Eleocharition acicularis
 |
Ten artykuł należy dopracować: przedstawiono sytuację tylko z polskiej perspektywy – artykuł powinien być przekrojowy. Pomóż go poprawić. Na stronie dyskusji mogą znajdywać się pomocne komentarze. |
| Syntaksonomia | |
| Klasa | |
|---|---|
| Rząd | |
| Związek |
Eleocharition acicularis |
| Pietsch 1966 em. Dierss. 1975 | |
Eleocharition acicularis — syntakson słodkowodnych helofitów w randze związku w Polsce budowany głównie przez ponikło igłowate. Należy do klasy zespołów roślinności zmiennowodnej Littorelletea uniflorae, choć znajduje się na jej pograniczu z klasą Isoëto–Nanojuncetea.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Oligotroficzne i mezotroficzne zbiorowiska występujące nas płaskich, piaszczystych brzegach płytkich zbiorników (np. spuszczanych stawów hodowlanych), również rzek. Zarówno w strefie zanurzonej, jak i wynurzonej, przy czym zwykle w strefie zmiennego poziomu wód, gdzie okres całkowitego wynurzenia trwa co najmniej 3 miesiące w roku[1].
- Charakterystyczna kombinacja gatunków
- ChAll. : ponikło igłowate (Eleocharis acicularis).
- ChCl. : sit drobny (Juncus bulbosus), brzeżyca jednokwiatowa (Littorella uniflora), elisma wodna (Luronium natans), wywłócznik skrętoległy (Myriophyllum alterniflorum), rdestnica podługowata (Potamogeton polygonifolius), jaskier leżący (Ranunculus reptans), jeżogłówka pokrewna (Sparganium angustifolium)[1].
- Występowanie
- Zbiorowiska subatlantyckie. W Polsce odkryte na Mazowszu, ale zapewne więcej stanowisk występuje na zachodzie[1].
- Podkategorie syntaksonomiczne
- W obrębie syntaksonu w Polsce stwierdzono tylko jeden zespół roślinności:
Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]
Zespoły tego związku, wraz z zespołami podobnymi, są w systemie obszarów Natura 2000 chronione jako podtyp siedliska przyrodniczego nr 3130 (brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami z Littorelletea, Isoëto–Nanojuncetea) — 3130–1 (roślinność mezotroficznych zbiorników wodnych należąca do związków Lobelion, Hydrocotylo-Baldenion i Eleocharition acicularis)[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14439-5.
- ↑ Agnieszka Popiela: 3130 – Brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami z Littorelletea, Isoëto–Nanojuncetea. W: Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. Jacek Herbich (red.). T. 2: Wody słodkie i torfowiska. Warszawa: Ministerstwo Środowiska, 2004, s. 37–47. ISBN 83-86564-43-1.