Emilia Łojek
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1962 |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: neuropsychologia | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Warszawski |
| Doktorat |
1992 – psychologia |
| Habilitacja |
2002 – psychologia |
| Profesura |
2010 |
| profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego | |
Emilia Łojek (ur. 10 lutego 1962 w Warszawie[1]) – polska psycholog, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, specjalistka w zakresie neuropsychologii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1986 ukończyła studia na kierunku psychologia na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1992 na podstawie napisanej pod kierunkiem Danuty Kądzielawy rozprawy pt. Aktualizacja skryptów w dyskursie osób z uszkodzeniami mózgu uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w dyscyplinie psychologia w specjalności neuropsychologia. Tam też na podstawie dorobku naukowego oraz monografii pt. Neuropsychologia osób zakażonych wirusem HIV i chorych na AIDS otrzymała w 2002 stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych dyscyplina psychologia specjalności neuropsychologia, psychologia kliniczna. W 2010 prezydent RP Bronisław Komorowski nadał jej tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[2].
Została nauczycielem akademickim w Katedrze Neuropsychologii Wydziału Psychologicznego UW, kierownikiem tej katedry oraz profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego. Zatrudniono ją także w Wyższej Szkole Pedagogicznej Towarzystwa Wiedzy Powszechnej (Wydział Nauk Społecznych w Warszawie)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Złota księga nauk społecznych 2014, wyd. Mastermedia i Helion, Gliwice 2013, s. 160
- ↑ a b Prof. Emilia Łojek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-12-26].[martwy link]