na nawierzchni ceglanej były zawody w Madrycie. Udział w nich rozpoczęła od pokonania Oceane Dodin 6:2, 7:5 oraz Kateriny Siniakovej. W trzeciej rundzie przegrała z Jil Teichmann 3:6, 1:6. W Rzymie Rosjanka zwyciężyła Elinę Awanesian 6:4, 7:6(0) oraz Lauren Davis 6:4, 6:3. W meczu trzeciej rundy ponownie lepsza od Kazaszki okazała się Szwajcarka Jil Teichmann 7:6(3), 3:6, 5:7. W maju wystartowała we French Open. W początkowych pojedynkach triumfowała nad Arantxą Rus 6:1, 5:7, 6:2 oraz Katie Volynets 6:4, 6:0. W trzeciej rundzie nie sprostała warunkom postawionym przez Madison Keys 6:3, 1:6, 6:7(3).

Okres gry na kortach trawiastych rozpoczęła od udział w zawodach w s'Hertogenbosch. Rozstawiona z numerem trzecim Rybakina osiągnęła drugą rundę, do której awansowała dzięki zwycięstwu nad Jamie Loeb 7:5, 6:4. W kolejnej rundzie lepsza okazała się Shelby Rogers, z którą Kazaszka przegrała 2:6, 4:6. Następnie przystąpiła do zmagań w Eastbourne, które także nie były dla niej udane. Swój występ rozpoczęła od drugiej rundy, która jednocześnie była dla niej ostatnią z uwagi na przegraną z Łesią Curenko w trzech setach 6:1, 5:7, 3:6. Nic więc nie zapowiadało, że w kolejnym turnieju osiągnie największe dotychczasowe zwycięstwo w karierze.

W turnieju rozgrywanym na wimbledońskiej trawie została rozstawiona z numerem "17". W pierwszej rundzie zmierzyła się z Coco Vandeweghe 7:6(2), 7:5. Następnie zwycięstwa odniosła z Biancą Andreescu 6:4, 7:6(5), Qinwen Zheng 7:6(4), 7:5 oraz Petrą Martic 7:5, 6:3, dzięki czemu awansowała do ćwierćfinału, wyrównując swój najlepszy dotychczasowy wynik wielkoszlemowy oraz osiągając najlepszy rezultat w Londynie. W ćwierćfinale na jej drodze stanęła Ajla Tomljanović, która musiała zejść z kortu uznając wyższość Rybakiny wynikiem 4:6, 6:2, 6:3. O awansie do finału Wimbledonu miało zadecydować starcie z byłą liderką rankingu oraz mistrzynią Wimbledonu z roku 2019 Simoną Halep. Rumunka podzieliła los swoich poprzedniczek i została pokonana 6:3, 6:3. Rybakina została pierwszą osobą z Kazachstanu, która dotarła do półfinału wielkoszlemowego w grze singlowej.[11] Jednocześnie była najmłodszą finalistką Wimbledonu od czasu Garbiñe Muguruzy w 2015 roku.[12] Mecz o trofeum rozegrała z Ons Jabeur, pokonując ją w finale 3:6, 6:2, 6:2. Tym samym po raz pierwszy w karierze wygrała turniej wielkoszlemowy, którym jest Wimbledon. Stała się najmłodszą laureatką The Championships od czasu Petry Kvitovej z 2011 roku oraz czwartą najmłodszą aktywną zwyciężczynią Wielkiego Szlema, starszą tylko od Igi Świątek, Bianci Andreescu oraz Emmy Raducanu.[13] Jej rosyjskie pochodzenia i reprezentowanie Rosji we wcześniejszych latach stało się tematem publicznych dyskusji w świetle jej sukcesu podczas Wimbledonu, albowiem w 2022 roku Wimbledon nie dopuścił do udziału w rywalizacji zawodników reprezentujących Rosję oraz Białoruś z powodu rosyjskiej inwazji na Ukrainie.[14] Rosyjskie media świętowały zwycięstwo Rybakiny jako narodowy triumf pomimo jej wieloletniej decyzji o rezygnacji z reprezentowania kraju, w którym się narodziła.[15] Wygrana Wimbledonu nie wiązała się w jej przypadku z awansem w rankingu ani dopisaniem dodatkowych 2000 punktów za zwycięstwo, gdyż władze WTA oraz ATP zadecydowały, że z powodu wykluczenia rosyjskich oraz białoruskich tenisistów, turnieje te nie będą premiować punktowo całego turnieju w swoich rankingach.

Po tym wielkim sukcesie wyjechała do Ameryki, aby tam rozpocząć przygotowania do US Open w północnoamerykańskim swingu. Pierwszy turniej w San Jose nie był udany, gdyż w pierwszej rundzie została odprawiona przez Darię Kasatkinę 6:1, 2:6, 0:6. Następnie udała się do Toronto, lecz tego turnieju też nie mogła zaliczyć do udanych, odnosząc w nim tylko jedną wygraną nad Marie Bouzkovą 7:5, 6:7(3), 6:1. Z turniejem pożegnała się po porażce z Coco Gauff 4:6, 7:6(8), 6:7(3). Przygotowania do ostatniego szlema kontynuowała w Cincinnati, gdzie dotarła do ćwierćfinału. Na jej drodze stanęły: Egipcjanka Mayar Sherif 6:3, 6:2, HiszpankaGarbiñe Muguruza 6:3, 6:1, Amerykanka Alison Riske-Amritraj 6:2, 6:4. Przed kolejnymi etapami powstrzymała ją inna amerykańska zawodniczka, Madison Keys 2:6, 4:6. Jej marzenia o podboju Nowego Jorku zostały szybko zweryfikowane w pierwszej rundzie przez kwalifikantkę Clarę Burel 4:6, 4:6. [16]

W dalszej części sezonu wzięła udział w turnieju rangi WTA 250 w Portoroz, który zakończyła jako finalistka. W początkowej fazie imprezy konkurowała z Laurą Siegemund 6:7(4), 6:4, 7:6(8) oraz Terezą Martincovą 6:4, 6:1. Meczu ćwierćfinałowego nie rozgrywała, ponieważ spotkanie zostało poddane przez Łesię Curenko. W półfinale bez problemów wygrała z Aną Bogdan 6:1, 6:1, natomiast w finale po zaciętym meczu została pokonana przez Katerinę Siniakovą 7:6(4), 6:7(5), 4:6. Następnie udała się do Azji, gdzie do rozegrania wybrała tokijski Toray Pan Pacific Open Tennis. Już po pierwszej rundzie pożegnała się z rywalizacją, gdyż Ludmiła Samsonowa nie pozwoliła jej na więcej niż 2:6, 4:6. Po tym meczu ponownie wróciła do Europy, gdzie przystąpiła do turnieju w czeskiej Ostrawie. Dotarła tam do półfinału, ulegając w nim późniejszej zwyciężczyni, Barborze Krejcikovej 6:3, 6:7(4), 4:6. We wcześniejszych spotkaniach mierzyła się z Madison Keys 5:7, 6:3, 6:3 Alaksandrą Sasnowicz 6:7(5), 6:4, 7:5 oraz Petrą Kvitovą 7:6(5), 6:4. Kolejnym turniejem był Masters w Guadalajarze, gdzie po zwycięstwie przeciwko Karolinie Pliskovej 7:6(5), 6:2, z kortu zeszła pokonana w kolejnej rundzie przez Jessicę Pegulę 6:2, 3:6, 6:7(8). Rok zakończyła biorąc udział w BJK Cup Finals, gdzie w zmaganiach grupowych odniosła zwycięstwo przeciwko Brytyjce Harriet Dart 6:1, 6:4 oraz przegraną z Paulą Badosą 2:6, 6:3, 4:6. Sezon 2022 zakończyła jako 22. zawodniczka świata.

