Emanoel Sacramento

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pirata
Pełne imię i nazwisko

Emanoel Sacramento Filho

Data i miejsce urodzenia

17 września 1968
Rio de Janeiro

Wzrost

176 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Mesquita (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
1982 Madureira
1983–1986 Mesquita
1987 CR Vasco da Gama
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988 Olaria
1989 Mesquita ?? (12)
1990–1991 Goiatuba ?? (16)
1991 Piracanjuba ?? (12)
1992 Náutico 16 (3)
1992 Goiatuba ?? (16)
1993 Goiás EC ?? (4)
1993 Athletico Paranaense 10 (0)
1994 São Caetano ?? (10)
1994 Goiatuba ?? (7)
1995 Anapolina ?? (12)
1995 Marco ?? (12)
1996 Freamunde ?? (9)
1997 Azucareros ?? (9)
1997–1999 Cuautitlán ?? (33)
1999 Correcaminos UAT ?? (0)
2000 Lobos BUAP ?? (15)
2000 Atlético Yucatán ?? (4)
2001 Aguascalientes ?? (1)
2001 Atlético Chiapas 4 (0)
2002–2003 Marathón
2004–2005 Anapolina ?? (12)
2006 Mesquita ?? (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2010–2011 Tigres do Brasil
2012– Mesquita
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Pirata, właśc. Emanoel Sacramento Filho (ur. 17 września 1968 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji napastnika, obecnie trener Mesquity.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Pirata pochodzi z Rio de Janeiro i swoją grę w piłkę zaczynał jako czternastolatek w tamtejszym klubie Madureira EC, skąd po roku został zawodnikiem drużyny juniorskiej klubu Mesquita FC. Tam z kolei spędził trzy sezony, po czym odszedł do znacznie bardziej utytułowanej ekipy, CR Vasco da Gama, w której barwach wywalczył wicemistrzostwo juniorskiej ligi stanowej w 1987 roku. Swoją karierę seniorską rozpoczął za to w wieku dwudziestu lat, jako zawodnik Olaria AC. W 1989 roku powrócił do Mesquity, gdzie wystąpił w drugiej lidze stanu Rio de Janeiro. Dobre występy zaowocowały transferem do klubu Goiatuba EC, w barwach którego w sezonie 1990 został królem strzelców Campeonato Goiano z dwunastoma bramkami na koncie. W połowie 1991 roku przeniósł się do Piracanjuba EC z drugiej ligi stanowej, spędzając w nim pół roku i zdobywając tytuł zwycięzcy rozgrywek.

W 1992 roku Pirata podpisał kontrakt z pierwszoligowym zespołem Clube Náutico Capibaribe z siedzibą w mieście Recife. Podczas gry w tym klubie zanotował jedyny epizod w najwyższej klasie rozgrywkowej swojego kraju, strzelając trzy gole w Campeonato Brasileiro Série A – pierwszego 9 lutego w wygranym 2:0 spotkaniu z Guarani FC, drugiego 8 marca w wygranej 4:1 konfrontacji z Paysandu SC, natomiast ostatniego 12 marca w przegranym 2:3 pojedynku z Botafogo. Na koniec sezonu 1992 zajął z Náutico przedostatnie miejsce w tabeli, spadając z nim do drugiej ligi. Po relegacji klubu powrócił do Goiatuby, z którą wygrał ligę stanową, Campeonato Goiano, będąc czołowym strzelcem drużyny. W 1993 roku w tych samych rozgrywkach zajął drugie miejsce, już w barwach Goiás EC, tym razem ze skromniejszym dorobkiem bramkowym. Jego kolejną drużyną był Athletico Paranaense z Kurytyby, z którą wziął udział w drugiej lidze ogólnokrajowej, Campeonato Brasileiro Série B.

W 1994 roku Pirata przeszedł do drużyny AD São Caetano, w której barwach zdobył dziesięć bramek, w tym jedną historyczną, setną w historii klubu. Po pół roku trzeci raz został zawodnikiem Goiatuby, grającej w Campeonato Brasileiro Série B, gdzie spędził kolejne sześć miesięcy, po czym podpisał umowę z klubem AA Anapolina z miasta Anápolis, występującym w lidze stanu Goiás, będąc czołowym strzelcem ekipy. Latem 1995 wyjechał do Portugalii, gdzie został graczem trzecioligowego FC Marco, natomiast cały rok 1996 spędził bez większych sukcesów w SC Freamunde, także z trzeciej ligi portugalskiej. Podczas gry w tym klubie strzelił dziewięć goli w lidze, jak również dwie w meczu towarzyskim z czołową drużyną w kraju, FC Porto. Na początku 1997 roku przeszedł do gwatemalskiego klubu Azucareros Cotzumalguapa z siedzibą w mieście Santa Lucía Cotzumalguapa, gdzie dziewięciokrotnie wpisywał się na listę strzelców w najwyższej klasie rozgrywkowej tego kraju.

Latem 1997 Pirata podpisał umowę z meksykańskim drugoligowcem CF Cuautitlán, będącego filią pierwszoligowego Club Necaxa. W tym zespole spędził kolejne dwa lata, zdobywając 33 gole i dwukrotnie docierając do półfinału ligowej fazy play-off. W połowie 1999 roku przeszedł do innego klubu z tej samej klasy rozgrywkowej, Correcaminos UAT z miasta Ciudad Victoria, gdzie również doszedł do półfinału play-offów. W wiosennym sezonie Verano 2000, w barwach drużyny Lobos BUAP, razem ze swoim kolegą klubowym Carlosem został królem strzelców drugiej ligi meksykańskiej z piętnastoma bramkami na koncie. W tamtejszej Primera División A występował także w trzech innych zespołach – Atlético Yucatán, CF Aguascalientes (innej filii Necaxy) oraz Atlético Chiapas, jednak z żadną z tych ekip nie zanotował poważniejszego osiągnięcia. W 2002 roku przeniósł się do honduraskiej drużyny CD Marathón z miasta San Pedro Sula, której w wiosennych rozgrywkach Clausura 2003 pomógł zdobyć tytuł mistrza kraju.

W 2004 roku Pirata po dziewięciu latach występów za granicą powrócił do ojczyzny, do swojego byłego klubu, Anapoliny, w którego barwach występował w Campeonato Goiano i Campeonato Brasileiro Série B. W 2006 roku podpisał kontrakt z Mesquitą, grającej w drugiej lidze stanu Rio de Janeiro, gdzie strzelił swojego ostatniego ze swoich 189 zdobytych w karierze goli – z rzutu karnego w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Bangu AC. Profesjonalną karierę piłkarską zakończył w wieku 38 lat.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec kariery piłkarskiej Pirata rozpoczął pracę jako szkoleniowiec, początkowo w 2005 roku w roli grającego asystenta w zespole AA Anapolina. W 2006 roku został trenerem juniorów Mesquita FC i funkcję tę pełnił przez dwa lata, po czym został asystentem w sztabie szkoleniowym klubu América FC, także z siedzibą w mieście Rio de Janeiro. W 2008 roku podpisał kontrakt z ekipą EC Tigres do Brasil, gdzie początkowo był asystentem w pierwszym zespole i trenerem drużyny młodzieżowej U-20, z którą w sezonie 2009 triumfował w juniorskiej kategorii rozgrywek Taça Guanabara i Taça Rio. W 2010 roku został pierwszym trenerem drużyny Tigres i prowadził ją w Campeonato Carioca. W 2012 roku podjął pracę szkoleniowca swojego byłego zespołu, Mesquity.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]