Emaus Nikopolis

Emaus Nikopolis
אמאוס ניקופליס
Państwo	Izrael
Dystrykt	Dystrykt Jerozolimy
	Położenie na mapie Izraela Emaus Nikopolis
	31°50′21,48″N 34°59′22,05″E/31,839300 34,989458
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Emaus Nikopolis^[1], Emmaus Nicopolis, Amwas^[2] (gr. Εμμαούς Νικὀπολις; hebr. אמאוס ניקופליס) – starożytne miasto położone w zachodniej części doliny Ajalon, na żyznej równinie Szefela^[1], w Dystrykcie Jerozolimy, w centralnej części Izraela, oddalone od Jerozolimy o około 30 km^[2]. Emmaus było w starożytności znane jako oaza zasobna w wodę o dobrej jakości. Nazwa Emaus pochodzi prawdopodobnie od hebrajskiego słowa „Chammot”, które znaczy „gorące źródła” lub „zdroje”. W III w. Emaus otrzymało nazwę Nikopolis, która w języku greckim oznacza „miasto zwycięstwa”^[1].

Emaus Nikopolis jako biblijne Emaus

Emaus Nicopolis jest jednym z trzech miast ubiegających się o uznanie za biblijne Emaus. Lokalizacja biblijnego spotkania Jezusa z uczniami w dzisiejszym Emaus Nikopolis jest uznawana za prawdopodobną. Według Biblii (Łk 24,13-16.28-32) Emaus było oddalone 60 stadiów (około 11 km), lub – według niektórych kodeksów Ewangelii Łukasza – 160 stadiów (około 30 km) od Jerozolimy. Ten drugi wymiar pasuje do lokalizacji Emaus Nikopolis. Potwierdzenie tożsamości tej miejscowości z biblijnym Emaus daje wczesna tradycja, poparta opiniami Orygenesa, Euzebiusza z Cezarei^[2], św. Hieronima^[3]^[2], Ado z Vienne^[4], Teofana Wyznawcy i Sozomenosa^[2].

Historia

W czasach Cesarstwa Bizantyńskiego miasto było stolicą biskupstwa. W IV oraz w V wieku wybudowano w Emaus bazylikę, która podobno powstała na miejscu domu św. Kleofasa^[3]^[4], jednego z uczniów Jezusa. Świątynia została zniszczona przez Samarytan w 529 roku^[2]. W XII wieku krzyżowcy zbudowali nową, mniejszą bazylikę, ale po opuszczeniu przez nich Palestyny, także i ona została zburzona. W bezpośrednim sąsiedztwie Emaus cesarz Tytus Flawiusz założył osadę Nikopolis („miasto zwycięstwa”). Osada miała upamiętniać zdobycie Jerozolimy w roku 70^[2].

W 1878 roku karmelitanka Miriam Baouardy miała podobno widzenie, w którym poznała lokalizację biblijnego Emaus. Podczas podróży przez Palestynę Mała Arabka wskazała na Emaus Nikopolis jako lokalizację z wizji. W 1879 roku karmelitański klasztor z Betlejem zakupił to miejsce. Przeprowadzane w Emaus Nikopolis wykopaliska archeologiczne (1880, 1924) doprowadziły do odkrycia w tym miejscu pozostałości dwóch nakładających się na siebie bazylik bizantyńskich i ruin kaplicy krzyżowców^[1]. Odkryto także pozostałości wielu domostw, a także ślady budowli z dużych bloków skalnych datowanej na III w., która mogła pełnić funkcję świątyni chrześcijańskiej^[2].

Czasy współczesne

Od 1993 roku opiekę nad pozostałościami po Emaus sprawuje założona we Francji w 1973 roku Wspólnota Błogosławieństw. W Izraelu wspólnota funkcjonuje od 1975 roku^[1].

plan wykopalisk
baptysterium
bizantyńska mozaika

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Emaus Nikopolis. www.emmaus-nicopolis.org. [dostęp 2013-12-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Jan Gać: Ziemia Święta. Kulturowy przewodnik śladami Jezusa. Kraków: WAM, 2011, s. 290. ISBN 978-83-7505-128-5.
↑ ^a ^b Hieronim zeH. Strydonu Hieronim zeH., List 108, 404 (łac.).
↑ ^a ^b Ado zA. Vienne Ado zA., Martyrologium, 875 .

[en-1] Emaus Nikopolis. www.emmaus-nicopolis.org. [dostęp 2013-12-01]. (ang.).

[jg-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Jan Gać: Ziemia Święta. Kulturowy przewodnik śladami Jezusa. Kraków: WAM, 2011, s. 290. ISBN 978-83-7505-128-5.

[hieronim404-3] Hieronim zeH. Strydonu Hieronim zeH., List 108, 404 (łac.).

[ado-4] Ado zA. Vienne Ado zA., Martyrologium, 875 .

[1]

[2]

[3]

[4]