2023

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2023 na początek roku wybrała dwa turnieje rozgrywane w Adelajdzie. W pierwszym z nich pokonała Danielle Collins 5:7, 6:2, 6:3 i przegrała w następnej rundzie z Martą Kostiuk 7:6(5), 2:6, 3:6, w drugim natomiast od razu została pokonana przez Petrę Kvitovą 3:6, 5:7. Następnie przystąpiła do udziału w Australian Open, w którym to została finalistką. W pierwszych trzech rundach mecze wygrywała z kolejno: Elisabettą Cocciaretto 7:5, 6:3, Kają Juvan 6:2, 6:1, Danielle Collins 6:2, 5:7, 6:2. W czwartej rundzie spotkała się z liderką rankingu Igą Świątek. Pojedynek ten zakończył się zwycięstwem Rybakiny w dwóch setach 6:4, 6:4. W ćwierćfinale grała przeciwko Łotyszce, Jeļenie Ostapenko 6:2, 6:4. Półfinałową rywalką Kazaszki okazała się rozstawiona z numerem dwudziestym czwartym Wiktoryja Azaranka. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Jeleny 7:6(4), 6:3. W meczu o mistrzostwo grała przeciwko Arynie Sabalence. Mecz zakończył się wygraną Białorusinki, która odniosła triumf wygrywając 6:4, 3:6, 4:6. Ten wynik pozwolił jej na osiągnięcie pierwszej dziesiątki rankingu WTA w dniu 30 stycznia 2023 roku, sprawiając jednocześnie, że była pierwszą zawodniczką reprezentującą Kazachstan, która dotarła do TOP 10, biorąc pod uwagę ranking WTA lub ATP.[17]

Następnie udała się na Bliski Wschód, gdzie wzięła udział w turnieju w Abu Zabi. Tam jako rozstawiona z trzecim numerem nie przystąpiła do pierwszej rundy, a w kolejnej pokonała Karolinę Pliskovą 6:4, 6:2. W ćwierćfinale lepsza okazała się być Brazylijka Beatriz Haddad Maia 6:3, 3:6, 2:6. W Dubaju po dwóch zwycięstwach z Biancą Andreescu 6:3, 6:4 oraz Marie Bouzkovą 7:5, 6:2, nie przystąpiła do spotkania z Coco Gauff, oddając je walkowerem z powodu problemów z plecami[18].

Podczas Indian Wells wystartowała jako dziesiąta rozstawiona tenisistka. Pierwsze rundy wygrywała po dwusetowych pojedynkach. Jej rywalkami były kolejno: Sofia Kenin 7:6(6), 7:6(5), Paula Badosa 6:3, 7:5 oraz Warwara Graczowa 6:3, 6:0. W ćwierćfinale pokonała czeską zawodniczkę Karolinę Muchovą 7:6(4), 2:6, 6:4, a w półfinale wyeliminowała kolejny raz w tym sezonie Igę Świątek 6:2, 6:2. W meczu o tytuł doszło do rewanżu za finał Australian Open z Aryną Sabalenką 7:6(11), 6:4.[19] Dzięki temu zwycięstwu Rybakina po raz pierwszy odniosła sukces w turnieju rangi WTA 1000 i awansowała na 7. miejsce w rankingu[20]. Po tym sukcesie udała się do Miami, by kontynuować zmagania w Sunshine Double. W początkowej fazie turnieju mierzyła się z Anną Kalinską 7:5, 4:6, 6:3, Paulą Badosą 3:6, 7:5, 6:3, Elise Mertens 6:4, 6:3. W ćwierćfinale nie dała szans Martinie Trevisan 6:3, 6:0, a w półfinale pokonała Jessicę Pegulę 7:6(3), 6:4. Mecz finałowy stoczyła przeciwko Petrze Kvitovej, w którym musiała pogodzić się z wygraną Czeszki 6:7(14), 2:6.[21] Po wypełnionym sukcesami początkiem roku udała się do Astany, by w kwalifikacjach BJK Cup stoczyć pojedynki z Polkami - Magdą Linette 6:4, 6:2 oraz Weroniką Falkowską 6:3, 6:4.

Sezon gry na mączce zainaugurowała podczas Porsche Tennis Grand Prix, podczas którego odniosła zwycięstwo z Jule Niemeier 7:5, 6:3. Kolejnego spotkania z Beatriz Haddad Maią nie dokończyła, gdyż przy wyniku 1:6, 1:3 skreczowała. Następnie udała się do Madrytu, gdzie w pojedynku drugiej rundy przegrała z Anną Kalinską 5:7, 6:4, 2:6. Pomimo dwóch słabszych wyników, awansowała na 6. miejsce w rankingu. Następnie przystąpiła do zawodów w Rzymie. W drugiej rundzie pokonała reprezentantkę gospodarzy, Jasmine Paolini 7:6(4), 6:1. W kolejnej doszło do ponownego spotkania z Anną Kalinską, która skreczowała przy stanie 4:3 dla Rybakiny w pierwszym secie. W czwartej rundzie odniosła zwycięstwo nad Marketą Vondrousovą 6:3, 6:3. Ćwierćfinał stanął pod znakiem trzeciego w sezonie pojedynku z Igą Świątek, która była obrończynią tytułu z 2021 i 2022 roku. Mecz nie został dokończony, gdyż Polka poddała spotkanie z powodu kontuzji prawego uda przy wyniku 2:6, 7:6(3), 2:2. O awansie do finału zadecydowało spotkanie z Jeļeną Ostapenko, którą Kazaszka pokonała identycznym wynikiem jak podczas Australian Open - 6:2, 6:4. Rybakina dotarła tym samym do trzeciego finału rangi WTA 1000 w sezonie. Została trzecią zawodniczą w erze Open, która dotarła w tym samym sezonie do finałów w Australian Open, Indian Wells, Miami oraz Rzymie po Monice Seles w 1991 oraz Mariji Szarapowej w 2012 roku.[22] W meczu o puchar jej rywalką była ukraińska zawodniczka Anhelina Kalinina, która także nie dokończyła meczu. Spotkanie zakończyło się kreczem przy wyniku 6:4, 1:0. Dzięki temu Jelena wygrała swój drugi tytuł WTA 1000 w karierze oraz pierwszy tytuł tej rangi na nawierzchni ceglanej. Dnia 22 maja 2023 roku dotarła na 4. miejsce w rankingu WTA.[23][24] Do French Open przystępowała jako jedna z faworytek do tytułu. W dwóch pierwszych rundach bez problemu rozprawiła się z czeskimi zawodniczkami Brendą Fruhvirtovą 6:4, 6:2 oraz Lindą Noskovą 6:3, 6:3. Do meczu trzeciej rundy nie przystąpiła, poddając je walkowerem dla Sary Sorribes Tormo z powodu problemów z układem oddechowym[25]. Nie przeszkodziło jej do jednak w dalszym awansie, albowiem 12 czerwca 2023 roku osiągnęła najwyższe w karierze 3. miejsce w rankingu singlistek.[26]

Jako pierwszy z turniejów rozgrywanych na trawie wybrała Berlin. W pierwszej rundzie w dwóch setach pokonała kwalifikantkę Polinę Kudiermietową, jednak w kolejnej pokonana została przez Chorwatkę Donnę Vekić 7:6(1), 3:6, 4:6. Następnie odwołała swój udział w Eastbourne z powodu choroby wirusowej.[27] Do Wimbledonu przystępowała jako obrończyni tytułu z ubiegłego roku oraz faworytka do ponownego zwycięstwa. Dotarła w nim do ćwierćfinału, pokonując po drodze: Shelby Rogers 4:6, 6:1, 6:2, Alize Cornet 6:2, 7:6(2), Katie Boulter 6:1, 6:1 oraz Beatriz Haddad Maię 4:1 krecz. W 1/8 finału doszło do rewanżu za ubiegłoroczny finał Wimbledonu i Rybakina była zmuszona opuścić kort jako przegrana po meczu z Ons Jabeur 7:6(5), 4:6, 1:6[28].

