Eleron

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eleron
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

Eniks SA

Typ

bezzałogowy statek powietrzny

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

0

Historia
Data oblotu

2003

Lata produkcji

2003 – 2012

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik elektryczny

Wymiary
Rozpiętość

1,47 m

Długość

0,45 m

Masa
Startowa

3,4 kg

Osiągi
Prędkość maks.

105 km/h

Prędkość minimalna

65 km/h

Pułap

3000 m

Zasięg

100 km

Długotrwałość lotu

75 min

Dane operacyjne
Użytkownicy
 Rosja

Eleronrosyjski bezzałogowy statek powietrzny (UAV 6 – unmanned aerial vehicle) przeznaczony do prowadzenia bliskiego rozpoznania.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Dron został opracowany i skonstruowany przez firmę Eniks SA (ros. ЗАО «ЭНИКС») z Kazania. Jego głównym przeznaczeniem jest prowadzenie rozpoznania obiektów naziemnych tj. drogi, mosty, rurociągi, linie energetyczne oraz osoby. Prace konstrukcyjne zostały zakończone w 2003 r. W 2007 roku został przyjęty na wyposażenie jednostek rosyjskiego Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych, gdzie jest wykorzystywany do wykrywania pożarów lasów, usuwania skutków sytuacji kryzysowych (powodzie, pożary, trzęsienia ziemi i in.) oraz do poszukiwania zaginionych osób[1].

Dron stanowi element zestawu, w skład którego wchodzi[2]:

  • urządzenie startowe T23P (ros. Т23П),
  • bezzałogowy statek powietrzny T23E (ros. Т23Э),
  • mobilne stanowisko kontroli T23U wyposażone w dwa monitory kontrolne (ros. Т23У).

Całość zestawu jest przechowywana w kontenerze transportowym o wymiarach 0,9 × 0,5 × 0,12 metra. Obsługą zajmują się dwie osoby, które potrzebują 5 min. do przygotowania drona do startu[3].

Dron jest zbudowany w układzie latającego skrzydła z elektrycznym silnikiem napędzającym śmigło pchające. Kadłub jest zakończony statecznikiem pionowym. Na jego pokładzie jest zainstalowana kamera pracująca w paśmie widzialnym, cyfrowy aparat fotograficzny oraz system łączności. Dron jest przewidziany do użytku w warunkach dziennych przy prędkości wiatru dochodzącej do 15 m/s, temperaturach w zakresie od -30 °C do +45 °C oraz wilgotności powietrza wynoszącej do 98%. Start następuje w wykorzystaniem katapulty o naciągu gumowym, lądowanie z użyciem spadochronu. Lot odbywa się w trybie autonomicznym po wcześniej zaprogramowanej trasie, dron automatycznie powraca w miejsce startu. Dron przekazuje do stanowiska kontroli obraz telewizyjny w czasie rzeczywistym oraz dane o aktualnym położeniu, wysokości, prędkości i kursie lotu oraz stopniu naładowania akumulatora pokładowego. Operator ma możliwość przeglądania przesyłanego obrazu wideo oraz modyfikacji trasy lotu drona[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Многоцелевой комплекс воздушного мониторинга земной поверхности "Элерон". БНТИ. [dostęp 2022-12-03]. (ros.).
  2. ЭНИКС Т23Э Многоцелевой БПЛА. Avia. Pro. [dostęp 2022-12-02]. (ros.).
  3. Т23Э. Уголок неба. [dostęp 2022-12-02]. (ros.).
  4. БЛА Т23 Элерон. Беспилотные летательные аппараты. [dostęp 2022-12-02]. (ros.).