W części sezonu rozgrywanej na twardych kortach w Ameryce Północnej, zmagania rozpoczęła od startu w Montrealu. Dwa pierwsze mecze wygrała z amerykańskimi zawodniczkami Jennifer Brady 6:7(3), 7:6(5), 6:3 oraz Sloane Stephens 6:3, 6:3. W meczu ćwierćfinałowym stoczyła zacięty pojedynek z Darią Kasatkiną 5:7, 7:5, 7:6(8). Jej plany osiągnięcia kolejnego finału zostały ukrócone przez Ludmiłę Samsonową, która w półfinale pokonała ją wynikiem 6:1, 1:6, 2:6. W Cincinnati przystąpiła do starcia w drugiej rundzie z Jeļeną Ostapenko, którą kolejny raz w bieżącym sezonie pokonała 6:7(6), 6:2, 6:4. W trzeciej rundzie skreczowała podczas meczu z Jasmine Paolini 6:2, 2:5 krecz. Następnie udział wzięła w wielkoszlemowym US Open rozstawiona z numerem "4". W meczu pierwszej rundy pokonała Martę Kostiuk 6:2, 6:1. W kolejnym spotkaniu otrzymała walkower od Ajli Tomljanović, dzięki czemu bezpośrednio awansowała do trzeciej rundy. Na tym etapie zakończyła swój występ, ulegając Soranie Cirstei w trzech setach 3:6, 7:6(6), 4:6.[29]

Następnie Rybakina udała się do Chin, aby tam w Pekinie przystąpić do wznowionego po kilku latach przerwy turnieju rangi WTA 1000. W pierwszej rundzie pokonała reprezentantkę gospodarzy Qinwen Zheng 6:1, 6:2, a w drugiej odprawiła Tatjanę Marię 7:5, 6:0. W trzeciej rundzie odniosła sukces w starciu z młodziutką Mirrą Andriejewą 2:6, 6:4, 6:1. W ćwierćfinale w dwóch setach zwyciężyła z liderką rankingu Aryną Sabalenkę 7:5, 6:2, natomiast w półfinale ponownie w tym sezonie lepsza okazała się Ludmiła Samsonowa 6:7(7), 3:6. Ostatnim turniejem w sezonie było WTA Finals rozgrywane w meksykańskim Cancún. Zmagania Rybakina zakończyła na etapie rozgrywek grupowych, nie uzyskując awansu do kolejnej fazy przy bilansie 1:2. Jedyne zwycięstwo odniosła przeciwko Marii Sakkari 6:0, 6:7(4), 7:6(2), a przegrane zanotowała w starciach z Jessicą Pegulą 5:7, 2:6 oraz Aryną Sabalenką 2:6, 6:3, 3:6. Sezon zamknęła uzyskując 4. pozycję w rankingu WTA.

2024

[edytuj | edytuj kod]

Nowy sezon rozpoczęła od wygranej w turnieju w Brisbane, w finale pokonując bez problemów liderkę rankingu Arynę Sabalenkę 6:0, 6:3. Do decydującego meczu zaprowadziły ją zwycięstwa przeciwko: Olivii Gadecki 6:4, 6:1, Elise Mertens 6:1, 6:0, Anastasiji Potapowej 6:1 krecz, Lindzie Noskovej 6:3, 6:2[30]. Był to jej szósty tytuł w zawodowej karierze i pierwszy kategorii WTA 500. Kolejny turniej rozegrała w Adelajdzie, gdzie wygrała jeden mecz z Cristiną Bucșą 6:3, 7:5, ulegając w kolejnej rundzie Jekatierinie Aleksandrowej 3:6, 3:6. Następnie udała się do Melbourne, gdzie broniła 1300 punktów za ubiegłoroczny finał. Nie udało jej się powtórzyć ani poprawić tego osiągnięcia, gdyż po zwycięstwie w pierwszym meczu z Karoliną Pliskovą 7:6(6), 6:4, w drugim meczu doszło do ogromnej niespodzianki. Po najdłuższym tie-breaku w historii turniejów wielkoszlemowych, Rybakina została wyeliminowana przez Annę Blinkową 4:6, 6:4, 6:7(20).[31] [32]

Następnie udała się na Półwysep Arabski, by tam przystąpić do kolejnego cyklu zmagań. W Mubadala Abu Dhabi Open występowała jako zawodniczka najwyżej rozstawiona. Początkowe rundy wygrała z Danielle Collins 4:6, 6:3, 6:3 oraz Cristiną Bucșą 6:1, 6:4. W półfinale stanęła przeciwko niej Ludmiła Samsonowa, którą Jelena po raz pierwszy w karierze pokonała 6:0, 4:6, 6:2. W finale zmierzyła się z Darią Kasatkiną, z którą wygrała 6:1, 6:4.[33] Było to jej drugie zwycięstwo w sezonie i również drugi sukces w turnieju rangi WTA 500. Pasmo dobrych występów kontynuowała w Qatar Total Energies Open, gdzie dotarła do finału. Zawody rozpoczęła od zwycięstw z Zhu Lin 6:2, 6:1 oraz Emmą Navarro 6:1, 6:7(6), 6:4. W ćwierćfinale wygrała mecz przeciwko Leyli Fernandez 6:4, 6:2. O finał zagrała przeciwko Anastasiji Pawluczenkowej 6:2, 6:4. Mecz mistrzowski przegrała z liderką rankingu Igą Świątek 6:7(8), 2:6.[34] W dalszej kolejności przystąpiła do turnieju w Dubaju, gdzie wygrała dwa mecze z Wiktoryją Azaranką 4:6, 6:2 krecz oraz Magdaleną Fręch 7:6(5), 3:6, 6:4. Z udziału w następnej rundzie zrezygnowała, oddając mecz walkowerem dla Jasmine Paolini.

Nie przystąpiła do obrony tytułu w Indian Wells wywalczonego przed rokiem, wycofując się z uwagi na problemy pokarmowe.[35] W Miami natomiast powtórzyła swój rezultat, kończąc turniej jako finalistka. Pierwsze wygrane zanotowała przeciwko Clarze Tauson 3:6, 7:5, 6:4, Taylor Townsend 6:3, 6:7(3), 6:4, Madison Keys 6:3, 7:5. W ćwierćfinale pokonała Marię Sakkari 7:5, 6:7(4), 6:4. Przepustką do finału miał stać się pojedynek z Wiktoryją Azaranką 6:4, 0:6, 7:6(2). Ostatni mecz turnieju stoczyła z Danielle Collins, która w dwóch setach wygrała z Kazaszką 5:7, 3:6.[36]

Na mączce przystąpiła do turnieju w Stuttgarcie. Rozstawiona z numerem czwartym rozpoczęła od wolnego losu, po czym w następnej rundzie odprawiła Wieronikę Kudiermietową 7:6(3), 1:6, 6:4. W ćwierćfinale pokonała Włoszkę Jasmine Paolini 6:3, 5:7, 6:3. W starciu półfinałowym zrewanżowała się Idze Świątek za mecz w Katarze i pokonała ją 6:3, 4:6, 6:3. W piątym finale sezonu zmierzyła się z ukraińską zawodniczką Martą Kostiuk, którą bezproblemowo pokonała wynikiem 6:2, 6:2.[37] Za zwycięstwo oprócz pucharu i nagrody finansowej otrzymała także samochód marki Porsche, ufundowany przez głównego sponsora. W Madrycie dobra forma jej nie opuściła, albowiem doszła do półfinału turnieju. Zmierzyła się z Lucią Bronzetti 6:4, 6:3, Mayar Sherif 6:1, 6:4, Sarą Bejlek 6:1, 6:3, Juliją Putincewą 4:6, 7:6(4), 7:5, a w półfinale zatrzymała ją wiceliderka rankingu Aryna Sabalenka 6:1, 5:7, 6:7(5). Następnie Rybakina podjęła decyzję, że nie przystąpi do obrony tytułu w Rzymie z powodu choroby.[38] Udała się natomiast do Paryża, gdzie wyrównała swój wynik osiągnięty na kortach Roland Garros. Do ćwierćfinału wygrała wszystkie mecze w dwóch setach z kolejno: Greet Minnen 6:2, 6:3, Arantxą Rus 6:3, 6:4, Elise Mertens 6:4, 6:2 oraz Eliną Switoliną 6:4, 6:3. W 1/8 finału przeszkodą nie do przejścia okazała się Jasmine Paolini 2:6, 6:4, 4:6.

Grę na trawie rozpoczęła od turnieju w Berlinie. Nie był on dla niej udany, gdyż po zwycięstwie nad Wieroniką Kudiermietową 6:4, 7:5, w kolejnej rundzie kreczowała podczas meczu z Wiktoryją Azaranką.[39] Występ na Wimbledonie zaczął się dla niej od wygranych meczów z Eleną-Gabrielą Ruse 6:3, 6:1, Laurą Siegemund 6:3, 3:6, 6:3, Caroline Wozniacki 6:0, 6:1 oraz Anną Kalinską 6:3, 3:0 krecz. W ćwierćfinale pokonała Elinę Switolinę 6:3, 6:2, jednak na etapie półfinału niespodziewanie przegrała spotkanie z Barborą Krejcikovą 6:3, 3:6, 4:6.[40]

Choć zgłosiła swój udział w igrzyskach olimpijskich w Paryżu, to ostatecznie nie przystąpiła do nich z uwagi na zapalenie oskrzeli.[41] Przystąpiła do turnieju w Cincinnati, gdzie w pierwszym meczu pokonała ją Leylah Fernandez 6:3, 6:7(3), 4:6. Przed rozpoczęciem zmagań w US Open Rybakina poinformowała za pośrednictwem Instagrama, że zakończyła współpracę ze swoim wieloletnim trenerem Stefano Vukovem.[42] W Nowym Jorku wygrała starcie w pierwszej rundzie z Destanee Aiavą 6:1, 7:6(1), lecz wycofała się przed swoim drugim meczem z Francuzką Jessiką Ponchet.[43] Do czasu WTA Finals Rybakina nie brała udziału w żadnych turniejach, a przed samym rozpoczęciem zmagań w Rijadzie poinformowała, że jej nowym trenerem zostanie Goran Ivanišević. W ostatnich zmaganiach sezonu po raz kolejny nie udało jej się wywalczyć awansu z grupy. Zanotowała dwie przegrane - przeciwko Qinwen Zheng 6:7(4), 6:3, 1:6 oraz Jasmine Paolini 6:7(5), 4:6. Na zakończenie turnieju wygrała ostatni mecz grupowy przeciwko Arynie Sabalence 6:4, 3:6, 6:1, ale ten mecz pozostał bez wpływu na dalszą rywalizację. Swój sezon zakończyła na 6. miejscu światowego rankingu.

2025

[edytuj | edytuj kod]

W odróżnieniu od poprzednich sezonów, sezon 2025 rozpoczęła od udziału w United Cup, gdzie reprezentowała Kazachstan. W fazie grupowej wygrała spotkania przeciwko: Jessice Bouzas Maneiro 6:2, 6:3 oraz Marii Sakkari 6:4, 6:3. W ćwierćfinale wygrała starcie z Laurą Siegemund 6:3, 6:1, natomiast w półfinale została pokonana przez Igę Świątek 6:7(5), 4:6. Następnie przystąpiła do rywalizacji w Melbourne, gdzie dotarła do czwartej rundy. W pierwszym etapie wyeliminowała Emerson Jones 6:1, 6:1, a po niej Ivę Jovic 6:0, 6:3. W trzeciej rundzie pokonała Dajanę Jastremską 6:3, 6:4. W kolejnej fazie zbyt mocna okazała się Madison Keys 3:6, 6:1, 3:6, która tydzień później sięgnęła po trofeum.[44] Dzień po zakończeniu Chorwat Goran Ivanisevic poinformował, że nie będzie już dłużej z Rybakiną współpracować jako jej trener.[45] Jako swojego nowego trenera wybrała Włocha Davide Sainguinettiego.

Na Bliski Wschód udała się do Abu Zabi, gdzie broniła tytułu. Odniosła dwa zwycięstwa z Katie Volynets 2:6, 6:4, 6:4 oraz Ons Jabeur 6:2, 4:6, 7:6(4). W półfinale została pokonana przez wracającą po urodzeniu dziecka Belindę Bencic 6:3, 3:6, 4:6. Kolejnym turniejem, w którym uczestniczyła było Qatar TotalEnergies Open. Mając wolny los w pierwszej rundzie, swoje debiutanckie spotkanie wygrała przeciwko Peyton Stearns 6:2, 6:4. Kolejny mecz rozegrała z Rebeccą Sramkovą 7:6(1), 6:2. W ćwierćfinale miała okazję zrewanżować się Idze Świątek za ubiegłoroczny mecz finałowy, jednak Polka nie pozwoliła jej na to i pokonała Kazaszkę 2:6, 5:7.[46] Następnie wzięła udział w dubajskim turnieju, gdzie dotarła do półfinału. W pierwszym meczu pokonała Japonkę Moyukę Uchijimę 6:3, 6:2, a w kolejnym spotkaniu Paulę Badosę 4:6, 7:6(8), 7:6(2). Ćwierćfinałowe spotkanie rozegrała z Sofią Kenin 6:2, 7:6(2), natomiast w półfinale nie znalazła sposobu na pokonanie Mirry Andriejewej 4:6, 6:4, 3:6.

Zmagania w Sunshine Double rozpoczęła od meczów w Indian Wells. Dwa pierwsze spotkania wygrała przeciwko Suzan Lamens 6:3, 6:3 oraz Katie Boulter 6:0, 7:5, natomiast w czwartej rundzie ponownie młoda rosyjska zawodniczka Mirra Andriejewa była górą 1:6, 2:6. W Miami swój udział zakończyła już po pierwszym meczu z Ashlyn Krueger 4:6, 6:2, 4:6. Nie podjęła się obrony tytułu w Stuttgarcie z uwagi na swój udział w kwalifikacjach BJK Cup w Brisbane, gdzie odniosła zwycięstwa z Yulianą Lizarazo 6:1, 6:2 oraz Kimberly Birrell 6:3, 7:6(4).

Na mączce rozegrała trzy turnieje podprowadzające pod French Open. Pierwszym z nich był Madrid Mutua Open, gdzie odniosła zwycięstwo z Biancą Andreescu 6:3, 6:2, jednak została pokonana przez Elinę Switolinę w kolejnej rundzie. Następnie udała się do stolicy Włoch, gdzie w Rzymie próbowała swoich sił. Spotkanie z Evą Lys zakończyła na swoją korzyść 7:6(3), 6:2, jednak w następnej rundzie Kanadyjka Bianca Andreescu zrewanżowała się Rybakinie za ostatnią porażkę 2:6, 4:6.[47] Przed samym Roland Garros Jelena zgłosiła swój udział w turnieju w Strasburgu. W pierwszym meczu ograła Chinkę Xinyu Wang 6:1, 6:3, a w następnym pokonała Magdę Linette 7:5, 6:3. Półfinałowe starcie stoczyła z Beatriz Haddad Maią 7:6(7), 1:6, 6:2. W finale spotkała się z Ludmiłą Samsonową, którą pokonała po rozegraniu trzysetowego pojedynku 6:1, 6:7(2), 6:1. Był to jej pierwszy triumf w tym sezonie, a także czwarty wygrany turniej rangi WTA 500 i dziewiąty tytuł wywalczony w karierze.[48] Grę na French Open zainaugurowała trzysetowym pojedynkiem z Julią Rierą 6:1, 4:6, 6:4. W drugiej rundzie zmierzyła się z Ivą Jovic 6:3, 6:3, a w trzeciej z Jeļeną Ostapenko 6:2, 6:2. Na czwartej rundzie zakończyła swój udział po meczu z Igą Świątek, gdzie po wysoko wygranym pierwszym secie musiała uznać wyższość rywalki w trzysetowym meczu 6:1, 3:6, 5:7.[49]

Od turnieju w Queens rozpoczęła przygotowania do imprezy docelowej tej części sezonu, czyli Wimbledonu. Wygrała pierwsze spotkanie z Heather Watson 6:4, 6:2, jednak Niemka Tatjana Maria nie pozwoliła jej na rozegranie kolejnych meczów w turnieju, wygrywając z nią 4:6, 6:7(4). W Berlinie wygrała dwa spotkania: najpierw przeciwko Ashlyn Krueger 6:3, 7:6(3), a następnie z Kateřiną Siniakową 6:4, 7:6(5). Była krok od awansu do półfinału, ponieważ w meczu z Aryną Sabalenką miała kilka piłek meczowych, jednak nie udało jej się wygrać żadnej z nich i to liderka rankingu wygrała ćwierćfinałowe spotkanie 6:7(6), 6:3, 6:7(6). Wimbledon rozpoczęła udanie od meczu z Eliną Awanesian 6:2, 6:1. W kolejnej rundzie pokonała Marię Sakkari 6:3, 6:1. Na etapie trzeciej rundy zakończyła turniej, albowiem została pokonana przez Clarę Tauson 6:7(6), 3:6.[50]

Następnie wyjechała do Ameryki, gdzie pierwszy raz od kilku lat przystąpiła do zmagań w Waszyngtonie. Rozstawiona jako trzecia tenisistka, w drugiej rundzie pokonała Kanadyjkę Victorię Mboko 6:3, 7:5. W ćwierćfinale ograła Magdalenę Fręch 6:3, 6:3, a w półfinale po zaciętym boju musiała opuścić kort po przegranej z Leylą Fernandez 7:6(2), 6:7(3), 6:7(3). Podczas turnieju w Montrealu udało się jej dotrzeć do 1/2 finału. By to osiągnąć, mierzyła się kolejno z następującymi zawodniczkami: Hailey Baptiste 6:4, 6:3, Jaqueline Cristian 6:0, 7:6(5), Dajaną Jastremską 5:7, 6:2, 7:5, Martą Kostiuk 6:1, 2:1 krecz. W ostatnim, półfinałowym pojedynku musiała uznać wyższość reprezentantki gospodarzy, Victorii Mboko 6:1, 5:7, 6:7(4). Następnie Rybakina ogłosiła, że Stefano Vukov ponownie będzie jej głównym trenerem z uwagi na jego odwieszenie przez WTA.[51] W Cincinnati powtórzyła wynik z Kanady, osiągając półfinał. W pierwszych trzech pojedynkach wygrywała mecze w trzech setach z Renatą Zarazúą 4:6, 6:0, 7:5, Elise Mertens 4:6, 6:3, 7:5 oraz Madison Keys 6:7(3), 6:4, 6:2. W ćwierćfinale doszło do kolejnego starcia z liderką rankingu Aryną Sabalenką, którą Jelena ograła w dwóch setach 6:1 6:4. Półfinał rozegrała z Igą Świątek, która po raz czwarty w bieżącym sezonie pokonała Kazaszkę 5:7, 3:6. Na US Open stawiła się z rozstawieniem o numerze dziewiątym. W pierwszej rundzie pokonała Julietę Pareję 6:3, 6:0, a w drugiej Terezę Valentovą 6:3, 7:6(7). W trzecim meczu turnieju wyeliminowała jego mistrzynię z 2021 roku, Emmę Raducanu 6:1, 6:2. W czwartej rundzie została pokonana przez Czeszkę, Marketę Vondrousovą 4:6, 7:5, 2:6.[52]

W azjatyckiej części sezonu zmagania rozpoczęła od występu w Pekinie. Nie mogła go zaliczyć jako udanego, gdyż wygrała w nim tylko jeden mecz z Caty McNally 7:5, 4:6, 6:3. W kolejnym spotkaniu uległa niemieckiej tenisistce Evie Lys 3:6, 6:1, 4:6. Następnie udała się do Wuhan, gdzie została wyeliminowana na etapie ćwierćfinału przez Arynę Sabalenkę 3:6, 3:6. Wcześniej odniosła zwycięstwa z Jaqueline Cristian 6:4, 6:3 oraz Lindą Noskovą 6:3, 6:4. Kazaszka nie była w tym czasie pewna udziału w turnieju kończącym sezon dla ośmiu najlepszych tenisistek w Rijadzie, dlatego przystąpiła do udziału w kolejnych, mniejszych turniejach. W Ningbo sięgnęła po swój dziesiąty tytuł w karierze, w finale pokonując Jekatierinę Aleksandrową 3:6, 6:0, 6:2. W poprzednich rundach mierzyła się kolejno z Dajaną Jastremską 6:4, 6:7(6), 6:3, Ajlą Tomljanović 6:2, 6:0 oraz Jasmine Paolini 6:3, 6:2. Po tym turnieju pojechała do Tokio, gdzie została rozstawiona z drugim numerem. W swoich dwóch pierwszych spotkaniach okazała się lepsza od Kanadyjek - Leyli Fernandez 6:4, 6:3 oraz Victorii Mboko 6:3, 7:6(4). Następnie wycofała się z rywalizacji, powołując się na problemy zdrowotne z plecami, mając już pewny udział w kończących sezon WTA Finals[53]

W ostatnim turnieju sezonu przystąpiła do rywalizacji rozstawiona z numerem 6. oraz została rozlosowana do grupy "Serena Williams" wraz z Igą Świątek, Amandą Anisimovą oraz Madison Keys.[54] Fazę grupową Rybakina zakończyła niepokonana, tracąc w niej tylko jednego seta. W pierwszym meczu zmierzyła się z Amandą Anisimovą 6:3, 6:1. W kolejnym pokonała Igę Świątek, odwracając losy meczu 3:6, 6:1, 6:0. W ostatnim spotkaniu planowo miała wystąpić przeciwko Madison Keys, jednak Amerykanka wycofała się z rywalizacji i Rybakina stanęła przeciwko alternatywnej zawodniczce, którą była Jekatierina Aleksandrowa 6:4, 6:4. Dzięki tym zwycięstwom po raz pierwszy awansowała do fazy pucharowej. W półfinale z Jessicą Pegulą ponownie odwróciła losy meczu i wygrała spotkanie 4:6, 6:4, 6:3. W meczu o tytuł stanęła na przeciw liderki rankingu WTA, Arynie Sabalence, której zrewanżowała się za niedawną porażkę w Wuhan i pokonała ją 6:3, 7:6(0). Wygrana turnieju pozwoliła jej zakończyć sezon na piątym miejscu rankingu oraz zarobić rekordową kwotę 5 235 000 dolarów amerykańskich. Było to także jej pierwsze duże zwycięstwo od czasu wygranej w Rzymie w 2023 roku oraz jedenasty tytuł w karierze.[55]

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 2025 Tytuły Z–P
Australian Open A A A Q1 3R 2R 2R F 2R 4R 0 / 6 14 – 6
French Open A A A 1R 2R QF 3R 3R[a] QF 4R 0 / 7 16 – 6
Wimbledon A A A Q3 NH 4R W QF SF 3R 1 / 5 21 – 4
US Open A A Q2 1R 2R 3R 1R 3R 2R 4R 0 / 7 8 – 6
Ranking na koniec roku 614 425 191 37 19 14 22 4 6 1 / 25 59 – 22

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 2025 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 2R 1R A 3R A A 0 / 3 3 – 3
French Open A A A A 1R QF 1R A A A 0 / 3 3 – 3
Wimbledon A A A A NH 1R A A A A 0 / 1 0 – 1
US Open A A A 1R A A A A A A 0 / 1 0 – 1
Ranking na koniec roku 1165 682 484 516 362 49 442 119 – 0 / 8 6 – 8

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 2025 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 1R A A A A 0 / 1 0 – 1
French Open A A A A NH A A A A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A NH A A A A A 0 / 0 0 – 0
US Open A A A A NH A A A A 1R 0 / 1 0 – 1
0 / 2 0 – 2

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009
–
2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 22 (11–11)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 21 lipca 2019 Bukareszt Ceglana Rumunia Patricia Maria Țig 6:2, 6:0
Finalistka 1. 15 września 2019 Nanchang Twarda Szwecja Rebecca Peterson 2:6, 0:6
Finalistka 2. 11 stycznia 2020 Shenzhen Twarda Rosja Jekatierina Aleksandrowa 2:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 18 stycznia 2020 Hobart Twarda Chiny Zhang Shuai 7:6(7), 6:3
Finalistka 3. 16 lutego 2020 Petersburg Twarda (hala) Holandia Kiki Bertens 1:6, 3:6
Finalistka 4. 22 lutego 2020 Dubaj Twarda Rumunia Simona Halep 6:3, 3:6, 6:7(5)
Finalistka 5. 26 września 2020 Strasburg Ceglana Ukraina Elina Switolina 4:6, 6:1, 2:6
Finalistka 6. 9 stycznia 2022 Adelaide Twarda Australia Ashleigh Barty 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 3. 9 lipca 2022 Wimbledon Trawiasta Tunezja Uns Dżabir 3:6, 6:2, 6:2
Finalistka 7. 18 września 2022 Portorož Twarda Czechy Kateřina Siniaková 7:6(4), 6:7(5), 4:6
Finalistka 8. 28 stycznia 2023 Australian Open Twarda brak flagi Aryna Sabalenka 6:4, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 4. 19 marca 2023 Indian Wells Twarda brak flagi Aryna Sabalenka 7:6(11), 6:4
Finalistka 9. 1 kwietnia 2023 Miami Twarda Czechy Petra Kvitová 6:7(14), 2:6
Zwyciężczyni 5. 20 maja 2023 Rzym Ceglana Ukraina Anhelina Kalinina 6:4, 1:0 krecz
Zwyciężczyni 6. 7 stycznia 2024 Brisbane Twarda brak flagi Aryna Sabalenka 6:0, 6:3
Zwyciężczyni 7. 11 lutego 2024 Abu Zabi Twarda brak flagi Darja Kasatkina 6:1, 6:4
Finalistka 10. 17 lutego 2024 Doha Twarda Polska Iga Świątek 6:7(8), 2:6
Finalistka 11. 31 marca 2024 Miami Twarda Stany Zjednoczone Danielle Collins 5:7, 3:6
Zwyciężczyni 8. 21 kwietnia 2024 Stuttgart Ceglana (hala) Ukraina Marta Kostiuk 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 9. 24 maja 2025 Strasburg Ceglana brak flagi Ludmiła Samsonowa 6:1, 6:7(2), 6:1
Zwyciężczyni 10. 19 października 2025 Ningbo Twarda brak flagi Jekatierina Aleksandrowa 3:6, 6:0, 6:2
Zwyciężczyni 11. 8 listopada 2025 Rijad Twarda (hala) brak flagi Aryna Sabalenka 6:3, 7:6(0)

Gra podwójna 2 (0–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 16 października 2021 Indian Wells Twarda Rosja Wieronika Kudiermietowa Chińskie Tajpej Hsieh Su-wei
Belgia Elise Mertens 		6:7(1), 3:6
Finalistka 2. 14 stycznia 2023 Adelaide Twarda brak flagi Anastasija Pawluczenkowa Brazylia Luisa Stefani
Stany Zjednoczone Taylor Townsend 		5:7, 6:7(3)

Występy w Turnieju Mistrzyń

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2023 Faza grupowa Stany Zjednoczone Jessica Pegula
Grecja Maria Sakari
brak flagi Aryna Sabalenka		 5:7, 2:6
6:0, 6:7(4), 7:6(2)
2:6, 6:3, 3:6
2024 Faza grupowa Włochy Jasmine Paolini
Chiny Zheng Qinwen
brak flagi Aryna Sabalenka		 6:7(5), 4:6
6:7(4), 6:3, 1:6
6:4, 3:6, 6:1
2025 Zwycięstwo brak flagi Aryna Sabalenka 6:3, 7:6(0)

Finały turniejów rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 80 000 $
turnieje z pulą nagród 60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 9 (4–5)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Finalistka 1. 22/11/2015 Turcja Antalya 15 000 Ceglana Gruzja Ekaterine Gorgodze 5:7, 7:6(3), 3:6
Finalistka 2. 19/11/2016 Finlandia Helsinki 15 000 Twarda (hala) Dania Karen Barritza 3:6, 4:6
Finalistka 3. 25/06/2017 Uzbekistan Fergana 25 000 Twarda Uzbekistan Sabina Sharipova 4:6, 6:7(5)
Zwyciężczyni 1. 17/03/2018 Rosja Kazań 15 000 Twarda (hala) Rosja Daria Nazarkina 6:4, 7:6(5)
Finalistka 4. 15/04/2018 Turcja Stambuł 60 000 Twarda Uzbekistan Sabina Sharipova 6:7(0), 4:6
Finalistka 5. 06/01/2019 Australia Playford 25 000 Twarda Rosja Anna Kalinska 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 03/02/2019 Australia Launceston 60 000 Twarda Rosja Irina Chromaczowa 7:5, 3:3 krecz
Zwyciężczyni 3. 03/03/2019 Rosja Moskwa 25 000 Twarda (hala) Ukraina Hanna Poznichirenko 7:5, 6:0
Zwyciężczyni 4. 17/03/2019 Rosja Kazań 25 000 Twarda (hala) Polska Urszula Radwańska 6:2, 6:3

Gra podwójna 4 (4–0)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Zwyciężczyni 1. 01/04/2017 Turcja Stambuł 15 000 Twarda (hala) Rosja Jekaterina Kazionowa Grecja Eleni Daniilidu
Izrael Wlada Ekszibarowa 		6:1, 6:3
Zwyciężczyni 2. 06/05/2017 Turcja Antalya 15 000 Ceglana Rosja Amina Anszba Rosja Daria Nazarkina
Rosja Anna Ukołowa 		7:5, 4:6, 10–8
Zwyciężczyni 3. 16/03/2018 Rosja Kazań 15 000 Twarda (hala) Rosja Alona Fomina Rosja Anastasija Frołowa
Rosja Ksienija Łykina 		6:4, 1:6, 10–6
Zwyciężczyni 4. 02/03/2019 Rosja Moskwa 25 000 Twarda (hala) Rosja Sofja Łansere Ukraina Hanna Poznichirenko
Niemcy Vivian Heisen 		1:6, 6:3, 10–4

Występy w igrzyskach olimpijskich

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Kazachstan [15]
I runda  Australia: Samantha Stosur 6:4, 6:2
II runda  Szwecja: Rebecca Peterson 6:2, 6:2
III runda  Chorwacja: Donna Vekić 7:6(3), 6:4
Ćwierćfinał  Hiszpania: Garbiñe Muguruza [7] 7:5, 6:1
Półfinał  Szwajcaria: Belinda Bencic [9] 6:7(2), 6:4, 3:6
O brązowy medal  Ukraina: Elina Switolina [4] 6:1, 6:7(5), 4:6

Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTA

[edytuj | edytuj kod]

Stan na 31.10.2025

Sezon 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 2025 Łącznie
Zwycięstwa 1 1 2 3 2 7 4 10 30
Lp. Zawodnik Ranking Turniej Nawierzchnia Runda Wynik
2018
1. Francja Caroline Garcia Nr 7 Petersburg, Rosja Twarda (hala) 2R 4:6, 7:6(6), 7:6(5)
2019
2. Rumunia Simona Halep Nr 6 Wuhan, Chiny Twarda 3R 5:4 krecz
2020
3. Stany Zjednoczone Sofia Kenin Nr 7 Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie Twarda 1R 6:7(2), 6:3, 6:3
4. Czechy Karolína Plíšková Nr 3 QF 7:6(1), 6:3
2021
5. Stany Zjednoczone Serena Williams Nr 8 French Open, Francja Ceglana 4R 6:3, 7:5
6. Ukraina Elina Switolina Nr 7 Eastbourne, Wielka Brytania Trawiasta 2R 6:4, 7:6(3)
7. Hiszpania Garbiñe Muguruza Nr 9 Igrzyska olimpijskie, Japonia Twarda QF 7:5, 6:1
2022
8. Tunezja Uns Dżabir Nr 2 Wimbledon, Wielka Brytania Trawiasta F 3:6, 6:2, 6:2
9. Hiszpania Garbiñe Muguruza Nr 9 Cincinnati, Stany Zjednoczone Twarda 2R 6:3, 6:1
2023
10. Polska Iga Świątek Nr 1 Australian Open, Australia Twarda 4R 6:4, 6:4
11. Polska Iga Świątek Nr 1 Indian Wells, Stany Zjednoczone Twarda SF 6:2, 6:2
12. brak flagi Aryna Sabalenka Nr 2 F 7:6(11), 6:4
13. Stany Zjednoczone Jessica Pegula Nr 3 Miami, Stany Zjednoczone Twarda SF 7:6(3), 6:4
14. Polska Iga Świątek Nr 1 Rzym, Włochy Ceglana QF 2:6, 7:6(3), 2:2 krecz
15. brak flagi Aryna Sabalenka Nr 1 Pekin, Chiny Twarda QF 7:5, 6:2
16. Grecja Maria Sakari Nr 9 WTA Finals, Meksyk Twarda RR 6:0, 6:7(4), 7:6(2)
2024
17. brak flagi Aryna Sabalenka Nr 2 Brisbane, Australia Twarda F 6:0, 6:3
18. Grecja Maria Sakari Nr 9 Miami, Stany Zjednoczone Twarda QF 7:5, 6:7(4), 6:4
19. Polska Iga Świątek Nr 1 Stuttgart, Niemcy Ceglana SF 6:3, 4:6, 6:3
20. brak flagi Aryna Sabalenka Nr 1 WTA Finals, Arabia Saudyjska Twarda RR 6:4, 3:6, 6:1
2025
21. Hiszpania Paula Badosa Nr 10 Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie Twarda 3R 4:6, 7:6(8), 7:6(2)
22. Stany Zjednoczone Madison Keys Nr 6 Cincinnati, Stany Zjednoczone Twarda 4R 6:7(3), 6:4, 6:2
23. brak flagi Aryna Sabalenka Nr 1 QF 6:1, 6:4
24. Włochy Jasmine Paolini Nr 8 Ningbo, Chiny Twarda SF 6:3, 6:2
25. brak flagi Jekatierina Aleksandrowa Nr 10 F 3:6, 6:0, 6:2
26. Stany Zjednoczone Amanda Anisimova Nr 4 WTA Finals, Arabia Saudyjska Twarda RR 6:3, 6:1
27. Polska Iga Świątek Nr 2 3:6, 6:1, 6:0
28. brak flagi Jekatierina Aleksandrowa Nr 10 6:4, 6:4
29. Stany Zjednoczone Jessica Pegula Nr 5 SF 4:6, 6:4, 6:3
30. brak flagi Aryna Sabalenka Nr 1 F 6:3, 7:6(0)

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Rybakina wycofała się z French Open 2023 przed meczem 3. rundy z powodu choroby. Nie liczy się to jako przegrana.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Pytanie o Putina, mistrzyni nagle zapomina języka. „Mój angielski nie jest najlepszy”. Eurosport, 2022-07-10. [dostęp 2023-04-02]. (pol.).
  2. ↑ https://www.wtatennis.com/tournaments/901/australian-open/2019
  3. ↑ https://www.wtatennis.com/tournaments/1027/istanbul/2019
  4. ↑ https://www.wimbledon.com/en_GB/draws_archive/index.html
  5. ↑ https://www.wtatennis.com/news/1446676/rybakina-rides-to-maiden-title-in-bucharest-with-tig-victory
  6. ↑ https://www.usopen.org/en_US/news/articles/2019-08-24/surging_elena_rybakina_not_slowed_by_trip_through_2019_us_open_qualifying.html
  7. ↑ https://tennisabstract.com/charting/20190926-W-Wuhan-QF-Aryna_Sabalenka-Elena_Rybakina.html
  8. ↑ https://www.wtatennis.com/players/324166/elena-rybakina/rankings-history
  9. ↑ https://www.usopen.org/en_US/news/articles/2021-09-03/simona_halep_dismisses_elena_rybakina_at_2021_us_open.html
  10. ↑ https://www.wtatennis.com/news/2445155/kontaveit-krejcikova-badosa-win-in-sydney-injured-rybakina-withdraws
  11. ↑ https://support.theguardian.com/eu/guardian-ad-lite?returnAddress=https%3A%2F%2Fwww.theguardian.com%2Fsport%2F2022%2Fjul%2F06%2Felena-rybakina-battles-past-tomljanovic-to-reach-first-grand-slam-semi-wimbledon
  12. ↑ https://www.wtatennis.com/news/2670694/rybakina-topples-halep-at-wimbledon-makes-first-grand-slam-final
  13. ↑ https://www.wtatennis.com/news/2672634/rybakina-claims-historic-wimbledon-title-with-comeback-win-over-jabeur
  14. ↑ https://www.nytimes.com/2022/07/08/sports/tennis/rybakina-russia-wimbledon.html
  15. ↑ https://apnews.com/article/wimbledon-russia-ukraine-sports-ons-jabeur-04414908cb14b982e127651bbf9e0505
  16. ↑ https://www.usopen.org/en_US/news/articles/2022-08-30/clara_burel_upsets_wimbledon_champ_elena_rybakina_at_2022_us_open.html
  17. ↑ https://www.wtatennis.com/news/3040359/set-for-a-top-10-debut-rybakina-confident-the-best-is-to-come
  18. ↑ https://www.reuters.com/sports/wta-roundup-walkover-sends-iga-swiatek-into-dubai-semis--flm-2023-02-23/
  19. ↑ https://www.wtatennis.com/news/3116978/rybakina-tops-sabalenka-to-win-indian-wells-title
  20. ↑ https://www.wtatennis.com/news/3117580/rankings-watch-muchova-continues-resurgence-rybakina-hits-career-high
  21. ↑ https://www.wtatennis.com/news/3132386/kvitova-snaps-rybakina-s-streak-to-win-30th-career-title-in-miami
  22. ↑ https://www.wtatennis.com/news/3445019/rybakina-defeats-ostapenko-to-advance-to-rome-final
  23. ↑ https://www.wtatennis.com/news/3447362/rybakina-takes-rome-title-over-injured-kalinina
  24. ↑ https://www.wtatennis.com/news/3465469/rankings-watch-rybakina-hits-top-5-for-first-time-zheng-makes-top-20-debut
  25. ↑ https://www.espn.com/tennis/story/_/id/37786034/elena-rybakina-pulls-french-open-due-illness
  26. ↑ https://www.sportskeeda.com/tennis/news-elena-rybakina-enter-top-3-first-time-career-french-open-2023
  27. ↑ https://www.wtatennis.com/news/3553687/rybakina-withdraws-from-eastbourne-with-viral-illness
  28. ↑ https://sport.tvp.pl/71244134/wimbledon-ons-jabeur-w-polfinale-wyeliminowala-obronczynie-tytulu
  29. ↑ https://sport.dziennik.pl/artykuly/9288901,sensacja-na-us-open-jelena-rybakina-wraca-do-domu-odeslala-ja-sorana.html
  30. ↑ https://www.tennis.com/news/articles/elena-rybakina-defeats-sabalenka-in-brisbane-to-become-first-wta-title-winner-of-the-year
  31. ↑ https://www.bbc.co.uk/sport/tennis/68019520
  32. ↑ https://www.independent.co.uk/sport/tennis/rybakina-blinkova-tiebreak-australian-open-record-b2480901.html
  33. ↑ https://eurosport.tvn24.pl/tenis/wta-abu-dhabi/2024/jelena-rybakina-daria-kasatkina-wynik-meczu-i-relacja-wta-500-abu-zabi_sto10018275/story.shtml
  34. ↑ https://sport.interia.pl/iga-swiatek/news-szalony-tie-break-i-popis-igi-w-drugim-secie-tak-rybakina-po,nId,7911177
  35. ↑ https://eurosport.tvn24.pl/tenis/wta-indian-wells/2024/jelena-rybakina-wycofala-sie-z-turnieju-indian-wells-2024.-nie-obroni-tytulu-sprzed-roku_sto10054322/story.shtml
  36. ↑ https://www.polskieradio.pl/10/217/artykul/3357673,danielle-collins-wygrala-turniej-w-miami
  37. ↑ https://www.independent.co.uk/sport/tennis/elena-rybakina-stuttgart-french-open-b2532487.html
  38. ↑ https://internazionalibnlditalia.com/en/news/Communications/Rybakina-pullout-IBI24/
  39. ↑ https://www.sport.pl/tenis/7,64987,31080438,dramat-rybakiny-przed-wimbledonem-wiedziala-ze-to-koniec.html
  40. ↑ https://www.gbnews.com/sport/tennis/barbara-krejcikova-elena-rybakina-wimbledon-final
  41. ↑ https://eurosport.tvn24.pl/tenis/igrzyska-olimpijskie-paryz-2024/2024/jelena-rybakina-wycofala-sie-z-turnieju-olimpijskiego-w-paryzu.-jej-nazwisko-zniknelo-z-drabinek_sto20020994/story.shtml
  42. ↑ https://przegladsportowy.onet.pl/tenis/us-open/jelena-rybakina-oglasza-rozstanie-tuz-przed-us-open/rgptqmn
  43. ↑ https://www.wtatennis.com/news/4099969/rybakina-s-withdrawal-from-us-open-sends-ponchet-into-third-round
  44. ↑ https://eurosport.tvn24.pl/tenis/australian-open/2025/jelena-rybakina-madison-keys-wynik-poniedzialkowego-meczu-australian-open-4.-runda_sto20073090/story.shtml
  45. ↑ https://tenisklub.pl/aktualnosci/koniec-okresu-probnego-ivanisevic-i-rybakina-zakonczyli-wspolprace/128663/
  46. ↑ https://titansports.mx/swiatek-dominates-rybakina-to-reach-doha-semifinals/
  47. ↑ https://www.tenniscanada.com/news/pro-tennis/2025/andreescu-gets-revenge-on-rybakina-in-rome-fernandez-out
  48. ↑ https://www.wtatennis.com/news/4272951/back-on-top-rybakina-ends-yearlong-title-drought-in-strasbourg
  49. ↑ https://www.standard.co.uk/sport/tennis/french-open-2025-swiatek-rybakina-sabalenka-results-b1230704.html
  50. ↑ https://www.nytimes.com/athletic/6474798/2025/07/05/tennis-wimbledon-rybakina-tauson-result-analysis/
  51. ↑ https://eurosport.tvn24.pl/tenis/wta-cincinnati/2025/stefano-vukov-byly-trener-jeleny-rybakiny-odwieszony-przez-wta.-wydano-komunikat_sto23209617/story.shtml
  52. ↑ https://eurosport.tvn24.pl/tenis/us-open/2025/jelena-rybakina-pokonana-w-us-open.-marketa-vondrousova-po-dwoch-latach-zagra-w-cwiercfinale-us-open_sto23217046/story.shtml
  53. ↑ https://sport.tvp.pl/89658182/elena-rybakina-wycofala-sie-z-rywalizacji-w-tokio-iga-swiatek-moze-stracic-konkurentke-w-wta-finals
  54. ↑ https://www.sport.pl/tenis/7,64987,32360424,wylosowali-oto-rywalki-swiatek-w-wta-finals-alez-bedzie-ciezko.html
  55. ↑ https://www.tennis.com/news/articles/elena-rybakina-finishes-2025-resurgence-by-beating-world-no-1-aryna-sabalenka-to-win-wta-finals

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Triumfatorki Wimbledonu w grze pojedynczej (XXI wiek)
2001–2010
2011–2020
od 2021
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jelena_Rybakina&oldid=78074140”